اما د فینیه
اِما د فینیه | |
|---|---|
 خویش‌نگاری | |
| زادهٔ | ۳۰ ژانویه ۱۸۵۰ |
| درگذشت | ۳ ژوئن ۱۸۹۸ |
| ملیت | بلژیکی |
| سبک | طبیعت بی‌جان، تک‌چهره |
| جنبش | Flemish School |
| همسر | Jules De Vigne |
اِما د فینیه (به هلندی: Emma De Vigne) (زادهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۱۸۵۰ - درگذشتهٔ ۳ ژوئن ۱۸۹۸) نقاش اهل بلژیک بود که اغلب کارهایش مربوط به سبک‌های طبیعت بی‌جان و پرتره بود. او از خانواده‌ای هنرمند اهل خنت بود و نقاشی‌هایش در اروپا و همچنین در آمریکای جنوبی به نمایش گذاشته می‌شدند.
د فینیه در ۳۰ ژانویه ۱۸۵۰ در خنت متولد شد. خانواده‌اش همه هنرمند بودند؛ پدر و عمویش مجسمه‌ساز بودند و او و خواهرانش نقاش. آموختن نقاشی را از عمویش یولس د فینیه آغاز کرد و بعدها با او ازدواج کرد. او به عنوان نقاش گل و پس از آن نقاش پرتره شناخته شد و تخصصش در تصویر کشیدن طبیعت بی‌جان بود. د فینیه کارهایش را به قیمت بالا می‌فروخت و در نمایشگاه‌های هنری بین‌المللی به نمایش گذاشته می‌شد.
نقاشی‌های د فینیه در مجموعه‌های موزهٔ هنرهای زیبا در خنت و موزه‌های سلطنتی هنرهای زیبای بلژیک نگهداری می‌شوند. او در سال ۱۸۹۸ درگذشت و پس از آن همسرش نوشته‌های او را منتشر کرد.
زندگی‌نامه
[ویرایش]د فینیه در ۳۰ ژانویهٔ ۱۸۵۰ در خنت به دنیا آمد.[۱] خانوادهٔ او همگی هنرمند بودند: پدرش پیتر و عمویش فلیکس مجسمه‌ساز بودند و او و خواهرانش لوئیز و مالوینا نقاش بودند.[۲] عمویش، فلیکس د فینیه، به او نقاشی را یاد داد. او بعداً با پسر عمویش یولس د فینیه که وکیل و نویسنده بود ازدواج کرد.[۳]
د فینیه در طول زندگی خود به عنوان نقاش گل و بعداً نقاش پرتره شناخته می‌شد که در طبیعت بی‌جان تخصص داشت.[۴] آثار او اغلب به قیمت بیش از ۱۰۰۰ فرانک بلژیک فروخته می‌شدند که برای یک نقاش زن در آن زمان قابل توجه بود.[۵] کارهای او اغلب در کنار دیگر نقاشان زن به نمایش گذاشته می‌شد.[۵] این زنان نسل جدیدی از هنرمندان فلاندری را تشکیل دادند.[۶]
,_Emma_De_Vigne.jpg)
در سال ۱۸۸۷ آثار او در بوئنوس آیرس در نمایشگاهی از هنر بلژیکی به نمایش گذاشته شد که در ۵ اکتبر در آنجا افتتاح شد.[۷] تابلوی او به نام "Fleur de thé" به لیساندرو بلینگهورست فروخته شد.[۷] د فینیه آثار خود را در کاخ هنرهای زیبا در نمایشگاه جهانی کلمبیایی در سال ۱۸۹۳ در شیکاگو، ایلینوی به نمایش گذاشت.[۸]
د فینیه در ۳ ژوئن ۱۸۹۸ در خنت درگذشت[۱] و در قبرستان غربی خنت به خاک سپرده شده‌است.[۹] پس از مرگش، همسرش منتخبی از نوشته‌های د فینیه را منتشر کرد که به یاد او تقدیم شد.[۱۰]
میراث
[ویرایش]نقاشی‌های د فینیه در مجموعه‌های موزهٔ هنرهای زیبا در خنت[۱۱] و موزه‌های سلطنتی هنرهای زیبای بلژیک نگهداری می‌شوند.[۱۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Ontdek schilder Emma De Vigne". rkd.nl (به هلندی). Retrieved 2020-07-27.
- ↑ Creusen, Alexia. (2007). Femmes artistes en Belgique. Paris: Harmattan. p. 339. ISBN 978-2-296-03372-6. OCLC 173671622.
- ↑ "figuration feminine: Emma De Vigne (1850-1898)". figuration feminine. Retrieved 2020-07-28.
- ↑ Herman, Jean-Pierre. "De kunstenaarsfamilie de Vigne." Ghendtsche Tydinghen 27.3 (1998).
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Laoureux, Denis. "Le Cercle des femmes peintres de Bruxelles: un collectif, quatre expositions (1888-1893)." Artl@s Bulletin 8, no. 1 (2019): Article 4.
- ↑ Laoureux, Denis. "La vocation artistique à l’épreuve du genre dans la Belgique du XIXe siècle." Femmes artistes. Les peintresses en Belgique (1880-1914) (2016): 47-65.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ DHAENENS, LAURENS. "peculiar relationships on display." The Exhibition: Histories, Practices, Policies (2019): 159.
- ↑ Nichols, K. L. "Women's Art at the World's Columbian Fair & Exposition, Chicago 1893". Retrieved 1 October 2020.
- ↑ "Emma De Vigne (1850-1898) - Find A Grave Memorial". www.findagrave.com (به انگلیسی). Retrieved 2020-07-27.
- ↑ Willemsfonds. Victor de, H. -f. (1908). Uitgave. p.XV.
- ↑ "Self-portrait - Emma De Vigne". USEUM (به انگلیسی). Retrieved 2020-07-28.
- ↑ Musées royaux des beaux-arts de, B. (1994). Le musée caché: à la découverte des réserves: Musée royaux des Beaux-Arts de Belgique.
