باز خفاشی
| باز خفاشی | |
|---|---|
| |
| باز خفاشی در آفریقای جنوبی | |
| وضعیت حفاظت | |
رده‌بندی علمی 
| |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | بازسانان |
| تیره: | بازان |
| سرده: | باز خفاشی شارل لوسین بناپارت، 1850 |
| گونه: | M. alcinus
|
| نام دوبخشی | |
| Macheiramphus alcinus شارل لوسین بناپارت، 1850
| |
| Subspecies | |
|
M. a. andersonii M. a. alcinus M. a. papuanus | |
| |
| مترادف | |
|
Machaerhamphus alcinus Westerman, 1851 | |
باز خفاشی یا باز خفاش‌خوار (نام علمی: Macheiramphus alcinus) یک پرنده شکاری موجود در کشورهای جنوب صحرای آفریقا و جنوب آسیا تا گینه نو است. این نام به دلیل رژیم غذایی آن است که عمدتاً از خفاش‌ها تشکیل شده‌است.[۲] آن نیاز به فضای باز برای شکار در آن دارد، اما در هر نقطه از جنگل بارانی تا نیمه‌خشک مرغزار زندگی می‌کند.
ویژگی‌ها
[ویرایش]باز خفاشی یک پرنده شکاری لاغر و با جثه متوسط است که معمولاً حدود ۴۵ سانتیمتر طول دارد. در هنگام پرواز دارای بالهای بلند و شبحی شبیه به شاهین است. بالغان قهوه‌ای تیره یا سیاه هستند، با لکه‌های سفید روی گلو و سینه، و دارای یک رگه سفید در بالا و زیر هر چشم هستند. نوجوانان قهوه‌ای خالدار هستند و پرهای سفید بیشتری نسبت به بالغان دارند.
رفتار شکار
[ویرایش]خفاش‌ها طعمه معمول باز خفاشی هستند، اگرچه ممکن است پرندگان کوچکی مانند پرستوها، بادخورک‌ها و شبگردها یا حتی حشرات را بخورند. آنها با تعقیب طعمه خود با سرعت بالا در پرواز شکار می‌کنند و ۴۹٫۳ درصد از شکارهای آنها موفقیت‌آمیز است. خفاش‌ها با استفاده از چنگال‌های کوچک اسیر می‌شوند و بلافاصله در هنگام پرواز به‌طور کامل بلعیده می‌شوند. روش‌های شکار ممکن است شبیه به روش باز سوینسون باشد که از انواع روش‌های مختلف (جریان بالا، جریان پایین و جریان متقاطع) و گرفتن در جهت‌ها/موقعیت‌های مختلف بدن (مانورهای پایین، بالا و چرخش) برای شکار طعمه در یک ازدحام استفاده می‌کند.[۳] بازهای خفاشی نیز سرعت بلع بسیار سریعی از خود نشان می‌دهند و به‌طور میانگین ۶ ثانیه طول می‌کشد تا طعمه پس از دستگیری به معده برسد.[۴]
باز خفاشی پگاه‌رو است و در هنگام غروب شکار می‌کند. آنها را می‌توان در نزدیکی غار / محل سکونت خفاش‌های قبل از ظهور غروب دید.[۵] آنها از بال تغذیه می‌کنند و طعمه خود را به‌طور کامل می‌بلعند. این عادت تغذیه منجر به تکامل یک شکاف دهان نامعمول بزرگ شده‌است که بزرگ‌ترین شکاف دهان در میان پرندگان شکاری هم‌اندازه بدن آنها است و بیشتر شبیه به پرندگان حشره‌خواری است که از بال‌ها مانند پرستوها، بادخورک‌ها و شبگردها تغذیه می‌کنند.[۶] تکامل یک شکاف دهان بزرگ به احتمال زیاد به دلیل فشار انتخابی در یک زمان محدود تغذیه‌ای است. از آنجایی که خفاش‌ها فقط در هنگام غروب در گروه‌ها دیده می‌شوند، یک پنجره زمانی ۳۰± دقیقه برای شکار بازهای خفاشی در نظر گرفته شده‌است. شکاف دهانی بزرگ به این بازها اجازه می‌دهد تا به سرعت، اغلب با چندین طعمه در هر دوره شکار تغذیه کنند.[۷]
عادت‌های پگاه‌روی، فاصله زیاد و قابلیت مانور در حین پرواز باعث می‌شود که باز خفاشی برای شکار طعمه خود به خوبی سازگار شود. این آشیان اکولوژیک به شدت توسط بازهای خفاشی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد و رقابت آنها را با دیگر شکارچیان روزانه به حداقل می‌رساند.[۸]
زادآوری
[ویرایش]نمایش‌های جنسی شامل نمایش‌های هوایی و شیرین‌کاری‌های زیادی است. لانه با چوب‌هایی که در پرواز جمع شده‌اند ساخته شده‌است و حدود ۹۰ سانتیمتر عرض و ۳۰ سانتیمتر سانتیمتر عمق دارد.[۹] ماده تنها مسئول برتخم‌نشینی دسته‌تخم خود است. نر اغلب غذا را با او به اشتراک می‌گذارد. حدود یک ماه پس از شروع برتخم‌نشینی، جوجه‌ها از تخم بیرون می‌آیند و هر دو والدین به تغذیه جوجه‌های خود کمک می‌کنند. ۳۰ تا ۴۵ روز پس از جوجه‌ریزی، جوجه‌های پروازی جوان، به زودی لانه را ترک می‌کنند. بازهای خفاشی چرخه‌های تولیدمثلی خود را با چرخه‌های خفاش‌ها تنظیم می‌کنند و از مزیت ماده‌های باردار بی‌حال برای رسیدن به شرایط تولیدمثل استفاده می‌کنند، در حالی که جوجه‌های پروازی از خفاش‌های جوانی که اخیراً به هوا پرواز کردند، بهره می‌برند.[۱۰]
بازهای خفاشی بیشتر سال‌ها تولیدمثل می‌کنند.
حفاظت
[ویرایش]به دلیل گستره وسیع و جمعیت نسبتاً پایدار، باز خفاشی کمترین نگرانی را دارد.[۱۱] با این حال، جمعیت‌های محلی در معرض تهدید هستند و در آفریقای جنوبی در فهرست در معرض خطر قرار دارند.[۱۲]
واژه‌شناسی
[ویرایش]نام سرده از واژهٔ یونانی μαχαιρα makhaira به معنای چاقو؛ و ῥαμφος rhamphos به معنی نوک است. لقب خاص alcinus یعنی مانند ماهی‌گیرک، از سرده لینه، Alca، که آن هم اشاره به نوک نازک باز خفاشی دارد.
آرایه‌شناسی
[ویرایش]املای نام سرده مشکل است. چارلز لوسین بناپارت باز خفاشی را در سال ۱۸۵۰ توصیف کرد و نام آن را Macheiramphus alcinus گذاشت: ۴۸۲–۴۸۳ وسترمن آن را در سال ۱۸۵۱ با نام Machaerhamphus alcinus توصیف کرد و این شکل بیش از صد سال مورد استفاده قرار گرفت زیرا اعتقاد بر این بود که در سال ۱۸۴۸ منتشر شده‌است. در سال ۱۹۶۰ دیگنان اشاره کرد که بناپارت اولویت دارد، اما در سال ۱۹۷۹ دین امادون ادعا کرد که Macheiramphus alcinus نام رها شده‌است. بروک و کلنسی خاطرنشان می‌کنند که نگهداری یک مترادف کوچک مستلزم حکم خاصی از ICZN است که آمادون آن را به دست نیاورده است. در حالی که دیکینسون استدلال می‌کند که احیای نام توسط دیگنان در سال ۱۹۶۰ باید پابرجا بماند، زیرا پیش از اولین ویرایش کد در سال ۱۹۶۱ است.
منابع
[ویرایش]- ↑ BirdLife International. (2016). "Macheiramphus alcinus". IUCN Red List of Threatened Species. IUCN. 2016: e.T22695021A93485278. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22695021A93485278.en. Retrieved 8 September 2020.
- ↑ Mikula, P. , Morelli, F. , Lučan, R. K. , Jones, D. N. , & Tryjanowski, P. (2016).
- ↑ Brighton, Caroline H; Zusi, Lillias; McGowan, Kathryn A; Kinniry, Morgan; Kloepper, Laura N; Taylor, Graham K (2021-06-04). Quinn, John (ed.). "Aerial attack strategies of hawks hunting bats, and the adaptive benefits of swarming". Behavioral Ecology (به انگلیسی). 32 (3): 464–476. doi:10.1093/beheco/araa145. ISSN 1045-2249. PMC 8177810. PMID 34104109.
- ↑ Black, H. L.; Howard, G.; Stjernstedt, R. (1979). "Observations on the Feeding Behavior of the Bat Hawk (Macheiromphus alcinus)". Biotropica. 11 (1): 18–21. doi:10.2307/2388165. JSTOR 2388165.
- ↑ Black, H. L.; Howard, G.; Stjernstedt, R. (1979). "Observations on the Feeding Behavior of the Bat Hawk (Macheiromphus alcinus)". Biotropica. 11 (1): 18–21. doi:10.2307/2388165. ISSN 0006-3606. JSTOR 2388165.
- ↑ Jones, Landon R.; Black, Hal L.; White, Clayton M. (2012). "Evidence for Convergent Evolution in Gape Morphology of the Bat Hawk (Macheiramphus alcinus) with Swifts, Swallows, and Goatsuckers". Biotropica. 44 (3): 386–393. doi:10.1111/j.1744-7429.2011.00812.x. JSTOR 41496010.
- ↑ Jones, Landon R.; Black, Hal L.; White, Clayton M. (May 2012). "Evidence for Convergent Evolution in Gape Morphology of the Bat Hawk (Macheiramphus alcinus) with Swifts, Swallows, and Goatsuckers: Bat Hawk Gape". Biotropica (به انگلیسی). 44 (3): 386–393. doi:10.1111/j.1744-7429.2011.00812.x.
- ↑ Black, H. L.; Howard, G.; Stjernstedt, R. (1979). "Observations on the Feeding Behavior of the Bat Hawk (Macheiromphus alcinus)". Biotropica. 11 (1): 18–21. doi:10.2307/2388165. JSTOR 2388165.Black, H. L. ; Howard, G. ; Stjernstedt, R. (1979).
- ↑ The Hawk Conservancy Trust (1996-2007).
- ↑ Hartley, R; Hustler, K (1993). "A less‐than‐annual breeding cycle in a pair of African Bat Hawks Machaeramphus alcinus". Ibis. 135 (4): 456–458. doi:10.1111/j.1474-919X.1993.tb02119.x.
- ↑ BirdLife International. (2016). "Macheiramphus alcinus". فهرست سرخ آی.یو.سی.ان. 2016: e.T22695021A93485278. نشانگر دیجیتالی شیء:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22695021A93485278.en. Retrieved 8 September 2020.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۲۱.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
