یموت
یُموت‌ها (به ترکمنی: یوْمۇت طایپاسؽ، Ýomut taýpasy) یکی از طوایف ترکمن هستند که محل سکونت اصلی آنان در مناطق شمالی استان گلستان از مراوه‌تپه تا بندر ترکمن، (گنبدکاووس بزرگ‌ترین شهر یموت نشین این ناحیه است)، منطقه کراسنوودسک (ترکمن باشی) در سواحل غربی ترکمنستان و خیوه و داش‌اغوز در شمال ترکمنستان است.[۱]
زمانی که خاندان اتابکان حکمرانی می‌کردند یموت‌ها در منطقهٔ شمال و شمال شرق ایران فعالیت‌های زیادی در ترکمن کردن منطقه داشتند. محل استقرار اولیهٔ یموت‌ها عبارتند از: خواجه‌نفس، گمیشان، خلیج حسنقلی، چله‌کن (چهارکن)، چکیشلر و اترک.
یموت‌ها، مردمانی دامدار بوده و در دشت‌های سر سبز سکونت داشتند. درحال حاضر بخشی از زبان ادبی ترکمن و برنامه‌های رادیویی بر گویش یموت مبتنی است. امروزه بر روی پرچم ملی ترکمنستان پنج نقش قالی متعلق به هر یک از قبیله اصلی کشور یعنی تکه، یموت، نخورلی، گوکلان و ساریق وجود دارد.[۲]
طوایف فرعی
[ویرایش]قبیله‌های یموت از حدود مغرب به مشرق به این ترتیب مقیم هستند:جعفربای،قوجق، آتابای، یلِقی، داز، دوَجی، بکه، بهلکه، بدراق، ایمور، کوچُک، سَلّاخ، ساری (قبیله) (گولمز)، قان یوخمز و ایگدیر، پزه، یلمه و مختوم که هر کدام نیز به شاخه‌های دیگری تقسیم می‌شود.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «معرفی قبایل و طوایف ترکمن». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ آوریل ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۸ اوت ۲۰۰۹.
- ↑ http://www.letsexport.co.uk/Embassies/T/Turkhmenistan.gif[پیوند مرده]
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |