بوریس کوراکین

بوریس کوراکین
یک پرتره از بوریس کوراکین اثر پیتر گانست میان سال‌های ۱۷۱۸ تا ۱۷۲۷ میلادی
سفیر امپراتوری روسیه در فرانسه
دوره مسئولیت ۱۷۲۴ – ۱۷ اکتبر ۱۷۲۷
پس از	آندری ماتویف
اطلاعات شخصی
زاده	بوریس ایوانوویچ کوراکین ۳۰ ژوئیهٔ [سبک قدیمی: ۲۰ ژوئیهٔ] ۱۶۷۶ مسکو، روسیه تزاری
درگذشته	۲۸ اکتبر [سبک قدیمی: ۱۸ اکتبر] ۱۷۲۷ (۵۱ سال) پاریس، پادشاهی فرانسه
ملیت	روسی
همسر(ان)	کسینیا فئودوروونا لوپوخینا ماریا فئودوروونا اوروسوا
فرزندان	تاتیانا بوریسوونا کوراکینا الکساندر بوریسوویچ کوراکین اکاترینا بوریسووا کوراکینا
والدین	ایوان گریگوریویچ کوراکین (پدر) فدوسیا آلکسیونا اودویفسکایا (مادر)
اقامتگاه	مسکو و پاریس
پیشه	دیپلمات، فرمانده نظامی و نویسنده
خدمات نظامی
جنگ‌ها/عملیات‌	لشکرکشی‌های آزوف (۱۶۹۵–۱۶۹۶) جنگ بزرگ شمالی نبرد ناروا (۱۷۰۰) محاصره نوتبورگ (۱۷۰۲) نبرد ناروا (۱۷۰۴) نبرد پولتاوا

بوریس کوراکین (به روسی: Борис Куракин) (۳۰ ژوئیهٔ [سبک قدیمی: ۲۰ ژوئیهٔ] ۱۶۷۶ – ۲۸ اکتبر [سبک قدیمی: ۱۸ اکتبر] ۱۷۲۷) یک دیپلمات اهل روسیه بود که از سال ۱۷۲۴ تا ۱۷۲۷ میلادی، به عنوان سومین سفیر خارجی دائمی روسیه، در فرانسه خدمت کرد. او مشاور و برادر زن پتر کبیر بود و سنت چند صد ساله خدمات دیپلماتیک خاندان کوراکین را در دولت روسیه بنیان‌گذاشت.

تولد و زندگی

بوریس با نام کامل بوریس ایوانوویچ کوراکین (به روسی: Борис Иванович Куракин) به تاریخ ۳۰ ژوئیهٔ [سبک قدیمی: ۲۰ ژوئیهٔ] ۱۶۷۶ در خاندان کوراکین، یکی از بزرگ‌ترین خاندان‌های گدیمینیان در مسکووی به دنیا آمد که اعضای آن مستقیماً به درجه اکولنیچی ارتقا یافتند و از رده‌های پایین‌تر مانند استولنیک عبور کردند. در سال ۱۶۸۲، پدرش ایوان به شهر اسمولنسک فرستاده شد و در آنجا بر اثر بیماری کلیه درگذشت. بعد از آن، بوریس و برادرش میخائیل توسط نامادری خود ماریا (همسر دوم پدرشان که او نیز دو سال بعد درگذشت)، بزرگ شدند. به دلیل تحولات دوران حکومت تزار فیودور سوم، او به عنوان همکار تزار پیتر یکم، برادر فئودور منصوب شد. از سال ۱۶۸۳، بوریس بخشی از حلقه نزدیکان پتر یکم بود و در تفریحات نظامی وی در نزدیکی شهر سمیونوفسکایا و در هنگ‌های بازی او شرکت داشت. هنگی که بعدها «سمنوفسکی» نام گرفت که از آن در هر دو لشکرکشی‌های آزوف استفاده شد و بوریس در آن نخست ستوان و از سال ۱۶۹۶، کاپیتان بود. ارتباطاتی که او در طول زندگی درباری برقرار کرد، او را به ازدواج با کسینیا لوپوخینا، خواهر اودوکسیا لوپوخینا که همسر پتر بود، سوق داد. وی در سال ۱۶۹۷ در لشکرکشی‌های آزوف (۱۶۹۵–۱۶۹۶) شرکت کرد.

بوریس در همان سال، برای تحصیل در امور دریایی، استحکامات و ریاضیات به ایتالیا فرستاده شد. پس از بازگشت از دومین لشکرکشی آزوف در راه ورونژ، تزار پتر یکم به بوریس زمینی را در سمت رودخانه بلایا اعطا کرد. در سال ۱۷۰۰، بوریس زمینی را «آن سوی رودخانه سورویو، روی رودخانه یولوفکا و حومه» خریداری کرد؛ جایی که در آن روستای پاولو-کوراکینو (بخش گورودیشچنسکی، استان پنزا کنونی) را تأسیس کرد. با شروع جنگ بزرگ شمالی، او در نبرد ناروا (۱۷۰۰)، محاصره نوتبورگ (۱۷۰۲) و محاصره نینسکانس (۱۷۰۳) شرکت جست و در این سال، رتبه سرگرد هنگ گارد سمنووسکی را دریافت کرد. او در نبرد ناروا (۱۷۰۴) نیز حضور داشت. در بین سال‌های ۱۷۰۵ تا ۱۷۰۶، بوریس برای معالجه بیماری خود در خارج از روسیه بود و از آلمان، هلند و انگلیس دیدن کرد.

پرتره‌ای از بوریس کوراکین در قرن هجدهم

پس از بازگشت در ۱۹ ژانویه ۱۷۰۷ در ژولکوا، او به درجه سرهنگ دوم هنگ گارد سمنوفسکی ارتقا یافت و در همان سال دوران طولانی و افتخارآمیز دیپلماتیک بوریس آغاز شد؛ زمانی که او به رم فرستاده شد تا پاپ را وادار کند که استانیسلاو لیزینسکی، شخص منتخب کارل دوازدهم را به عنوان پادشاه لهستان به رسمیت نشناسد. با ازسرگیری مبارزات کارل دوازدهم، در سال ۱۷۰۸، بوریس به ارتش بازگشت و فرماندهی هنگ‌های «سمنوفسکی» و «آستاراخان» را در لشکر الکساندر دانیلوویچ منشیکوف بر عهده گرفت. او هنگ سمنوفسکی را در سال ۱۷۰۹ در نبرد پولتاوا فرماندهی کرد؛ اما پاداش خاصی به او داده نشد. از سال ۱۷۰۹ تا ۱۷۱۲، او به‌طور متوالی در لندن، هانوفر و لاهه، نماینده دولت روسیه بود و در سال ۱۷۱۳ با دریافت رتبه «مشاور خصوصی» به عنوان نماینده تام‌الاختیار روسیه در کنگره صلح اوترخت شرکت کرد. در سال ۱۷۱۵ او معاهده گریفسوالد را با دودمان هانوفر امضا کرد. از سال ۱۷۱۶ تا ۱۷۲۲، او منصب سفارت روسیه را در پاریس داشت و هنگامی که در سال ۱۷۲۲، پتر لشکرکشی به ایران صفوی را آغاز کرد، کوراکین به سرپرستی تمام سفرای روسیه که در دادگاه‌های مختلف اروپایی اشتغال داشتند، منصوب شد. در سال ۱۷۲۳، او تلاش کرد تا ازدواج الیزابت، دختر پتر با لویی پانزدهم پادشاه فرانسه را ترتیب دهد. پس از بازگشت پتر از جنگ با ایران در سال ۱۷۲۴، کوراکین دوباره به عنوان سفیر به فرانسه بازگشت تا اینکه سرانجام در ۲۸ اکتبر [سبک قدیمی: ۱۸ اکتبر] ۱۷۲۷ در آنجا درگذشت.

بوریس کوراکین در طول دوران خدمت پرثمر خود پاداش‌ها و نشان‌های بسیاری دریافت کرد. او در ۱۴ سپتامبر ۱۷۱۴، از درجه سرهنگی گارد به درجه سرلشکری ​​که بالاترین درجه بود ارتقا یافت. در سال ۱۷۱۷ به او نشان «سنت اندرو یکم» و در ۳۰ اوت ۱۷۲۵ نیز نشان «سنت الکساندر نوسکی» اهدا شد. وی در ۱۴ نوامبر ۱۷۲۵ نیز به عضویت «شورای خصوصی فعال» ارتقاء یافت. بوریس وصیت کرد تا یک آسایشگاه (بیمارستان) در مسکو برای نگهداری از ۱۲ افسر کم‌بضاعت با درجه نجیب ایجاد کنند و مقررات آن را تنظیم کنند. الکساندر کوراکین پسر او در تحقق وصیت پدرش، در دهه ۱۷۳۰ «آسایشگاه کوراکینو» را راه‌اندازی کرد.

ارزیابی

بوریس کوراکین به حق «پدر دیپلماسی روسیه» نامیده می‌شود. او در طول زندگی حرفه‌ای خود به دلیل درایت و بینشی بی‌نهایت و به طرزی شگفت‌انگیز درست از افراد و رویدادها، قابل توجه بود. شاید زمانی که جنگ بزرگ شمالی رو به پایان بود، وجود او برای روسیه بسیار مفید واقع گشت؛ چرا که او از اعلان جنگ امپراتوری بریتانیا علیه دانمارک، متحد نزدیک پتر، در بحران مبارزه جلوگیری کرد. همانطور که دوک دو سن سیمون می‌گوید:

«او مردی بزرگ و پخته بود که عظمت اصالت خود را به شدت احساس می‌کرد؛ با هوش، مهارت و تحصیلات فراوان...»

کوراکین یکی از تحصیل‌کرده‌ترین روس‌های زمان خود بود و زندگی‌نامه او که تا سال ۱۷۰۹ را در خود ثبت دارد، یک منبع دست اول تاریخی محسوب می‌شود. آثار او شامل یک دفتر خاطرات، یادداشت‌های سفر، یک زندگی‌نامه تا سال ۱۷۰۹، تاریخ جنگ‌های روسیه و سوئد و سایر یادداشت‌های سیاسی، مکاتبات تجاری و خانوادگی گسترده می‌شود. منبع اصلی بیوگرافی بوریس کوراکین کتاب زندگی شاهزاده بوریس کوراکین از زبان خودش (به روسی: Жизнь князя Бориса Куракина им самим описанная) است که او نوشتن آن را در زمان معالجه در کارلووی واری با ثبت تاریخ ۲۵ سپتامبر ۱۷۰۵ آغاز کرد. او از سال ۱۷۲۳ قصد داشت یک تاریخ کامل از روسیه با عنوان «تاریخ امپراتوری اسلاو-روس» بنویسد که در آن می‌خواست عمدتاً بر دوره سلطنت پتر کبیر تمرکز کند؛ اما اثر وی از جمع‌آوری فهرست مفصلی از مطالب تاریخی با نام تاریخ تزار پیتر آلکسیوویچ و نزدیکان او (۱۶۸۲–۱۶۹۴) فراتر نرفت. با این حال، همین اثر او منبع بسیار ارزشمندی در رابطه با رخداد‌های اوایل سلطنت پتر در روسیه مانند شورش استرلتسی‌ها است. آرشیو نوشتار‌های وسیع او در قرن نوزدهم منتشر شد و کوراکین را در حد یک استاد سبک ادبی معرفی کرد. او مسئول معرفی بسیاری از کلمات جدید در زبان روسی بوده است. بسیاری از نوادگان او نیز به مشاغل برجسته در حوزه دیپلماسی روسیه ادامه دادند.

منابع

• Bushkovitch, Paul (2008). "Peter the Great and the Northern War". In Lieven, Dominic (ed.). Imperial Russia, 1689–1917. The Cambridge History of Russia (به انگلیسی). Vol. 2. Cambridge University Press. doi:10.1017/CHOL9780521815291. ISBN 9780521815291.
• Aldridge, David Denis (2009). Admiral Sir John Norris and the British Naval Expeditions to the Baltic Sea 1715-1727 (به انگلیسی). Nordic Academic Press. ISBN 978-91-85509-31-7.
• Norris, Stephen M.; Sunderland, Willard (2012). Russia's People of Empire: Life Stories from Eurasia, 1500 to the Present (به انگلیسی). Indiana University Press. ISBN 978-0-253-00184-9.
• Dickinson, Sara (2006). Breaking Ground: Travel and National Culture in Russia from Peter I to the Era of Pushkin (به انگلیسی). BRILL. ISBN 978-94-012-0271-8.
• This article incorporates text from a publication now in the public domain: Bain, Robert Nisbet (1911). "Kurakin, Boris Ivanovich, Prince". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 15 (11th ed.). Cambridge University Press.
• Плюханова, М. Б. (1999). "КУРАКИН Борис Иванович". Словарь русских писателей XVIII века (به روسی). Институт русской литературы (Пушкинский Дом) РАН. Archived from the original on 2012-08-19. Retrieved 2022-05-07.
• Куракин (1969). А. М. Прохорова (ed.). Большая советская энциклопедия: Куракин Борис Иванович [в 30 т.] (به روسی) (3 ed.). Советская энциклопедия.
• Половцова, A. A. (1677). Русском биографическом словаре (به روسی). Московский: Московский некрополь.