ایرلندی کهن
ایرلندی کهن (Goídelc ; ایرلندی: Sean-Ghaeilge ; گیلی اسکاتلندی: Seann Ghàidhlig ; مانکس: Shenn Yernish یا Shenn Ghaelg؛ ایرلندی قدیم: ᚌᚑᚔᚇᚓᚂᚉ) که گاهی گلیک قدیمی نامیده می‌شود،[۱][۲] قدیمی‌ترین شکل زبان‌های گیلیک‌تبار است که متون کتبی گسترده‌ای بر پایه آن موجود است.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Koch, John Thomas (2006). Celtic culture: a historical encyclopedia. ABC-CLIO. p. 831.
The Old Irish of the period c. 600–c. 900 AD is as yet virtually devoid of dialect differences, and may be treated as the common ancestor of the Irish, Scottish Gaelic, and Manx of the Middle Ages and modern period; Old Irish is thus sometimes called 'Old Gaelic' to avoid confusion.
- ↑ Ó Baoill, Colm (1997). "13: The Scots-Gaelic Interface". The Edinburgh History of the Scots Language. Edinburgh University Press. p. 551.
The oldest form of the standard that we have is the language of the period c. AD 600–900, usually called 'Old Irish' – but this use of the word 'Irish' is a misapplication (popular among English-speakers in both Ireland and Scotland), for that period of the language would be more accurately called 'Old Gaelic'.
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |