انتخابات پارلمانی اتریش (۲۰۲۴)
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
_(cropped).jpg)
.png)
| مقاله بخشی از مجموعه ای درباره |
| سیاست در اتریش |
|---|
 |
.svg){kind=small}
ووگینگر • رندی-واگنر • کیکل • ماورر • ماینل رازینگر •
|
|
|
|
|
.svg){kind=small}
انتخابات پارلمانی اتریش در ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴[۱] در اتریش برای انتخاب بیست و هشتمین شورای ملی و مجلس سفلی پارلمان، در واقع دو مجلس اتریش برگزار می‌شود.
پیشینه
[ویرایش]انتخابات مجلس اتریش (۲۰۱۹) که پس از ماجرای ایبیزا برگزار شد، باعث فروپاشی دولت ائتلافی بین حزب مردم اتریش (ÖVP) و حزب آزادی اتریش (FPÖ) به رهبری صدراعظم سباستین کورتس شد. این ائتلاف در رای طرح عدم اعتماد سرنگون شد و یک دولت موقت غیرحزبی جایگزین آن گردید.[۲] این انتخابات یک پیروزی قوی برای ÖVP به ارمغان آورد که به اکثریت ۳۷٫۵٪ رسید، حال آنکه حزب آزادی FPÖ آرایش ۱۶٪ کاهش یافت، که بدترین نتیجه این حزب از سال ۲۰۰۶ بود. حزب مخالف سوسیال دموکرات اتریش (SPÖ) با ۲۱ درصد، بدترین عملکرد خود را در بیش از یک قرن به ثبت رساند. سبزها پس از ناکامی در کسب کرسی در سال ۲۰۱۷ به شورای ملی بازگشتند و با ۱۴ درصد بهترین نتیجه تاریخی خود را به دست آوردند. و حزب نیوس آرایش ۸٪ بهبود یافت.[۳]
نظام انتخاباتی
[ویرایش]۱۸۳ عضو شورای ملی با لیست باز نمایندگی تناسبی در سه سطح انتخاب می‌شوند. یک حوزه انتخابیه ملی واحد، ۹ حوزه بر اساس ایالت‌های فدرال و ۳۹ حوزه انتخابیه منطقه‌ای. کرسی‌ها بر اساس نتایج آخرین سرشماری به حوزه‌های انتخابیه منطقه ای تقسیم می‌شود. برای اینکه احزاب بتوانند هر کدام یک نمایندگی در شورای ملی داشته باشند، باید حداقل یک کرسی در یک حوزه انتخابیه را مستقیماً کسب کنند یا از آستانه ۴ درصدی انتخابات سراسری عبور کنند.[۴]
پس از انتخابات، کرسی‌ها در یک فرایند سه مرحله‌ای به نامزدهای احزاب و فهرست‌های موفق، از حوزه‌های انتخابیه منطقه‌ای، اختصاص می‌یابد. کرسی‌ها بر اساس سهمیه هیر در حوزه‌های انتخابیه منطقه‌ای و با کرسی‌های تخصیص نیافته در سطح حوزه انتخابیه ایالتی توزیع می‌شود. سپس تمامی کرسی‌های باقی‌مانده با استفاده از روش هوندت در سطح فدرال تخصیص داده می‌شود تا از تناسب کلی بین سهم آرای ملی حزب و سهم آن از کرسی‌های پارلمان اطمینان حاصل شود.[۵]
علاوه بر رای دادن به یک حزب سیاسی، رای‌دهندگان می‌توانند سه رای ترجیحی برای نامزدهای خاص آن حزب بدهند، اما ملزم به انجام آن نیستند. این آرای اضافی بر تخصیص متناسب بر اساس رای به حزب یا لیست تأثیری نمی‌گذارد، اما می‌تواند ترتیب رتبه نامزدها را در لیست‌های یک حزب در سطح فدرال، ایالتی و منطقه‌ای تغییر دهد. آستانه افزایش موقعیت یک نامزد در لیست احزاب فدرال ۷ درصد است، در مقایسه با ۱۰ درصد در سطح ایالتی و ۱۴ درصد در سطح منطقه‌ای. اسامی نامزدهای لیست احزاب منطقه‌ای روی برگه رای چاپ شده و می‌توان با علامت "x" علامت گذاری کرد تا ترجیح رای‌دهنده را نشان دهد.[۶] با این حال، آرای ترجیحی برای نامزدهای فهرست احزاب در سطح ایالتی و فدرال، باید توسط رای‌دهنده نوشته شود، یا با نوشتن نام یا شماره رتبه نامزد در یک نقطه خالی که برای این منظور ارائه شده است.[۷]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Murphy, François (11 June 2024). "Austria to hold election on Sept. 29, with far-right in ascendant". Reuters. Retrieved 11 June 2024.
- ↑ "Austrian parliament topples Chancellor Sebastian Kurz". Deutsche Welle. 27 May 2019.
- ↑ "Austria's far right loses ground as Sebastian Kurz wins landslide". Deutsche Welle. 30 September 2019.
- ↑ "Wahlen zum Nationalrat". Österreichisches Parlament. 12 September 2017. Retrieved 28 October 2017.
- ↑ "Das Verhältniswahlrecht und das Ermittlungsverfahren bei der Nationalratswahl". Österreichisches Parlament. 21 October 2017. Retrieved 28 October 2017.
- ↑ "Wahlen". Bundesministerium für Inneres. Retrieved 28 October 2017.
- ↑ "Vorzugsstimmenvergabe bei einer Nationalratswahl". HELP.gv.at. 1 January 2017. Retrieved 28 October 2017.
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون انتخابات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |