بنجامین کاردوزو

بنجامین کاردوزو
قاضی دستیار دیوان عالی ایالات متحده آمریکا
دوره مسئولیت March 14, 1932 – July 9, 1938
نامزد کننده	هربرت هوور
پس از	الیور وندل هلمز جونیور
پیش از	فلیکس فرانکفورتر
رئیس دادگاه استیناف نیویورک
دوره مسئولیت ۱ ژانویه ۱۹۲۷ – ۷ مارس ۱۹۳۲
پس از	فرانک هیسکوک
پیش از	کارتبرت پاوند
معاون قاضی دادگاه استیناف نیویورک
دوره مسئولیت ۱۵ ژانویه ۱۹۱۷ – ۳۱ دسامبر ۱۹۲۶
پس از	ساموئل سیبوری
پیش از	جان اوبراین
قاضی شعبه اول قضایی دیوان عالی نیویورک
دوره مسئولیت ۵ ژانویه ۱۹۱۴ – ۱۵ ژانویه ۱۹۱۷ (Sitting by designation in the Court of Appeals from February 2, 1914)
پس از	بارتو ویکز
پیش از	ساموئل اوردوی
اطلاعات شخصی
زاده	بنجامین ناتان کاردوزو ۲۴ مهٔ ۱۸۷۰ New York City, U.S.
درگذشته	۹ ژوئیهٔ ۱۹۳۸ (۶۸ سال) پرت چستر، نیویورک، ایلات متحده.
حزب سیاسی	Democratic
پدر	آلبرت کاردوزو
تحصیلات	دانشگاه کلمبیا (AB, MA)

بنجامین ناتان کاردوزو (زادهٔ ۲۴ مه ۱۸۷۰ - درگذشته ۹ ژوئیه ۱۹۳۸) حقوق‌دان و وکیل بود که از ۱۹۱۴ تا ۱۹۳۲ میلادی در دادگاه استیناف نیویورک خدمت کرد و از ۱۹۳۲ تا زمان مرگش در ۱۹۳۸ معاون قاضی دیوان عالی ایالات متحده بود. کاردوزو برای تأثیر قابل توجه اش در توسعه کامن لا آمریکایی در قرن بیستم میلادی به علاوه در فلسفه و سبک نثر زنده اش، در خاطره‌ها ماندگار شد.

او در شهر نیویورک به دنیا آمد. او بعد از پذیرفته شدن در دانشکده حقوق کلمبیا در ۱۹۸۱ میلادی وکالت را پشت سر گذرانید. او انتخابات دیوان عالی نیویورک به سال ۱۹۱۳ را برنده شد ولی در سال‌های بعد به دادگاه استیناف نیویورک پیوست. او انتخابات ریاست قاضی آن دادگاه را در سال ۱۹۲۶ برد. به عنوان رئیس دادگاه، او نظرات اکثریت در مورد مواردی از قبیل Palsgraf v. Long Island Railroad Co را نوشت.

در سال ۱۹۳۲، رئیس‌جمهور هربرت هوور، کاردوزو را به جانشینی اولیور وندل هولمز جونیور در دیوان عالی ایالات متحده آمریکا قرار داد. کاردوزو در این سمت تا زمان مرگش در سال ۱۹۳۸ خدمت کرد و بخشی از بلوک لیبرال قضات موسوم به سه تفنگدار بود. او نظر اکثریت دیوان را در موارد قابل توجه از قبیل Nixon v. Condon (۱۹۳۲) و Steward Machine Co. v. Davis (۱۹۳۷) نوشت.

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Benjamin N. Cardozo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰۲۴-۰۶-۰۱.