پرش به محتوا

بزرگراه ساحلی دریای‌مازندران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بزرگراه ساحلی دریای‌مازندران یا همان بزرگراه کناره یک محور گردشگری در کنارهٔ ساحل دریای مازندران می‌باشد.

شمال ایران به عنوان اولین مقصد سفر ایرانی‌ها از ضعف‌های زیر ساختی بزرگی رنج می‌برد که گفته‌می‌شود در صدر این ضعف‌ها فقدان راه و جاده مناسب و استاندارد است، در دولت نهم ایران، طرح ساخت «بزرگراه دو طبقه» در طول نوار ساحلی تصویب شد که پس از سالها، که از آن تصویب می‌گذرد، اثری از عزم دولت‌ها برای احداث این اتوبان دیده‌نشده‌است.

این کریدور هم‌اکنون محل ارتباط بسیاری از راه‌های جنوبی و محورهای شمال به جنوب است. این کریدور هم‌اکنون دست‌کم چهارخطه و شامل بزرگراه‌های بین شهرها و بعضی از کنارگذرهای شهرها می‌شود؛ مانند کنارگذر تالش، انزلی، لاهیجان، چالوس، ساری، بابل و نور. در مجموع محور ساحلی دریای‌مازندران حدود ۴۷۸ کیلومتر است.

کنار گذرهای بزرگراه ساحلی دریای‌مازندران

[ویرایش]
  • کنارگذر چالوس
  • ساری
  • کنارگذر بابل
  • لنگرود

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • [۱]
  • «بزرگراه ساحلی دریای خزر چه زمانی به اتمام می‌رسد؟». خبرآنلاین. ۲۰۱۷-۰۲-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۱-۰۶.
  • «خزر خبر / طرح فراموش شده‌ای به نام بزرگراه کناره / از اتوبان ساحلی دو طبقه احمدی‌نژاد تا راه‌آهن رشت – ساری». خزر خبر. ۲۰۱۹-۰۱-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۱-۰۶.