بحث رده:مناطق مسکونی
افزودن مبحثپپرومیا[ویرایش]
مراقبت از گياهان آپارتماني - پپروميا پپروميا از گياهان هميشه سبز و از خانواده ي پيپراسه (فلفلي ها) PIPERACEAE مي باشد. داراي گونه هاي مختلف و اغلب داراي برگ گوشتي و نيمه گوشتي و جثه اي کوچک هستند. بيش از چهارصد گونه از اين خانواده شناخته شده، منشأ اين گياهان، آمريکاي جنوبي (برزيل) و آفريقاي جنوبي و آفريقاي مرکزي و به طور کلي مناطق گرمسيري است؛ حتي ديده شده که در مناطق گرمسير روي تنه درختان مي رويد.
اين گياه اگرچه رشد سريعي ندارد، ولي در هر شرايطي در آپارتمان پرورش مي يابد. معمولاً آنها را در تراريوم و باغ شيشه اي يا مجموعه ي گل هاي يک سبد پرورش مي دهند.
اگرچه تعداد انواع اين خانواده بسيار زياد است، ولي فقط تعداد محدودي مورد توجه قرار گرفته و در آپارتمان ها پرورش داده مي شوند و خاک آنها بايستي خاک پيت (خاک جنگل) باشد تا به خوبي رشد کند.
با توجه به شکل ظاهري و نحوه ي رشد، آنها را به سه گروه تقسيم نموده اند:
گروه اول: بوته اي که داراي دمبرگ هاي قرمز هستند و بعضي نيز برگ هاي گوشتي و قلبي شکل دارند .
گروه دوم: داراي ساقه هاي بلند و قرمز رنگ هستند و بعضي ساقه هاي گوشتي و برگ هاي گوشتي دارند و لبه ي برگ ها ارغواني است و گاه سطح برگ با موهاي بسيار ظريفي پوشيده شده است .
گروه سوم: گروه بالا رونده که به داربست يا قيم بسته مي شوند و بالا مي روند، يا اين که از اطراف گلدان آويزان مي شوند و داراي ساقه هاي قرمز و برگ هاي ظريف نقره اي و بعضي داراي برگ هاي سبز آبدار هستند و بخصوص براي گلدان هاي آويز بسيار مناسبند.
نگهداري
گياه پپرونيا يك ساقه گل دهنده با شاتون هاي سبز رنگ توليد مي كند كه ارزش زينتي ندارد. زماني كه اين گياه به گل مي رود كيفيت برگ ها و زيبايي گل هاي آن كمتر مي شود. با حذف ساقه هاي گل دهنده مي توان گياه را به طور مرتب به حالت رويشي و نونهالي مشاهده كرد.
حرارت : اين گياه به سرماي زياد مقاومت ندارد و حداکثر مي تواند در زمستان 15 درجه سانتيگراد را تحمل نمايد و در فصل رشد دماي 24 – 30 درجه براي آن بسيار مناسب است.
نور: مناطق پرنور يا نيمه سايه اطاق که دور از تابش مستقيم خورشيد باشد، مناسب است. اين گياه در زير اشعه ي چراغ فلورسنت پژمرده مي شود.
آبياري : اين گياه نياز چنداني به آب ندارد. هميشه مقدار زيادي آب در برگ هاي آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بين دو آبياري بايد کاملاً خشک شود، ولي نبايد آبياري آنقدر به تعويق بيفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نياز دارد و مقدار آبياري بايد خيلي کمتر باشد.
ريشه آن سطحي است و گسترش چنداني ندارد و در هواي آلوده، زرد و خشک مي شود. در صورت آب دادن زياد اطراف يقه ساقه، موجب پوسيدگي آن مي گردد.
رطوبت هوا : ميزان رطوبت لازم حدود 50 درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز نمايد، لکه هايي بر روي سطح برگ ظاهر مي گردد و برگ را بي حس مي کند و برگ مي افتد.
- هر دو ماه يک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهيد تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را در فضاي آزاد در محلي سايه قرار دهيد تا حالت طبيعي خود را به دست آورد.
خاک : هر اندازه قابليت نفوذ خاک بيشتر باشد، ريشه و ساقه از پوسيدگي محفوظ خواهد بود. براي تهيه خاک، يک قسمت پيت، يک قسمت ماسه و يک قسمت خاک باغچه استفاده کنيد و کف گلدان مقداري ماسه و سنگريزه بريزيد.
تکثير : پپرونياي ابلق يا سفيد با قلمه هاي بذر و ساقه تكثير مي¬ شود؛ پپرونياي سبز با قلمه¬ هاي برگ و ساقه تكثير مي شود. پپرونياي معمولي که گياهي است با برگ هاي چروكيده، كاملاً متفاوت با گياهان ديگر اين خانواده است و آن را به كمك برگ هاي كاملش تكثير مي كنند.
دستور کلي براي تکثير: در بهار و تابستان از قلمه ي يک ساله گياه استفاده نماييد. قلمه را به ميزان 4- 5 سانتيمتر در ماسه ي شسته فرو کنيد و در محلي که دماي آن 18 درجه باشد، در تاريکي قرار دهيد. در مورد انواع گوشتي آن، برگ را روي سطح ماسه بخوابانيد و روي آن ماسه شسته بريزيد؛ پس از مدتي از انتهاي رگبرگ ها ريشه ظاهر مي گردد.
زمان مناسب براي تغيير گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب براي آن مخلوطي از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را بايد در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ي مستقيم آفتاب قرار داد. در اين صورت سنبله گل سفيد يا کرم رنگي توليد مي کند.