تز، آنتی تز، سنتز

سه تایی تز، آنتی تز، سنتز ((فرانسوی); در اصل: تز ، آنتی تز، سنتز) اغلب برای توصیف ایده فیلسوف آلمانی گئورگ ویلهلم فریدریش هگل به کار می‌رود.^[۱] هگل هرگز خود از این اصطلاحات استفاده نکرد بلکه اولین بار توسط یوهان فیشته استفاده شد.^[۲]

رابطه بین سه واژه انتزاعی در این سه‌گانه که به آن روش دیالکتیکی نیز گفته می‌شود، در دانشنامه علوم و ادیان به شرح زیر است:

(1) یک گزاره آغازین معین، تز نام دارد (2) نفی آن گزاره، آنتی تز نام دارد (3) سنتز هنگامی شکل می‌گیرد که وجه جمع مشخصی برای دو ایده متضاد پیشین ارائه می‌شود و ایده جدیدی را شکل می‌دهد که به آن سنتز گفته می‌شود.^[۳]

جستارهای وابسته

منابع

↑ Robert C. Solomon, In the Spirit of Hegel, Oxford UP, p. 23.
↑ "Review of Aenesidemus" ("Rezension des Aenesidemus", Allgemeine Literatur-Zeitung [de], February 11–12, 1794).
↑ "Hegel's Thesis-Antithesis-Synthesis Model". Encyclopedia of Sciences and Religions. Berlin: Springer. 2013. Retrieved 11 September 2016.

پیوند به بیرون

[1] Robert C. Solomon, In the Spirit of Hegel, Oxford UP, p. 23.

[Fichte-2] "Review of Aenesidemus" ("Rezension des Aenesidemus", Allgemeine Literatur-Zeitung [de], February 11–12, 1794).

[3] "Hegel's Thesis-Antithesis-Synthesis Model". Encyclopedia of Sciences and Religions. Berlin: Springer. 2013. Retrieved 11 September 2016.

[۱]

[۲]

[۳]