بازدارنده سیستم رنین-آنژیوتانسین

بازدارنده‌های سیستم رنین-آنژیوتانسین (به انگلیسی: Renin-angiotensin system inhibitor) که با نام «RAS blocker» هم شناخته می‌شوند به گروهی از داروها گفته می‌شود که زنجیرهٔ عملکرد سیستم رنین-آنژیوتانسین را در برخی نقاط آن قطع می‌کند. به بیان دیگر، این داروها جلوی عملکرد سیستم رنین-آنژیوتانسین را به‌طور مستقیم و غیر مستقیم می‌گیرند.^[۱] سه نوع از این داروها در دسترس است:^[۱]

این داروها همگی در نهایت باعث می‌شوند که «آنژیوتانسین ۲» ساخته نشود یا اینکه در بافتِ هدف، عمل خود را انجام ندهد.^[۱]

«آنژیوتانسین ۲» از فعال‌شدگی «گیرنده‌های جنب‌گلومرولی AT1» در کلیه جلوگیری می‌کنند و بدین ترتیب قادر نیست که تشخیص دهد چه زمانی باید آنزیم رنین را ترشح کند.^[۱] هرچه گیرنده‌های بیشتری خاموش بمانند، رنین بیشتری از کلیه ترشح می‌شود.^[۱]

منابع[ویرایش]

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ ^۱٫۴ Mirabito Colafella, Katrina M.; Uijl, Estrellita; Jan Danser, A.H. (2019). "Interference With the Renin–Angiotensin System (RAS): Classical Inhibitors and Novel Approaches". Encyclopedia of Endocrine Diseases. Elsevier. pp. 523–530. doi:10.1016/b978-0-12-801238-3.65341-2. ISBN 978-0-12-812200-6.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Renin-angiotensin system inhibitor». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.

[Mirabito_Colafella_Uijl_Jan_Danser_2019_pp._523–530-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ ^۱٫۴ Mirabito Colafella, Katrina M.; Uijl, Estrellita; Jan Danser, A.H. (2019). "Interference With the Renin–Angiotensin System (RAS): Classical Inhibitors and Novel Approaches". Encyclopedia of Endocrine Diseases. Elsevier. pp. 523–530. doi:10.1016/b978-0-12-801238-3.65341-2. ISBN 978-0-12-812200-6.

[۱]