اکسید ید
ظاهر
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/Iodine-pentoxide-3D-balls.png/220px-Iodine-pentoxide-3D-balls.png)
اکسید ید (انگلیسی: Iodine oxide) به هر ترکیبی گفته میشود که در فرمول شیمیایی آنها حاوی ید و اکسیژن باشد. رایجترین اکسیدهای ید عبارتند از: ۱. پنتوکسید ید (I2O5): یک جامد کریستالی سفید رنگ که بسیار واکنش پذیر است و یک عامل اکسید کننده قوی است.
۲. تری اکسید ید (IO3): یک جامد زرد رنگ که به عنوان عامل اکسید کننده و معرف برای تشخیص نشاسته استفاده میشود.
۳. دی اکسید ید (IO2): یک جامد سیاه مایل به قهوه ای که هنگام گرم شدن ید در حضور اکسیژن تشکیل میشود.
۴. تتروکسید ید (I2O4): یک جامد قهوه ای تیره که به عنوان معرف برای تعیین ید در محلولها استفاده میشود. اکسیدهای ید ترکیبات معدنی مهمی هستند که بهطور گسترده در صنایع مختلف شیمیایی، آزمایشگاههای تحقیقاتی و کاربردهای پزشکی استفاده میشوند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Iodine oxide». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۳.
پیوند به بیرون[ویرایش]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Commons-logo.svg/30px-Commons-logo.svg.png)
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اکسید ید موجود است.