پرش به محتوا

برش‌پذیری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

برش‌پذیری[۱] (انگلیسی: Sectility) به قابلیت یک کانی برای بریده‌شدن با چاقو به قطعات نازک گفته می‌شود.[۲] کانی‌هایی که برش‌پذیر نیستند در هنگام برش به قطعات زبرتر تبدیل می‌شوند. فلزات و کاغذ برش‌پذیر هستند.

برش‌پذیری می‌تواند برای تشخیص کانی‌های با ظاهر مشابه استفاده شود و نوعی سفتی است.[۳] برای مثال طلا برش‌پذیر است اما پیریت (طلای ابلهان) برش‌پذیر نیست.

برش‌پذیری در فلزات در نتیجه پیوند فلزی آنهاست، در جایی که ظرفیت (خم‌شدگی) الکترون‌ها نامتمرکز است و می‌تواند آزادانه بین اتم‌ها جریان یابد، به جای اینکه بین جفت یا گروه خاصی از اتم‌ها به اشتراک گذاشته شود، مانند خم‌شدگی کووالانسی.

منابع

[ویرایش]
  1. مُر، فرید؛ مدبری، سروش (۱۳۹۱). فرهنگ جامع علوم زمین. فرهنگ معاصر. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۱۰۵-۰۴۰-۴.
  2. Nelson, Stephen (Sep 16, 2013). "Physical Properties of Minerals". Tulane University.>
  3. "Sectile - Minerals.net Glossary of Terms".