تحریک عصبی مکرر
تحریک عصبی مکرر (انگلیسی: Repetitive nerve stimulation) نوعی از «مطالعه هدایت عصبی» (NCS) است که در آن تحریک الکتریکی چندین بار در ثانیه به عصب حرکتی اِعمال می‌شود. با مشاهده تغییر در پاسخ الکتریکی عضلانی (CMAP) پس از چندین تحریک، پزشک می‌تواند وجود یک بیماری اتصال عصبی-عضلانی را ارزیابی کند و بین بیماری‌های پیش‌سیناپسی و پس‌سیناپسی تمایز قائل شود. این آزمایش نخستین بار توسط متخصص اعصاب آلمانی فردریش یولی در سال ۱۸۹۵ توصیف شد،[۱] و به آن آزمون یولی نیز می‌گویند.[۲]
در پزشکی از «تحریک عصبی مکرر» برای تشخیص اختلالات اتصال عصبی-عضلانی (NMJ) استفاده می‌شود که شایع‌ترین آنها میاستنی گراویس است. پاسخ کاهشی (یک پاسخ ماهیچه ای که با هر محرک تکراری کمتر و ضعیف تر می‌شود) غیرطبیعی است و نشان‌دهنده اختلال عملکرد اتصال عصبی-عضلانی است. اگر پس از تجویز ادروفونیوم یا نئوستیگمین پاسخ عادی شود، می‌توان این موضوع را بیشتر تأیید کرد.[۱]
پروتکل ثبت
[ویرایش]- اندازه‌گیری و ضبط در حالت استراحت
- بلافاصله پس از فعال‌سازی (پیش فرض فعال‌سازی ۲۰ ثانیه، در موارد شدید ۱۰ ثانیه)
- ۱ دقیقه بعد از فعال‌سازی
- ۳ دقیقه پس از فعال‌سازی
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Ropper, Allan H.; Samuels, Martin A. (2009). Adams and Victor's Principles of Neurology (9th ed.). McGraw Hill. pp. 1241–2, 1410. ISBN 978-0-07-149992-7.
- ↑ Shin J. Oh. Clinical electromyography: Nerve Conduction Studies, page 20. Lippincott Williams & Wilkins, 2002. شابک ۹۷۸−۰−۷۸۱۷−۳۶۸۱−۷. Google books
پیوند به بیرون
[ویرایش]- واکنش میاستنیک یولی در وبگاه هونِـیمدئیت؟
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |