بهائیت در ترکمنستان
| شخصیت‌های اصلی | |
| نوشته‌ها | |
|
کتاب‌شناسی بهاءالله - آثار و گفتار عبدالبهاء | |
| آموزه‌ها | |
|
آموزه‌ها | |
| مؤسسات | |
|
بیت‌العدل اعظم | |
| تاریخچه | |
|
بهائیان ایرانی | |
| شخصیت‌های برجسته | |
| بیشتر | |
|
نشانه‌ها |
اعتقاد به بهائیت در ترکمنستان قبل از گسترش روسیه به منطقه، زمانی که این منطقه تحت نفوذ ایران بود، آغاز می‌شود.[۱] در سال ۱۸۸۷ گروهی از بهائیان که به دلیل خشونت‌های مذهبی در ایران به ترکمنستان مهاجرت کرده بودند مرکز مذهبی بهائیان در عشق‌آباد را بنا نهادند.[۱] مدتی بعد - تا سال ۱۸۹۴ - روسیه، ترکمنستان را بخشی از امپراتوری روسیه ساخت.[۲] در این حین ایمان به بهائیت در امپراتوری روسیه گسترش یافت[۲][۳]و توجه دانشمندان و هنرمندان را به خود جلب کرد،[۴] جامعه بهائیان در عشق آباد، نخستین مشرق‌الاذکار بهائیان را ساخت، یکی از اولین محافل روحانی بهائی را انتخاب کرد و یک مرکز بورس تحصیلی را راه‌اندازی نمود. در دوران شوروی، آزار و شکنجه دینی باعث شد جامعه بهائی تقریباً ناپدید شود، با این حال بهائیان که در دهه ۱۹۵۰ به این مناطق منتقل شده بودند، افرادی را که هنوز به مذهب پیوند داشتند، شناسایی کردند. پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی در اواخر سال ۱۹۹۱، جوامع بهائی و محافل روحانی خود را در سراسر کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق توسعه دادند.[۵] در سال ۱۹۹۴، ترکمنستان محفل روحانی ملی خود را انتخاب کرد[۶] اما قوانینی که در سال ۱۹۹۵ در ترکمنستان تصویب شد، ۵۰۰ نفر از پیروان مذهبی بزرگسال در هر منطقه برای ثبت نام نیاز داشتند ولی هیچ جامعه بهائی در ترکمنستان نمی‌توانستند این نیاز را برآورده کنند.[۷] چنان‌که تا سال ۲۰۰۷ همچنان از رسیدن به حداقل تعداد پیروان برای ثبت نام ناکام مانده،[۸] و خانه‌های خود را برای نشر ادبیات بهائی در اختیار گذاردند.[۹]
تاریخ منطقه
[ویرایش]جامعه عشق‌آباد
[ویرایش]
جامعه بهائی عشق آباد در حدود سال ۱۸۸۴ و توسط عمده پناهندگان مذهبی ایران تأسیس شد.[۱۰] یکی از برجسته‌ترین اعضای جامعه، میرزا ابوالفضل گلپایگانی، از نخستین پیروان بهاءالله بود که طی سالهای ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۴ در عشق‌آباد زندگی می‌کرد. زمان کوتاهی پس از مهاجرت به آنجا، یکی از بهائیان به نام محمد رضا اصفهانی به قتل رسید و میرزا ابوالفضل، به جامعه بهائی کمک کرد تا به این رویداد پاسخ دهند و بعدها سخنگوی جامعه بهائیان در دادگاه محاکمه قاتل محمدرضا اصفهانی شد. این واقعه جدائی ادیان اسلام و بهائیت را بر دولت روسیه و اهالی عشق‌آباد اثبات نمود.[۱۱]
تحت حفاظت و آزادی مقامات روسیه، تعداد بهائیان جامعه تا سال ۱۹۱۸ به ۴۰۰۰نفر (۱۰۰۰ کودک) افزایش یافت و برای اولین بار در هر جای دنیا یک جامعه واقعی بهائیان تأسیس شد که برای خودش دارای بیمارستان، مدارس، کارگاه‌ها، روزنامه‌ها،[۱۲][۱۳] گورستان و خانه عبادت بود.[۱۱]در این زمان جمعیت شهر عشق‌آباد مابین ۴۴ الی ۵۰ هزار نفر بود.[۱۰]
نخستین مشرق‌الاذکار بهائیان در عشق‌آباد بنا نهاده شد. طراحی ساختمان در سال ۱۹۰۲ آغاز و ساخت و ساز آن در سال ۱۹۰۸ و تحت نظارت محمدتقی وکیل‌الدوله تکمیل شد.[۱۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Momen, Moojan. "Turkmenistan". Draft for "A Short Encyclopedia of the Bahá'í Faith". Bahá'í Library Online. Retrieved 2008-05-23.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Momen, Moojan. "Russia". Draft for "A Short Encyclopedia of the Bahá'í Faith". Bahá'í Library Online. Retrieved 2008-04-14.
- ↑ Local Spiritual Assembly of Kyiv (2007–8). "Statement on the history of the Bahá'í Faith in Soviet Union". Official Website of the Bahá'ís of Kyiv. Local Spiritual Assembly of Kyiv. Archived from the original on 15 July 2010. Retrieved 2008-04-19.
{{cite web}}: Check date values in:|year=(help) - ↑ Smith, Peter (2000). "Tolstoy, Leo". A concise encyclopedia of the Bahá'í Faith. Oxford: Oneworld Publications. p. 340. ISBN 1-85168-184-1.
- ↑ Hassall, Graham; Fazel, Seena. "100 Years of the Bahá'í Faith in Europe". Bahá’í Studies Review. Vol. 1998, no. 8. pp. 35–44.
- ↑ Hassall, Graham; Universal House of Justice. "National Spiritual Assemblies statistics 1923-1999". Assorted Resource Tools. Bahá'í Library Online. Retrieved 2008-04-02.
- ↑ compiled by Wagner, Ralph D. "Turkmenistan". Synopsis of References to the Bahá'í Faith, in the US State Department's Reports on Human Rights 1991-2000. Bahá'í Library Online. Retrieved 2008-05-25.
- ↑ U.S. State Department (14 September 2007). "Turkmenistan - International Religious Freedom Report 2007". The Office of Electronic Information, Bureau of Public Affair. Retrieved 2008-05-21.
- ↑ Corley, Felix (1 April 2004). "TURKMENISTAN: Religious communities theoretically permitted, but attacked in practice?". F18News.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Momen, Moojan; ed. Shirin Akiner (1991). Cultural Change and Continuity in Central Asia, Chapter - The Bahá'í Community of Ashkhabad; it's social basis and importance in Bahá'í History. London: Kegan Paul International. pp. 278–305. ISBN 0-7103-0351-3. Archived from the original on 10 February 2012. Retrieved 16 November 2018.
{{cite book}}:|author2=has generic name (help) - ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Momen, Moojan. "Abu'l-Fadl Gulpaygani, Mirza". Draft for "A Short Encyclopedia of the Bahá'í Faith". Scholar's Official Website of Articles. Archived from the original on 13 May 2008. Retrieved 2008-05-23.
- ↑ Balci, Bayram; Jafarov, Azer (21 February 2007), "The Baha'is of the Caucasus: From Russian Tolerance to Soviet Repression {2/3}", Caucaz.com, archived from the original on 24 May 2011
- ↑ "Shining example Cradle of Faith". Bahá'í News. No. 675. June 1987. pp. 8–11. ISSN 0195-9212.
- ↑ Rafati, V.; Sahba, F. (1989). "Bahai temples". Encyclopædia Iranica.