ام کلثوم بنت ابی‌بکر
ام کلثوم بنت ابی‌بکر | |
|---|---|
| زادهٔ | ۶۳۴ |
| درگذشت | ۶۶۰ (۲۶ سال) حجاز، عربستان |
| شناخته‌شده برای | دختر ابوبکر اولین خلیفه راشدین از تابعین و راوی حدیث |
| همسر(ها) | عمر خطاب[مورد مناقشه ][۱] طلحه بن عبیدالله[۲]عبدالرحمن بن عبدالله مخزومی |
| فرزندان | زکریا بن طلحهیوسف بن طلحهعایشه بنت طلحهابراهیم احوال بن عبدالرحمنموسی بن عبدالرحمنام حمید بنت عبدالرحمنام عثمان بنت عبدالرحمنام الحکیم بنت عبدلرحمن |
| والدین | ابوبکر (پدر)حبیبه بنت خارجه (مادر) |
| خویشاوندان | اسما (خواهر)عبدالله (برادر)عایشه (خواهر)عبدالرحمن بن ابی‌بکر (برادر)محمد بن ابی‌بکر (برادر) |
| خانواده | بنیتیمخانواده ابوبکر |
ام کلثوم بنت ابی‌بکر (به عربی: أم كلثوم بنت أبي بكر) دختر ابوبکر و حبیبه بنت خارجه بود.[۳]
زندگی
[ویرایش]او اندکی پس از مرگ پدرش در مدینه به دنیا آمد. ابوبکر هنگام اعلام وصیت، به دخترش عایشه گفت، چند درخت خرما را که به او داده است، از آن، دو برادر و دو خواهرش ارث می‌برند. او خواسته‌های پدرش را پذیرفت، اما پرسید که به جز اسما به کدام خواهر دیگر اشاره می‌کند. ابوبکر به او گفت که، حبیبه حامله است و گمان می‌برد که فرزندش دختر باشد.[۴]
ام کلثوم تحت نظر خواهرش عایشه تربیت شد. وقتی عمر بن خطاب از ام کلثوم خواستگاری کرد، عایشه نپذیرفت. عایشه دلیل این کارش را خشن بودن عمر اعلام کرد.[۵]
ام کلثوم با پسر عموی پدرش طلحه بن عبیدالله که چهل سال از او بزرگتر بود ازدواج کرد. و با او صاحب سه فرزند بنام‌های زکریا، یوسف، و عایشه شد.[۶] طلحه در جنگ جمل در سال ۶۵۶ کشته شد.[۶]
سپس او با عبدالرحمن بن عبدالله مخزومی ازدواج کرد. آنها سه پسر و دو دختر داشتند، ابراهیم الاحوال، موسی، ام‌حمید و ام‌عثمان[۶]
ام کلثوم بنت ابی‌بکر از تابعین بود. او از عایشه حدیث نقل کرده که بخاری، مسلم، نسایی و ابن ماجه برخی از آنها را جمع‌آوری کرده‌اند.[۷]
منابع
[ویرایش]- ↑ المفید، الشیخ. المسائل السرویة. ج. ۱. ص. ۸۷.
«لکن ورد فی الکافی عن ابی عبد اللّه من طریقین، أحدهما موثّق و الآخر صحیح الإسناد أنّه سئل عن المرأة المتوفّی عنها زوجها أ تعتدّ فی بیتها، أو حیث شاءت؟ فقال: «بل حیث شاءت، إنّ علیّا لمّا توفّی عمر أتی أمّ کلثوم فانطلق بها إلی بیته».»
- ↑ الإصابة فی تمییز الصحابة، لابن حجر العسقلانی، ترجمة أم کلثوم بنت أبی بکر الصدیق، علی موقع نداء الإیمان بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۲۳ توسط Wayback Machine
- ↑ الطبقات الکبیر، جـ10/ص 429.
- ↑ al-Muwatta Book 36, Number 36.33.40
- ↑ Muhammad ibn Jarir al-Tabari. Tarikh al-Rusul wa'l-Muluk. Translated by Smith, G. R. (1994). Volume 14: The Conquest of Iran, pp. 101-102. Albany: State University of New York Press.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ Muhammad Ibn Sa'd. Kitab al-Tabaqat al-Kubra, vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Medina, pp. 298-299. London: Ta-Ha Publishers.
- ↑ Tahdhib al-Kamil al-Mizzi 35/381