ایالت‌های مرکزی شمال شرقی
ایالت‌های مرکزی شمال شرقی | |
|---|---|
 موقعیت ایالت‌های مرکزی شمال شرقی در نقشه | |
| کلان‌شهرها | |
| بزرگترین شهر | شیکاگو |
| مساحت | |
| • کل | ۲۹۹٬۱۷۰ مایل مربع (۷۷۴۸۰۰ کیلومتر مربع) |
| جمعیت (۲۰۱۰) | |
| • کل | ۴۶۴۲۱۵۶۴ نفر |
ایالت‌های مرکزی شمال شرقی (به انگلیسی: East North Central states) یک منطقه جغرافیایی در ایالات متحده آمریکا است، که از ۵ ایالت ایلینوی، ایندیانا، میشیگان، اوهایو و ویسکانسین تشکیل می‌شود و بالغ بر ۴۶ میلیون نفر جمعیت دارد.[۱] منطقه ایالت‌های مرکزی شمال شرقی بعنوان یکی از ۹ زیرگروه جغرافیایی در ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود، که به‌طور رسمی توسط اداره آمار ایالات متحده آمریکا طبقه‌بندی شده‌اند. ایالت‌های تشکیل‌دهنده این منطقه، در نزدیکی دریاچه‌های بزرگ مستقر می‌باشند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «East North Central states». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ایالت‌های مرکزی شمال شرقی موجود است.
 | این یک مقالهٔ خرد ایالات متحده آمریکا است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |