بومنقادی
بومنقادی یا نقد بومشناختی (به انگلیسی: Ecocriticism) مطالعه ادبیات و بومشناسی از دیدگاه بینرشتهای است که در آن پژوهشگران ادبیات متونی را تحلیل میکنند که دغدغههای زیستمحیطی را نشان میدهند و روشهای مختلفی را بررسی میکنند که ادبیات با موضوع طبیعت برخورد میکند.[۱] نخستین بار توسط جوزف میکر به عنوان ایدهای به نام «بومشناسی ادبی» در کمدی بقا: مطالعات در بومشناسی ادبی (۱۹۷۲) مطرح شد. اصطلاح «بومنقادی» در سال ۱۹۷۸ توسط ویلیام روکرت در مقاله خود «ادبیات و بومشناسی: آزمایشی در بومنقادی» ابداع شد.[۲]
بومنقادی رویکردی عمداً گسترده است که با تعدادی از نامگذاریهای دیگر، از جمله «مطالعات سبز (فرهنگی)»، «بومسرایی» و «نقد ادبی محیطزیست» شناخته میشود و اغلب توسط حوزههای دیگری مانند بومشناسی، طراحی پایدار، زیستسیاست، تاریخ زیستمحیطی، محیط زیستگرایی، و بومشناسی اجتماعی و غیره.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "What is ecocriticism? – Environmental Humanities Center" (به انگلیسی). Retrieved 2020-02-26.
- ↑ "Ecocriticism". obo (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-04.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- ISLE: Interdisciplinary Studies in Literature and the Environment
- Journal of Ecocriticism
- Ecozon@: European Journal of Literature, Culture and Environment
- Green Letters: Studies in Ecocriticism
- Association for the Study of Literature and Environment
- European Association for the Study of Literature, Culture and Environment (EASLCE)
- Nordic Network for Interdisciplinary Environmental Studies (NIES)
- "GIECO: Grupo de Investigación en Ecocrítica"
- Articles on ecocriticism in Western American Literature