بل ای‌اچ-۱ کبرا
| AH-1 HueyCobra / Cobra | |
|---|---|
| |
| کاربری | بالگرد جنگنده |
| کشور سازنده | ایالات متحده آمریکا |
| تولیدکننده | بل هلیکوپتر |
| نخستین پرواز | ۷ سپتامبر ۱۹۶۵ |
| معرفی | ۱۹۶۷ |
| بازنشستگی | ۲۰۰۱ (نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا) |
| وضعیت | در حال خدمت |
| کاربر اصلی | نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا (در گذشته) نیروی هوایی ارتش ایران نیروی زمینی دفاع‌ازخود ژاپن |
| ساخته‌شده | ۱۹۶۷–۲۰۱۹ |
| تعداد ساخته‌شده | ۱٬۱۱۶ |
| توسعه‌یافته از | بل یواچ-۱ ایروکوای |
| گونه‌ها | بل ای‌اچ-۱ سوپرکبرا بل ۳۰۹ کینگ‌کبرا |
بِل اِی‌اِچ-۱ کبرا (به انگلیسی: Bell AH-1 Cobra) نوعی هلیکوپتر تهاجمی ساخت شرکت بل است که در دهه ۱۹۶۰ بر اساس هلیکوپتر چندمنظوره پرطرفدار یواچ-۱ ایروکوای طراحی شد. این هلیکوپتر اولین پرواز خود را در سال ۱۹۶۵ انجام داده و از سال ۱۹۶۷ وارد ارتش آمریکا شد. این هلیکوپتر در دو نوع اصلی تک‌موتوره و نوع پرقدرت‌تر دوموتوره ساخته شد. تمامی مدل‌های تک موتوره با نام «هیویی کبرا» (به انگلیسی: Huey Cobra) شناخته می‌شوند[۱]
اولین نمونه‌های دو موتوره این هلیکوپتر با نام‌های بِل اِی‌اِچ-۱جی (به انگلیسی: AH-1J) و بِل اِی‌اِچ-۱تی (به انگلیسی: AH-1T) (نمونه بهبود یافته AH-1J) معروف به سی کبرا (کبرای دریایی) (به انگلیسی: Sea Cobra) مخصوص نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا ساخته شد. نمونه صادراتی ای اچ-۱جی به سی کبرا بین‌المللی (به انگلیسی: International Sea Cobra) معروف شد و خود دارای دو مدل با قابلیت شلیک و هدایت موشکهای ضد تانک هدایت سیمی بی‌جی‌ام-۷۱ تاو معروف به تاو کبرا (به انگلیسی: TOW Cobra) مجهز به سیستم هدف‌گیری و هدایت تلسکوپی ام-۶۹ (به انگلیسی: M69)این موشک‌ها در پوزه هلیکوپتر و نمونه بدون قابلیت شلیک و هدایت این موشکهای ضد تانک، معروف به نان تاو (به انگلیسی: Non TOW) بود.
۱۶۰ فروند از مدل نان تاو و ۶۲ فروند از مدل تاو هلیکوپتر ای اچ-۱جی سی کبرا (به انگلیسی: AH-1J Sea Cobra) از سال ۱۹۷۴ توسط هوانیروز ارتش ایران برای پشتیبانی نیروهای زمینی ایران و مقابله با تانک‌ها، زره پوش‌ها و نفربرهای زرهی دشمنان به خدمت گرفته شد که در طول جنگ ایران و عراق بسیار بکار گرفته شد.
نمونه‌های بعدی دو موتوره به ترتیب بِل اِی‌اِچ-۱دبلیو (به انگلیسی: AH-1W) معروف به سوپر کبرا (به انگلیسی: Super Cobra) و آخرین و پیشرفته‌ترین نمونه کبرا یعنی بِل اِی‌اِچ-۱زِد (به انگلیسی: AH-1Z) معروف به وایپر (افعی) (به انگلیسی: Viper) هستند. لازم است ذکر شود نمونه بِل اِی‌اِچ-۱زد با نام زولو کبرا (به انگلیسی: Zulu Cobra) نیز شناخته می‌شود.[۱]
تمامی مدل‌های هلیکوپتر کبرا در نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا از دهه ۱۹۸۰ با هلیکوپتر ای‌اچ-۶۴ آپاچی جایگزین شد. البته تعدادی از آن‌ها همچون بسیاری از هلیکوپترهای جنگی دیگر آمریکا کاربرد غیرنظامی پیدا کرده و به عنوان هلیکوپتر آتش‌نشان برای اطفای حریق جنگل‌ها استفاده می‌شوند.[۲] اما مدل‌های ارتقایافته دوموتوره کبرا معروف به ای‌اچ-۱ دبلیو و ای‌اچ-۱ زد همچنان هلیکوپتر جنگنده اصلی تفنگداران دریایی ارتش ایالات متحده هستند.
مدل‌های مختلف بالگرد کبرا
[ویرایش]AH-1E: مدل اولیه تهاجمی
AH-1F: مدل مجهز به موشک ضد زره تاو
TAH-1F: مدل آموزشی اف
AH-1G: هیویی کبری مدل اولیه برای تحویل به نیروی زمینی
AH-1J: سی کبری، اولین مدل ۲موتوره برای خدمت در نیروی دریایی که ایران از همین مدلهارا داراست.
AH-1P: مدل ارتقا یافته و مجهز به موشکهای تاو
AH-1S: اصلاح شده مدل جی، با قابلیت شلیک موشک تاو
AH-1T: سی کبری اصلاح شده مدل جی با قابلیت پرواز بالاتر
TH-1G: مدل آموزشی با فرامین دوگانه
AH-1Q: هیویی کبری قابلیت رزم شبانه و قادر به حمل ۸ موشک تاو
AH-1S: هیویی کبری
TH-1S: مدل آموزشی برای رزم شبانه
AH-1W: سوپر کبری، قادر به انجام رزم شبانه
AH-1Z: کینگ کبری، مدل بهسازی شده AH-1W سوپرکبری
AH-1RO: دراکیولا شبیه مدل W، برای صدور به رومانی
مدل‌های اِی اِچ-۱جِی سی کبرا
[ویرایش]
مدلهایی از بالگرد بل ای‌اچ-۱جِی سی کبرا (به انگلیسی: AH-1J Sea Cobra) که توانایی حمل و شلیک موشک ضد زره بی‌جی‌ام-۷۱ تاو را ندارند، نان تاو (و یا نان تو) (به انگلیسی: NON TOW)خوانده می‌شوند.[۳]
مدلهایی از بالگرد بل ای‌اچ-۱جِی سی کبرا (به انگلیسی: AH-1J Sea Cobra) که به واسطه نصب سیستم هدف‌کیری و هدایت اپتیکی ام-۶۹ در پوزه بالگرد، توانایی حمل و شلیک موشک ضد زره بی‌جی‌ام-۷۱ تاو را دارند، تاو کبرا (به انگلیسی: Tow Cobra)خوانده می‌شوند.[۳]
تسلیحات
[ویرایش]
تمامی مدل‌ها مجهز به توپ چرخان بیست میلی‌متری سه‌لول ام-۱۹۷ هستند و تمامی مدل‌های بالگرد کبرا می‌توانند به راکت‌های هدایت ناپذیر هایدرا ۷۰ در لانچرهای هفت تایی ام-۲۶۰ یا نونزده تایی ام-۲۶۱ مجهز بشوند.
تمامی این مدل‌ها توانایی حمل و شلیک چهار یا هشت موشک ضد تانک هدایت سیمی بی‌جی‌ام-۷۱ تاو را دارند.
البته لازم است ذکر شود اکثر مدل‌های ای اچ-۱جی (به انگلیسی: AH-1J) به سیستم هدف‌گیری و هدایت تلسکوپی ام-۶۹ برای هدف‌گیری و هدایت موشکهای ضد تانک بی‌جی‌ام-۷۱ تاو در قسمت پوزه مجهز نیستند و قابلیت حمل و شلیک این موشک‌ها را ندارند و به اختصار آن‌ها را نان تاو (به انگلیسی: Non TOW) می‌خوانند.[۴]
مدل‌های AH-1W و AH-1Z توانایی حمل و شلیک چهار یا هشت موشک هدایت لیزری ضد تانک ای‌جی‌ام-۱۱۴ هلفایر (به انگلیسی: AGM-114 hellfire) و موشکهای هوا به هوای ایم-۹ سایدوایندر را دارند[۱][۵]
کاربران
[ویرایش]
- یک فروند هلیکوپتر غیرنظامی در فرودگاه سالزبورگ
- ۱۰ ای‌اچ-۱ئی، ۶ ای‌اچ-۱پی و ۶ ای‌اچ-۱ پی آموزشی در سال ۲۰۱۰.[۶]
- ۵۴ فروند در سال ۲۰۱۰
- ۸۹ فروند ای‌اچ-۱اس بین سال‌های ۱۹۸۴ تا ۲۰۰۰ در کارخانه صنایع سنگین فوجی تحت لیسانس شرکت بل ساخته شد.[۷]
- ۲۲ ای‌اچ-۱اس و ۹ ای‌اچ-۱اف در سال ۲۰۱۰.
کاربران سابق
[ویرایش]
- نیروی دریایی اسپانیا تا سال ۱۹۸۵
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=AH-1_Cobra&oldid=89503928
- ↑ Recycling Helicopters: From Military Service to Public Service بایگانی‌شده در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine Rotor And Wing, 2008
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ https://en.wikipedia.org/wiki/Bell_AH-1_SuperCobra
- ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Bell_AH-1_Cobra
- ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/AGM-114_Hellfire
- ↑ "World Military Aircraft Inventory". 2010 Aerospace Source Book. Aviation Week and Space Technology, January 2010.
- ↑ "Apache wins Japan deal". Flight International, 4 September 2001.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
بالگردها و هواگردهای بالگردان | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| بالگردها و هواگردهای بالگردان |
|  | ||||
| خطرها | ||||||
| مقالههای مرتبط | ||||||
- بالگردها
- بالگردهای ایالات متحده آمریکا از ۱۹۶۰–۱۹۶۹ (میلادی)
- بالگردهای ایران
- بالگردهای تکتوربین
- بالگردهای جنگ سرد
- بالگردهای ساخت آمریکا
- بالگردهای نظامی
- تجهیزات نظامی جنگ ویتنام
- نخستین پرواز هواگردها در ۱۹۶۵ (میلادی)
- هواگردهای بل
- هواگردهای تهاجمی ایالات متحده دهه ۱۹۶۰
- هواگردهای جنگ خلیجفارس
- هواگردهای جنگ ویتنام