پرش به محتوا

تجمع برای جمهوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تجمع برای جمهوری

Rassemblement pour la République
رئیسمیشل آلیوت ماری (آخرین)
بنیان‌گذارژاک شیراک
بنیان‌گذاری۵ دسامبر ۱۹۷۶
انحلال و برچینش۲۱ سپتامبر ۲۰۰۲
پیشیناتحاد دموکرات‌ها برای جمهوری
ادغام دراتحاد برای جنبش مردمی
مرام سیاسینئو-گلیسم[۱]
محافظه‌کاری[۲]
لیبرالیسم محافظه‌کار[۱]
جمهوری‌خواهی
طیف سیاسیراست میانه[۱]
وابستگی اروپاییحزب مردم اروپا (۱۹۹۹–۲۰۰۲)
وابستگی بین‌المللیاتحادیه دموکرات بین‌الملل
گروه پارلمانی اروپاییEPD (۱۹۷۶–۸۴)[۳]
EDA (۱۹۸۴–۹۵)
UFE (۱۹۹۵–۹۹)
فراکسیون حزب مردم اروپا (۱۹۹۹–۲۰۰۲)
رنگ رسمی      آبی، سفید و سرخ

تجمع برای جمهوری (فرانسوی: Rassemblement pour la République تلفظ فرانسوی: ​[ʁa.sɑ̃.blə.mɑ̃.puʁ.la. ʁe.pyˈblik]; RPR تلفظ فرانسوی: ​[ɛr.peˈɛr]) یک حزب نئو-گلیست[۴][۵][۶][۷] و محافظه‌کار[۸][۹][۱۰][۱۱] فرانسوی بود که از حزب اتحاد دموکرات‌ها برای جمهوری (UDR) توسط ژاک شیراک که خود را میراث‌دار گلیست می‌دانست در سال ۱۹۷۶ تأسیس شد. در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۲ این حزب با برخی احزاب دیگر برای کسب اکثریت ریاست‌جمهوری ادغام شد[۱۲][۱۳] و بعدها نام خود را به اتحاد برای جنبش مردمی (UMP) تغییر داد.

رهبران حزب

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Carol Diane St Louis (2011). Negotiating Change: Approaches to and the Distributional Implications of Social Welfare and Economic Reform. Stanford University. pp. 76, 105. STANFORD:RW793BX2256. Retrieved 19 August 2012.
  2. David S. Bell (4 October 2002). French Politics Today. Manchester University Press. p. 79. ISBN 978-0-7190-5876-9. Retrieved 19 August 2012.
  3. "Groupe Union pour l'Europe UPE". Europe-politique.eu. Retrieved 2016-07-21.
  4. Katherine A. R. Opello (2006). Gender Quotas, Parity Reform, and Political Parties in France. Lexington Books. p. 2. ISBN 978-0-7391-1310-3. Retrieved 19 August 2012.
  5. Bronwyn Winter (2008). Hijab & the Republic: Uncovering the French Headscarf Debate. Syracuse University Press. p. 74. ISBN 978-0-8156-3174-3. Retrieved 19 August 2012.
  6. GERALD A. DORFMAN; PETER J. DUIGNAN (1 September 1991). POLITICS IN WEST EUROPE (2ND ED). Hoover Press. p. 63. ISBN 978-0-8179-9122-7. Retrieved 19 August 2012.
  7. R. F. Gorman; J. Hamilton; S. J. Hammond; E. Kalner; W. Phelan; G. G. Watson; Keith Mitchell (9 December 1992). AP Government & Politics (REA) - The Best Test Prep for the Advanced Placement. Research & Education Assoc. p. 102. ISBN 978-0-87891-884-3. Retrieved 19 August 2012.
  8. Gérard Prunier (1995). The Rwanda Crisis: History of a Genocide. C. Hurst. pp. 282–. ISBN 978-1-85065-372-1. Retrieved 19 August 2012.
  9. Terri E. Givens (10 October 2005). Voting Radical Right in Western Europe. Cambridge University Press. p. 105. ISBN 978-0-521-85134-3. Retrieved 19 August 2012.
  10. Rhodes Cook (2004). The Presidential Nominating Process: A Place for Us?. Rowman & Littlefield. p. 118. ISBN 978-0-7425-2594-8. Retrieved 19 August 2012.
  11. T. Banchoff (28 June 1999). Legitimacy and the European Union. Taylor & Francis. p. 127. ISBN 978-0-415-18188-4. Retrieved 26 August 2012.
  12. Piero Ignazi; Colette Ysmal (1998). The Organization of Political Parties in Southern Europe. Greenwood Publishing Group. p. 26. ISBN 978-0-275-95612-7. Retrieved 19 August 2012.
  13. Jody C. Baumgartner (2000). Modern Presidential Electioneering: An Organizational and Comparative Approach. Greenwood Publishing Group. p. 50. ISBN 978-0-275-96760-4. Retrieved 19 August 2012.

پیوند به بیرون

[ویرایش]