پرش به محتوا

انسان یک ماشین است

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
صفحه عنوان یک نسخه فرانسوی ۱۷۴۸.

انسان یک ماشین است (انگلیسی: Man a Machine) اثری در فلسفه ماتریالیستی که توسط پزشک و فیلسوف فرانسوی قرن هجدهم ژولین اوفره دو لا متری نوشته شده است و اولین بار در سال ۱۷۴۷ منتشر شد.[۱] د لا متری در این اثر استدلال دکارت را مبنی بر این‌که حیوانات صرفاً خودکاره یا ماشین هستند را به انسان‌ها تعمیم می‌دهد. او ثنویت و وجود روح را به‌عنوان جوهری جدا از ماده انکار می‌کند.

تأثیر شرایط جسمانی بر روح

[ویرایش]

لا متری به این اشاره می‌کند که چگونه در خواب بدن و روح یکی هستند، و چگونه انسان‌ها باید بدن خود را تغذیه کنند، او از اثرات شدید داروها بر جسم و روح یا ذهن می‌گوید، و خاطرنشان می‌کند که «حالات مختلف روح همیشه با حالات بدن در ارتباط است.»[۱]

ماتریالیسم در رابطه با تکامل و مکانیسم کوانتومی

[ویرایش]

کارل پوپر ادعای د لا متری را در رابطه با تکامل و مکانیک کوانتومی مورد بحث قرار می‌دهد.

آموزه‌ای که انسان یک ماشین است، در سال ۱۷۵۱، مدت‌ها قبل از این‌که نظریه تکامل پذیرفته شود، توسط د لا متری مورد بحث قرار گرفت؛ و نظریه تکامل به این مسئله بیشتر دامن زد، با بیان این‌که ممکن است تمایز واضحی بین ماده زنده و ماده مرده وجود نداشته باشد، و علی‌رغم پیروزی نظریه کوانتومی جدید، و تبدیل بسیاری از فیزیک‌دانان به اصل عدم قطعیت، دکترین د لا متری که انسان یک ماشین است، شاید مدافعان بیشتری نسبت به قبل در میان فیزیک‌دانان زیست‌شناسان و فیلسوفان به‌ویژه در قالب این تز که انسان یک کامپیوتر است، داشته باشد.[۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ de La Mettrie, Julien Offray (2003). Machine man and other writings. Translated by Thomson, Ann (Hardback version transferred to digital print. ed.). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-47849-6.
  2. Popper, K. : Of Clouds and Clocks, included in Objective Knowledge, revised, 1978, p. 224.

پیوند به بیرون

[ویرایش]