ایلخچی (کتاب)
| نویسنده(ها) | غلامحسین ساعدی |
|---|---|
| کشور | تهران، ایران |
| زبان | فارسی |
| گونه(های) ادبی | تک‌نگاری |
| ناشر | امیرکبیر |
تاریخ نشر | ۱۳۴۲ |
| گونه رسانه | کتاب چاپی |
ایلخچی: یک ده صوفی‌نشین در آذربایجان نام کتابی از غلامحسین ساعدی است که در سال ۱۳۴۲ در تهران منتشر شد. او این کتاب را در مجموعه‌ای از تک‌نگاری‌ها برای مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی نوشت.[۱] موضوع کتاب شرح روستای ایلخچی و نحوه زیست مردم آن است.[۱]
ایلخچی روستایی یارسان‌‌نشین در نزدیکی شهر تبریز است. ذهنیت داستان‌نویس و زبانِ خاصِ ساعدی در این اثر کاملاً مشهود است. او در تک نگاری‌های بعدی اش که به فاصله دو و سه سال بعد با عنوان «خیاو یا مشکین‌شهر» و «اهل هوا» به چاپ رسید، سعی در غنی کردن بارِ علمی و پژوهشی مطالعاتش کرد، هرچند همان‌طور که گفته شد هرگز ادعایی نداشت و پژوهش‌هایش را با یادداشت و سفرنامه می‌دانست. با این وجود هنوز تک‌نگاری‌های ساعدی و بخصوص «اهل هوا» از زمرهٔ آثارِ با ارزش ویژه‌نگاشت ایرانی است.[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «چهره‌های ایلخچی». ShahreFarang. ۲۰۱۳-۰۹-۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۵-۲۴.
- ↑ «روزنامه اعتماد85/5/25: مروری بر پژوهش‌های مردم شناسانه دکتر غلامحسین ساعدی؛ نویسنده مردم‌شناس». www.magiran.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۵-۲۴.
 | این یک مقالهٔ خرد کتاب است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |