باشگاه اتومبیلرانی غرب
| کوته‌نوشت | ACO |
|---|---|
| بنیان‌گذاری | ۱۹۰۶[۱] |
| ستاد | پیست سرت |
| مکان | |
منطقه | بین‌المللی |
پرزیدنت | پیر فیون[۲] |
کارمندان | ۴۰۰[۳] |
| وبگاه |
باشگاه اتومبیلرانی غرب (به انگلیسی: Automobile Club of the West)، که گاهی به اختصار ACO نامیده می‌شود، بزرگ‌ترین گروه خودروسازی در فرانسه است. این شرکت در سال ۱۹۰۶ توسط علاقه مندان به اتومبیل سازی و مسابقات اتومبیلرانی تأسیس شد و بیشتر به دلیل برگزاری مسابقه سالانه لمانز ۲۴ ساعته مشهور است. این باشگاه همچنین به نمایندگی از رانندگان فرانسوی در مورد مسائلی مانند ساخت و نگهداری جاده‌ها، در دسترس بودن آموزشگاه‌های رانندگی و کلاس‌های ایمنی جاده‌ها، و ادغام نوآوری‌های فنی در وسایل نقلیه جدید لابی می‌کند.[۶] این باشگاه زیر نظر فدراسیون اتومبیلرانی فرانسه فعالیت می‌کند.
تاریخچه
[ویرایش]تاریخچه این باشگاه با باشگاه اتومبیل د لا سارته، شرکت مادر این باشگاه، که در شهر لومان تأسیس شد، آغاز می‌شود. در سال ۱۹۰۶، اعضای این گروه شامل آمدی بولی و پل جمین، بودند.[۷] با کمک باشگاه بزرگ‌تر اتومبیلرانی فرانسه، مسابقه‌ای را در جاده‌های عمومی محلی، در مسیری مثلثی ۶۵ مایلی (حدود ۱۰۵ کیلومتر) که لومان را به سن کاله و لا فرته-برنارد متصل می‌کرد، ترتیب دادند. مسابقه ۱۲ دور و با عنوان جایزه بزرگ l'ACF (به انگلیسی: Grand Prix de l'ACF,)، طی دو روز برگزار شد. برنده این مسابقه فرانس سیز با خودرو رنو بود،[۸] این مسابقه، اولین جایزه بزرگ فرانسه بود که در نهایت تبدیل به جایزه بزرگ فرانسه کنونی شد.
پس از جنگ جهانی اول، باشگاه اتومبیلرانی غرب توجه خود را به طراحی یک پیست کوتاه‌تر در جاده‌های عمومی در جنوب شهر معطوف کرد. ژرژ دورانددبیر ارشد سازمان، به همراه سردبیر مجله، چارلز فاروکس از خودروسازی لا وی و تولیدکننده لاستیک، امیل کوکیل، ایده یک مسابقه ۲۴ ساعته را مطرح کردند. اولین لمان ۲۴ ساعته در ۲۶ مه ۱۹۲۳ برگزار شد.[۹] اولین خودرو ورودی توسط جان داف با یک بنتلی در این باشگاه ثبت نام شد.[۱۰][۱۱]
جنگ جهانی دوم و پس از آن
[ویرایش]پیست لومان در سال ۱۹۴۰ توسط نیروی هوایی سلطنتی و سپس در پایان همان سال توسط آلمانی‌ها اشغال شد. لومان در اوت ۱۹۴۴ توسط ارتش آزادیخواهان فرانسه آزاد شد، اما تقریباً پنج سال زمان برد تا بار دیگر لمانز ۲۴ ساعته دوباره برگزار شود.
پس از جنگ، زمین‌های باشگاه اتومبیلرانی غرب و پیست به دلیل بمب‌های ریخته شده توسط متفقین و آلمان خا در آن مکان به‌طور کامل خراب شده بود، باشگاه اتومبیلرانی غرب با کمک وزیر دولت و معاون لا سارت، کریستین پینو که اولین میلیون را فراهم کرده بود، وظیفه بازسازی را به عهده گرفت و آغاز کرد. علاوه بر این، باشگاه اتومبیلرانی غرب یک وام را نیز برای بازسازی این پیست گرفت.[۱۲] در سال ۱۹۴۶، باشگاه رانندگان مسابقات اتومبیلرانی بریتانیا یک «صندوق لمانز» را به نفع باشگاه اتومبیلرانی غرب افتتاح کرد و در مجموع ۳۵۸ پوند و ۱۱ شیلینگ جمع‌آوری کرد تا به بازسازی امکانات در پیست لمانز کمک کند.[۱۳]
بازسازی این پیست در ۷ فوریه ۱۹۴۹ آغاز شد و اولین رویداد پس از جنگ جهانی دوم را در لمانز در ۲۵–۲۶ ژوئن همان سال برگزار شد.[۱۴] پینو که در کنار چارلز فارو ایستاده بود، پرچم شروع مسابقه را تکان داد.[۱۵] دو جایگاه تماشاگر جدید برای رانندگان مسابقه و مبارزان مقاومت رابرت بنویست[۱۶] و ژان پیر ویمیل نامگذاری شد.[۱۷]
فاجعه لمانز ۱۹۵۵
[ویرایش]در جریان رویداد ۲۴ ساعته لمانز در سال ۱۹۵۵، تصادفی رخ داد که در آن ۸۴ نفر کشته شدند که به عنوان بدترین تصادف در تاریخ ورزش موتوراسپورت شناخته می‌شود. این امر منجر به اقدامات زیادی توسط باشگاه اتومبیلرانی غرب برای تغییر ساختمان‌ها و رویه‌های مورد استفاده در پیست و همچنین طراحی مجدد پیت لین و ورودی جلویی در محل حادثه شد. همچنین منجر به تغییر قوانین برای نوع خودروهای مجاز در مسابقات ۲۴ ساعته لمان در سال‌های بعد و همچنین اعمال فرمول مصرف سوخت نیز شد.[۱۸]
مدیران
[ویرایش]- آدولف سینگر (۱۹۰۶–۱۹۱۰)[۱۹]
- گوستاو سینگر (۱۹۱۰–۱۹۴۷)[۱۹]
- پال جمین (۱۹۴۷–۱۹۵۱)[۱۹]
- ژان ماری للیور (1951–1973)[۱۹]
- ریموند گولومس (۱۹۷۳–۱۹۹۲)[۱۹]
- میشل کوسون (۱۹۹۲–۲۰۰۳)[۱۹]
- ژان کلود پلاسارت[۱۹]
- پیر فیون (۲۰۱۲-هم‌اکنون)[۱۹]
مسابقات
[ویرایش]جایزه بزرگ فرانسه ۱۹۶۷ یک مسابقه فرمول یک بود که در پیست بوگاتی، لمانز، در ۲ ژوئیه ۱۹۶۷ برگزار شد.[۲۰]
این باشگاه به عنوان یک نهاد حاکم برای سری‌های مسابقه، به‌ویژه سری‌های خودروهای ورزشی، مسئول است. این باشگاه مسابقات یا سری مسابقات زیر را مدیریت، اجرا کرده یا از آنها حمایت کرده است:
- مسابقات ۲۴ ساعته لمانز
- مسابقات ۲۴ ساعته موتو لمانز
- لمانز کلاسیک
- جایزه بزرگ موتور سیکلت فرانسه
- مسابقات جهانی استقامتی
- سری مسابقات لمانز آسیایی
- سری مسابقات لمانز اروپایی
- لمانز کاپ
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "Who We Are | ACO - Automobile Club de l'Ouest". lemans.org (به انگلیسی). Retrieved 2023-09-10.
- ↑ "Executive Committee". lemans.org (به انگلیسی). Retrieved 2023-09-10.
- ↑ "Automobile Club de l'Ouest | LinkedIn". fr.linkedin.com (به فرانسوی). Retrieved 2023-09-10.
- ↑ "Executive Committee". lemans.org (به انگلیسی). Retrieved 2023-09-10.
- ↑ "Executive Committee". lemans.org (به انگلیسی). Retrieved 2023-09-10.
- ↑ "Who We Are | ACO - Automobile Club de l'Ouest". lemans.org (به انگلیسی). Retrieved 2023-09-10.
- ↑ Official Program, 24 Heures du Mans, 13–14 June 2009, Page 97.
- ↑ Joe Saward, The World Atlas of Motor Racing, Page 35, Hamlyn, 1989.
- ↑ C. Clutton & J. Stanford, The Vintage Motor Car, Page 201, B.T. Batsford Ltd. , London, 1961.
- ↑ Georges Fraichard, The Le Mans Story, Page 121, The Sportsman's Book Club, 1956.
- ↑ "History | ACO - Automobile Club de l'Ouest". lemans.org (به انگلیسی). Retrieved 2023-09-10.
- ↑ Georges Fraichard, The Le Mans Story, Page 58, The Sportsman's Book Club, 1956.
- ↑ Motor Sport, June 1946, Page 121; See also: Motor Sport, July 1946, Page 147; Motor Sport, September 1946, Page 201.
- ↑ Motor Sport, July 1949, Pages 270-271, 274-276.
- ↑ Georges Fraichard, The Le Mans Story, Page 73, The Sportsman's Book Club, 1956.
- ↑ Motor Sport, August 1945, Page 156; Motor Sport, October 1945, Page 216.
- ↑ Motor Sport, March 1949, Page 69.
- ↑ Motor Year Book 1957, Temple Press, Pages 166-171.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ ۱۹٫۳ ۱۹٫۴ ۱۹٫۵ ۱۹٫۶ ۱۹٫۷ "Pierre Fillon Eighth president of the Automobile Club de l'Ouest - automobilsport.com". www.automobilsport.com. Retrieved 2023-09-10.
- ↑ Motor Sport, July 1967, Pages 722, 724-725.