بهنام
بهنام یکی از نام‌های ایرانی است و به معنی «شخصی که از او به نیکی یاد می‌شود» می‌باشد. پیدایش این نام مربوط به دوره اشکانیان است و در زمان به قدرت رسید پادشاه بهنام یکم فرزند فرهاد چهارم از تبار ارشک بنیان گذار سلسله اشکانی به اوج خود رسید.در لغت‌نامه دهخدا معنی بهنام. [ب ِ] (ص مرکب) «نیک نام. خوشنام. (فرهنگ فارسی معین). || (اِ مرکب) نام نیک و خوب. (آنندراج). نام نیک. شهرت خوب» می‌باشد[۱]
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Behnam». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ ژوئن ۲۰۱۲.
- ↑ لغت‌نامه دهخدا (۷ ژوئن ۲۰۱۲). «بهنام». لغت‌نامه دهخدا. دریافت‌شده در ۷ ژوئن ۲۰۱۲.[پیوند مرده]
 | این یک مقالهٔ خرد نام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |