پرش به محتوا

بودینی (قبیله)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
موقعیت بودین‌ها در نزدیکی سکاها.

بودین‌ها (یونانی باستان: Βουδῖνοι) یک قبیله باستانی سکایی بودند که وجود آنها در دوران باستان توسط نویسندگان یونانی-رومی ثبت شده است.[۱]

بودین‌ها با قبایل اندروفاگی و ملانکلانی ارتباط نزدیک داشتند[۲] و در کنار گلونی‌ها در دره رود ورسکلا زندگی می‌کردند.[۳]

تاریخچه

[ویرایش]

سکاها در منطقه استپ‌های ولگا-اورال آسیای مرکزی، احتمالاً در حدود قرن نهم قبل از میلاد،[۴] به عنوان بخشی از جمعیت فرهنگ گورالواری[۵] که حاوی عنصر مهمی است که از فرهنگ سیبری آندرونووا سرچشمه می‌گیرد، پدید آمدند.[۶]

جمعیت فرهنگ سروبنایا (گورالواری) از جمله اولین گروه‌های دامپرور واقعاً عشایری بودند که خود در قرن نهم قبل از میلاد در استپ‌های آسیای مرکزی و سیبری در نتیجه آب و هوای سرد و خشک حاکم بر آن مناطق مهاجرت به این سو را آغاز کردند.[۷]

در طول قرون ۹ تا ۸ قبل از میلاد، حرکت قابل توجهی از مردم کوچ نشین استپ اوراسیا زمانی آغاز شد که دیگر قبیله‌های ایرانی‌تبار کوچ نشین نزدیک به سکاها از شرق آسیای مرکزی، شامل ماساژت ها[۸] یا ایسدونس ها[۹] به سمت غرب مهاجرت کردند، سکاهای اولیه ساکن مناطق غربی تر را مجبور به عبور از رود اراکس به سمت غرب کردند، و به دنبال این فشار از قبایل شرقی تر برخی از قبایل سکاها در امتداد غربی نواحی استپ و سواحل دریای سیاه مهاجرت کردند که همراه با کیمریان که آنها نیز یک مردم سکا تبار کوچ نشین بودند، به حرکت خود به سمت اروپا ادامه دادند.[۵]

منابع

[ویرایش]
  1. هرودوت، تاریخ‌ها، 4.21.
  2. سولیمیرسکی، تادئوش؛ تیلور، تی اف (1991). "سکاها". در بوردمن، جان؛ ادواردز، آی ای اس. هاموند، سولبرگر، ای. والکر، (ویرایش‌ها). امپراتوری آشور و بابل و سایر ایالات خاور نزدیک، از قرن هشتم تا ششم قبل از میلاد. تاریخ باستان کمبریج. جلد 3. کمبریج، انگلستان: انتشارات دانشگاه کمبریج. صص 547-590. شابک 978-1-139-05429-4. (ویراستار). سولیمیرسکی و تیلور (1991). ص. ۵۸۶.
  3. سولیمیرسکی(1985) "سکاها". ص. ۱۸۵.
  4. باتی(2007) "روم و عشایر: قلمرو پونتیک-دانوبی در دوران باستان". صص. ۲۰۴–۲۱۴.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ملیوکووا(1990): "سکاها و سرمدی ها". صص. ۹۷ تا ۱۱۰.
  6. سولیمیرسکی(1985): "سکاها". صص. ۱۶۸تا۱۶۹.
  7. سولیمیرسکی و تیلور (1991). ص. ۵۵۲.
  8. اولبریشت(2000). ص. ۱۰۱تا۱۴۰.
  9. اولبریشت، مارک یان (2000a). "مسئله سیمری مورد بررسی مجدد: شواهد منابع کلاسیک". صص. ۷۱تا۱۰۰.