پرش به محتوا

اونسن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اونسن در فضای باز در ناکانوشیما در ناچیکاتسورا
یک ویدئو که چهارپایه و دوش مورد استفاده برای تمیز کردن، استخر داخلی و استخر بیرونی را نشان می‌دهد

در ژاپن، اونسِن (温泉؟) (به انگلیسی: Onsen) چشمه‌های آب گرم و امکانات حمام و مسافرخانه‌های سنتی در اطراف آنها هستند. تقریباً ۲۵۰۰۰ منبع چشمه‌های آب گرم در سراسر ژاپن وجود دارد و تقریباً ۳۰۰۰ مؤسسه اونسن از آب گرم طبیعی این چشمه‌های زمین گرمایی استفاده می‌کنند.

اونسن ممکن است در فضای باز/بیرونی یا ممکن است درونی باشد. البته به‌طور سنتی، در فضای باز قرار داشت گرچه بسیاری از مسافرخانه‌ها اکنون امکانات حمام سرپوشیده نیز ساخته‌اند. امروزه، از آنجایی که اکثر خانوارها حمام‌های خود را دارند، تعداد حمام‌های عمومی سنتی کاهش یافته است،[۱] اما تعداد و محبوبیت شهرهای تفریحی چشمه‌های آب گرم (温泉街، onsen-gai) از پایان جنگ جهانی دوم افزایش یافته است.[۲] حمام‌ها ممکن است به صورت عمومی توسط شهرداری یا خصوصی اداره شوند و اغلب به یک مکان اقامتی مانند هتل، ریوکان یا مینشوکو متصل می‌شوند.

اونسن با نام «نیوتو Nyūtō »در زمستان، پارک ملی توادا-هاچیمانتای

آداب معاشرت

[ویرایش]

رعایت پاکیزگی

[ویرایش]

در در سنتو در اونسن، از همه مهمانان انتظار می‌رود قبل از ورود به آب گرم، خود را کاملاً بشویند. ایستگاه‌های حمام مجهز به چهارپایه، شیرآلات، سطل‌های چوبی و لوازم آرایشی مانند صابون و شامپو هستند. تقریباً تمام اونسن‌ها سر دوش قابل جابجایی را برای راحتی افراد ارائه می‌دهند. وارد شدن به آن در حالی که هنوز کثیف یاشند (خود را نشسته باشند) یا با اثری از صابون و کف روی بدن از نظر اجتماعی غیرقابل قبول است. [الف]

مایو

[ویرایش]

مهمانان مجاز به پوشیدن مایو در حمام نیستند و باید کاملاً برهنه باشند. البته در برخی اونسن‌ها که هم مرد و هم زن اجازه ورود دارد، افراد ملزم به پوشیدن مایو هستند. بسیاری از این اونسن های مختلط بیشتر شبیه یک استخر یا پارک آبی هستند تا ایده سنتی آن. در سال ۲۰۱۶، ژاپن تایمز گزارش داد که مهمانان معمولاً مجاز به پوشیدن لباس شنا در حمام نیستند. با این حال، برخی از اونسن های مدرن از مهمانان خود می‌خواستند که در حمام‌های ترکیبی خود لباس شنا بپوشند.[۳]

خالکوبی

[ویرایش]

تا سال ۲۰۱۵، حدود نیمی (۵۶٪) از اپراتورهای اونسن استفاده از امکانات حمام‌کنندگان با خالکوبی را ممنوع کرده بودند.[۴][۵][۶] دلیل اصلی ممنوعیت خالکوبی این بود که یاکوزا و اعضای دیگر باندهای جنایتکار که به‌طور سنتی تزئینات کامل بدن را دارند را از این محل‌ها دور نگه دارند.[۷]

منابع

[ویرایش]
  1. "Public Baths in Japan". www.japan-guide.com (به انگلیسی). Retrieved 17 October 2018.
  2. "温泉の歴史(現代)※第二次世界大戦後 | 日本温泉協会". 一般社団法人 日本温泉協会 ~温泉名人~ (به ژاپنی). Retrieved 2024-07-25.
  3. Hadfield, James (10 December 2016). "Last splash: Immodest Japanese tradition of mixed bathing may be on the verge of extinction". The Japan Times. Retrieved 6 December 2018.
  4. Ryall, Julian (6 November 2015). "Japanese owners of famous 'onsen' hot springs soften their stance on tattoo ban to appease foreign visitors". Archived from the original on 17 January 2016.
  5. Thompson, Ashley (6 November 2012). "If you need to bring drugs to Japan, sort out the paperwork — or else". The Japan Times. Archived from the original on 19 July 2015.
  6. Xeni Jardin (22 December 2009). "Tattoo in Japan". Boing Boing. Archived from the original on 24 December 2009.
  7. Onsen Warnings and Hassles (به انگلیسی), July 2019, retrieved 30 September 2020


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/> متناظر پیدا نشد. ().