اچ-۲ای
 اچ-۲ای پرواز شماره ۲۳ برای پرتاب در ۲۴ فوریه ی ۲۰۱۴ آماده می‌شود. | |
| عملکرد | وسیله نقلیه پرتاب متوسط |
|---|---|
| سازنده |
|
| کشور مبدأ | ژاپن |
| هزینهٔ هر پرتاب | ۹۰ million [۱] دلار آمریکا |
| ابعاد | |
| بلندی | ۵۳ متر (۱۷۴ فوت) |
| قطر | ۴ متر (۱۳ فوت) |
| جرم | ۲۸۵٬۰۰۰–۴۴۵٬۰۰۰ کیلوگرم (۶۲۸٬۰۰۰–۹۸۱٬۰۰۰ پوند) |
| تعداد مراحل | ۲ |
| ظرفیت | |
| بار مفید به مدار پایینی زمین | |
| جرم | ۱۰٬۰۰۰–۱۵٬۰۰۰ کیلوگرم (۲۲٬۰۰۰–۳۳٬۰۰۰ پوند) |
| بار مفید به مدار انتقالی زمین‌ایستا | |
| جرم | ۴٬۱۰۰–۶٬۰۰۰ کیلوگرم (۹٬۰۰۰–۱۳٬۲۰۰ پوند) |
| راکت‌های مرتبط | |
| خانواده | H-II |
| مشتق‌ها | H-IIB |
| تاریخچهٔ پرتاب | |
| وضعیت | Active |
| سایت‌های پرتاب | مرکز فضایی تانیگاشیما، LA-Y |
| مجموع پرتاب‌ها |
|
| پرتاب(های) موفق |
|
| نخستین پرواز |
|
| آخرین پرواز |
|
| افراد یا محموله‌های منتقل‌شده | |
| بوسترها – SRB-A | |
| شمار بوسترها | ۲–۴ |
| بلندی | 15.1 m |
| قطر | 2.5 m |
| بیشینهٔ رانش | ۲٬۲۶۰ کیلونیوتن (۵۱۰٬۰۰۰ پوند-نیرو) |
| مجموع رانش | ۴٬۵۲۰–۹٬۰۴۰ کیلونیوتن (۱٬۰۲۰٬۰۰۰–۲٬۰۳۰٬۰۰۰ پوند-نیرو) |
| تکانه ویژه | ۲۸۰ ثانیه (۲٫۷ کیلومتر بر ثانیه) |
| مدت‌زمان سوختن | 120 seconds |
| سوخت | HTPB |
| بوسترها (۲۰۲۲, ۲۰۲۴) – Castor 4A-XL | |
| شمار بوسترها | ۲–۴ |
| بیشینهٔ رانش | ۷۴۵ کیلونیوتن (۱۶۷٬۰۰۰ پوند-نیرو) |
| مجموع رانش | ۱٬۴۹۰–۲٬۹۸۰ کیلونیوتن (۳۳۰٬۰۰۰–۶۷۰٬۰۰۰ پوند-نیرو) |
| تکانه ویژه | ۲۸۰ ثانیه (۲٫۷ کیلومتر بر ثانیه) |
| مدت‌زمان سوختن | 60 seconds |
| سوخت | موشک سوخت جامد |
| مرحلهٔ First | |
| بلندی | 37.2 m |
| قطر | 4 m |
| پیشرانه | 1 LE-7A |
| بیشینهٔ رانش | ۱٬۰۹۸ کیلونیوتن (۲۴۷٬۰۰۰ پوند-نیرو) |
| تکانه ویژه | ۴۴۰ ثانیه (۴٫۳ کیلومتر بر ثانیه) |
| مدت‌زمان سوختن | 390 seconds |
| سوخت | هیدروژن مایع / اکسیژن مایع |
| مرحلهٔ Second | |
| بلندی | 9.2 m |
| قطر | 4 m |
| پیشرانه | 1 LE-5B |
| بیشینهٔ رانش | ۱۳۷ کیلونیوتن (۳۱٬۰۰۰ پوند-نیرو) |
| تکانه ویژه | ۴۴۷ ثانیه (۴٫۳۸ کیلومتر بر ثانیه) |
| مدت‌زمان سوختن | 534 seconds |
| سوخت | هیدروژن مایع / اکسیژن مایع |
اچ-۲ای (انگلیسی: H-IIA) یا (H-2A) یک سامانه یک‌بارمصرف پرتاب است که توسط صنایع سنگین میتسوبیشی (MHI) برای آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن اداره می‌شود. از این موشک‌های سوخت مایع برای پرتاب ماهواره‌ها به مدار زمین‌ایستا استفاده شده‌است. فضاپیمای در مدار ماه؛ کاوشگر آکاتسوکی که سیاره زهره را مطالعه کرد، و کاوشگر مریخ‌پیمای امید امارات را که در ژوئیه ۲۰۲۰ به مریخ پرتاب شد. پرتاب‌ها در مرکز فضایی تانیگاشیما انجام می‌شود. اچ-۲ای برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ پرواز کرد. از دسامبر ۲۰۲۱، موشک‌های اچ-۲ای ۴۵ بار پرتاب شد که شامل ۳۹ مأموریت متوالی بدون شکست بود که تاریخ آن به ۲۹ نوامبر ۲۰۰۳ بازمی‌گردد.
تولید و مدیریت اچ-۲ای در ۱ آوریل ۲۰۰۷ از آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن به (MHI) تغییر مکان یافت.[۱]
اچ-۲ای از موشک قبلی خود H-II مشتق شده که به‌طور قابل توجهی برای بهبود قابلیت اطمینان و به حداقل رساندن هزینه‌ها دوباره طراحی شده‌است. چهار نوع وجود داشته‌است که دو نوع آن برای اهداف مختلف در خدمت هستند (از سال ۲۰۲۰). یک طرح مشتق شده، H-IIB، در دهه ۲۰۰۰ توسعه یافت و نخستین پرواز خود را در سال ۲۰۰۹ انجام داد.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Mitsubishi and Arianespace Combine Commercial Satellite Launch Services". SatNews. Archived from the original on February 8, 2012.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «H-IIA». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ فوریه ۲۰۲۴.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد فضاپیما یا ماهواره است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |