پرش به محتوا

اولی اشتک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اولی اشتک
اولی اشتک در ۲۰۱۲
اطلاعات شخصی
نام کاملUeli Steck
رشته اصلیکوهنوردی
دیگر رشته‌هانجاری
زاده۴ اکتبر ۱۹۷۶
Langnau im Emmental، سوئیس
درگذشته۳۰ آوریل ۲۰۱۷ (۴۰ سال)
نوپتسه، نپال
فعالیت‌ها
سن شروع۱۷

اولی اشتک (آلمانی: Ueli Steck، ۴ اکتبر ۱۹۷۶ – ۳۰ آوریل ۲۰۱۷) کوهنورد، و نجار اهل سوئیس بود. وی یکی از سرشناس‌ترین کوهنوردان جهان بود. او به خاطر سرعتش در کوهنوردی شناخته می‌شد.[۱][۲] وی در نزدیکی اینترلاکن زندگی می‌کرد.

زندگی ورزشی

[ویرایش]

به او به دلیل شیوه و توانایی بیش از حدش در صعود از قله‌ها «ماشین سوئیسی» لقب داده بودند.[۳]

در روز ۲۷ آوریل ۲۰۱۳ اولی استیک به همراه سیمونه مورو و Jonathan Griffith دستورهای شرپاها را برای توقف صعود نادیده گرفته و با ادامه کوهنوردی باعث ریزش دیوارهای یخی شد.[۴]

وی در ۱۸ مه ۲۰۱۲ بدون استفاده از ذخیره اکسیژن قله اورست را فتح کرد.[۱][۵]

او در سال ۲۰۱۵ توانست یکی از مشهورترین دیوارهای جهان، بخش شمالی کوه ایگر، را در مدت زمان ۲ ساعت و ۴۷ دقیقه بدون استفاده از طناب طی کند. این مسیر یکی از خطرناک‌ترین مسیرهای رسیدن به این قله است.[۱][۳]

اولی استیک نقشی مهم در نشان دادن ورزش کوهنوردی از طریق فیلم‌هایی داشت که دربارهٔ اکتشافات او ساخته شده است.

درگذشت

[ویرایش]

اولی استیک بار دیگر تلاش برای صعود قله اورست و همچنین کوه لهوتسه را آغاز کرد[۱] اما در روز یکشنبه ۳۰ آوریل ۲۰۱۷ در حالی که سعی داشت بدون ذخیره اکسیژن، صعود از مسیری جدید را به قله اورست امتحان کند، در جریان حادثه‌ای در نزدیکی کوه نوپتسه درگذشت. وی هنگام بروز این حادثه تنها در حال صعود بود.[۱] جسد وی به کاتماندو در نپال منتقل شده است.[۲]

جوایز

[ویرایش]

اولی اشتک در طول دوران فعالیت ورزشی‌اش چندین جایزه برده بود.

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ «اولی استیک، یکی از مشهورترین کوهنوردان جهان در اورست کشته شد». دریافت‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۷.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «Ueli Steck, famous Swiss climber, dies in Nepal ahead of Mount Everest expedition». دریافت‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۷.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ «Renowned climber Ueli Steck dies near Mount Everest». دریافت‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۷.
  4. «Brawl On Everest: Ueli Steck's Story». دریافت‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۷.
  5. «Ueli Steck Summits Everest Without Supplemental Oxygen, Three Climbers Die, Two Go Missing». دریافت‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۷.
  6. "Another victor of the unwinnable". alpinist.com. 3 June 2008. Retrieved 12 June 2013.
  7. "The 2009 winners". pioletsdor.com. Retrieved 12 June 2013.[پیوند مرده]
  8. "Piolet d'Or 2009, the winners". planetmountain.com. 2 May 2009. Retrieved 13 June 2013.
  9. "Ueli Steck, primer premio Karl Unterkircher" (به اسپانیایی). desnivel.com. 27 July 2010. Archived from the original on 14 March 2013. Retrieved 13 June 2013.
  10. "Karl Unterkircher Award a Ueli Steck" (به ایتالیایی). planetmountain.com. 13 August 2010. Retrieved 13 June 2013.
  11. Christine Kopp (1 June 2005). "Ueli Steck - absolute void". planetmountain.com. Retrieved 12 June 2013.

پیوند به بیرون

[ویرایش]