بدرالدین العینی
این مقاله دارای چندین مشکل است. خواهشمندیم به بهبود آن کمک کنید یا در مورد این مشکلات در صفحهٔ بحث گفتگو کنید. (دربارهٔ چگونگی و زمان مناسب برداشتن این برچسبها بیشتر بدانید)
|
ابومحمد محمود بن احمد بن موسی بدرالدین العینی (762ق/1360م- 855ق/1453م) از علمای اهل سنت مذهب حنفی و طریقت شاذلیه بود.[۱][۲]
زندگینامه
[ویرایش]او در سال 762 هجری قمری (1360 میلادی) در شهر عینتاب (غازیانتپه در ترکیه امروزی) در خانواده ای عالم به دنیا آمد. او به تحصیل تاریخ، ادب و علوم دینی اسلامی پرداخت.[۳] شواهدی وجود دارد که او حداقل تا حدودی فارسی هم می دانست. [۴] در سال 788 هجری قمری (1386 م) به اورشلیم سفر کرد و در آنجا با شیخ حنفی الصیرامی که رئیس مدرسه و خانقاه ظاهریه در قاهره بود، ملاقات کرد. الصیرامی از العینی دعوت کرد تا او را تا قاهره همراهی کند و در آنجا یکی از صوفیان ظاهریه شد.[۵]
از قاهره برای تدریس به دمشق رفت و در آنجا بعنوان محتسب منصوب شد و مدتی قبل از سال 800 هجری قمری (1398 میلادی) به قاهره بازگشت.
العینی و مقریزی چندین بار در طی چند سال آینده جانشین یکدیگر به عنوان محتسب قاهره شدند ولی هیچ کدام برای مدت طولانی این پست را حفظ نکردند. [۶]
اعتبار العینی با افزایش سن بیشتر شد. مؤید شیخ در سال 823 هجری قمری (1420 میلادی) او را سفیر قرامانیان منصوب کرد. [۷]
آثار
[ویرایش]- عمدة القاري في شرح صحيح البخاري وهو من أجل شروح البخاري، بیست سال برای این اثر زحمت کشید.
- البناية في شرح الهداية وهو في الفقه الحنفي.
- منحة السلوك في شرح تحفة الملوك في الفقه الحنفي.
- رمز الحقائق في شرح كنز الدقائق في الفقه الحنفي أيضاً.
- عقد الجمان في تاريخ أهل الزمان وهو موسوعة ضخمة في التاريخ.
- السيف المهند في سبرة الملك المؤيد.
- الروض الزاهر في سيرة الملك الظاهر ططر.
- فرائد القلائد في مختصر شرح الشواهد. في النحو.
- شرح خطبة كتاب فرائد القلائد. في اللغة.
- ↑ "Int". www.e-imj.com. Archived from the original on 10 October 2006. Retrieved 15 January 2022.
- ↑ Abdal-Hakim Murad – Contentions 8
- ↑ Petry, Carl F. (14 July 2014). The Civilian Elite of Cairo in the Later Middle Ages. Princeton University Press. p. 70. Retrieved 5 January 2023.
- ↑ Anne F. Broadbridge, "Academic Rivalry and the Patronage System in Fifteenth-Century Egypt", Mamluk Studies Review,Vol. 3 (1999), Note 4.
- ↑ Ibn Taghrībirdī, al-Nujūm al-Zāhirah fī Mulūk Misr wa-al-Qahirah (Beirut, 1992.)
- ↑ Broadbridge, pp.89–90, "The Muhtasib Incident".
- ↑ Al-Maqrīzī, Kitāb al-Sulūk, 4:2:698.