پرش به محتوا

الحاق کرانه باختری به اردن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کرانه باختری

الضفة الغربیة
Aḍ-Ḍiffah l-Ġarbiyyah
West Bank
۱۹۴۸–۱۹۶۷
نشان ملی West Bank
نشان ملی
نقشه معاصر، ۱۹۵۵
نقشه معاصر، ۱۹۵۵
وضعیتمنطقه ضمیمه‌شده توسط اردن
پایتختامان
زبان(های) رایجزبان عربی
دین(ها)
سنی (اکثریت)
مسیحی (اقلیت)
تاریخ 
۱۴ مه ۱۹۴۸
• الحاق
۲۴ آوریل ۱۹۵۰
۵–۱۰ ژوئن ۱۹۶۷
۳۱ ژوئیه ۱۹۸۸
واحد پولدینار اردن
پیشین
پسین
قیمومت بریتانیا بر فلسطین
اشغال کرانه باختری به دست اسرائیل
امروز بخشی ازاشغال کرانه باختری به دست اسرائیل، ادعاشده توسط دولت فلسطین، به طور گسترده‌ای به عنوان بخشی‌از سرزمین‌های فلسطینی شناخته شده است.[الف]

اداره کرانه باختری توسط اردن رسماً در ۲۴ آوریل ۱۹۵۰ آغاز شد و با تصمیم به قطع روابط در ۳۱ ژوئیه ۱۹۸۸ به پایان رسید. این دوره در طول جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ آغاز شد، هنگامی که اردن بخشی از فلسطین تحت قیمومت بریتانیا را که به کرانه باختری معروف شد، از جمله اورشلیم شرقی، اشغال کرده و متعاقباً ضمیمه خاک خود کرد. این سرزمین تا زمانی که در طول جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷ توسط اسرائیل اشغال شد، تحت کنترل اردن باقی ماند و در نهایت اردن در سال ۱۹۸۸ از ادعای خود بر این سرزمین صرف نظر کرد.[۱][۲][۳]

پس از خروج نیروهای بریتانیایی از فلسطین در پایان ۱۴ مه ۱۹۴۸، کشورهای عربی وارد مناطق فلسطین تحت قیمومت شدند که در قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ برای یک کشور مستقل عربی تعیین شده بود که قرار بود در کنار یک کشور یهودی ایجاد شود. . این نیروها تحت فرماندهی ملک عبدالله اول اردن بودند. لژیون عرب اردنی با موفقیت کنترل شهر قدیم اورشلیم و بخش قابل توجهی از رود اردن و دریای مرده، از جمله شهرهایی مانند اریحا، بیت‌لحم، الخلیل، نابلس، رام‌الله، و غیره را به دست گرفت.[۴] پس از پایان جنگ، منطقه‌ای که تحت کنترل اردن باقی مانده بود به کرانه باختری معروف شد.[ب]

در جریان کنفرانس جریکو در دسامبر ۱۹۴۸، صدها تن از سرشناسان فلسطینی در کرانه باختری گرد هم آمدند، حکومت اردن را پذیرفتند و عبدالله را به عنوان حاکم به رسمیت شناختند. کرانه باختری به طور رسمی در ۲۴ آوریل ۱۹۵۰ ضمیمه شد، اما این الحاق به‌طور گسترده توسط اکثر جامعه بین‌المللی غیرقانونی و باطل تلقی شد.[۶] یک ماه پس از آن، اتحادیه عرب با دریافت تضمینی از اردن، تصمیم گرفت تا منطقه الحاق شده را تا زمانی که مسئله فلسطین حل و فصل نشود، نگاه دارد. به رسمیت شناختن اعلامیه الحاق اردن توسط بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، عراق، و احتمالاً پاکستان، پذیرفته شد،[۶][۷][۸][۹][۱۰] و هنگامی که اردن در سال ۱۹۵۵ در سازمان ملل متحد پذیرفته شد، هیچ اعتراضی مطرح نشد.[۱۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

یادداشت‌ها

[ویرایش]
  1. اسرائیل از زمان تصرف کرانه باختری در جنگ شش‌روزه، در سال ۱۹۶۷، کل این سرزمین تحت اشغال را در اختیار داشته است. اورشلیم شرقی عملاً ضمیمه اسرائیل شد، اما حاکمیت اسرائیل بر اورشلیم به‌طور گسترده‌ای به رسمیت شناخته نشده است.
  2. اصطلاح «West Bank» یا «کرانه باختری» اولین‌بار توسط وزارت خارجه بریتانیا و سپس اردنی‌ها در نیمه دوم سال ۱۹۴۹ استفاده شد.[۵]

منابع

[ویرایش]
  1. Eyal Benvenisti (2004). The International Law of Occupation. Princeton University Press. pp. 108–. ISBN 978-0-691-12130-7.
  2. Raphael Israeli, Jerusalem divided: the armistice regime, 1947–1967, Volume 23 of Cass series – Israeli history, politics, and society, Psychology Press, 2002, p. 23.
  3. "Under Jordanian occupation since the 1948 Palestine war," Chicago Tribune, 3 June 1954
  4. Cavendish, Richard (4 April 2000). "Jordan Formally Annexes the West Bank". History Today. Retrieved 23 January 2017.
  5. Ilan Pappe (26 July 1988). Britain and the Arab-Israeli Conflict, 1948-51. Palgrave Macmillan UK. pp. 77–. ISBN 978-1-349-19326-4.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ Benveniśtî, Eyāl (2004). The international law of occupation. Princeton University Press. p. 108. ISBN 978-0-691-12130-7. This purported annexation was, however, widely regarded as illegal and void, by the Arab League and others, and was recognized only by Britain, Iraq, and Pakistan.
  7. "Foreign Relations of the United States, 1950, The Near East, South Asia, and Africa, Volume V - Office of the Historian". history.state.gov.
  8. Joseph Massad said that the members of the Arab League granted de facto recognition and that the United States had formally recognized the annexation, except for Jerusalem. See Massad, Joseph A. (2001). Colonial Effects: The Making of National Identity in Jordan. New York: Columbia University Press. p. 229. ISBN 978-0-231-12323-5.
  9. George Washington University. Law School (2005). The George Washington international law review. George Washington University. p. 390. Retrieved 21 December 2010. Jordan's illegal occupation and Annexation of the West Bank
  10. It is often stated that Pakistan recognized it as well, but that is disputed; see S. R. Silverburg, Pakistan and the West Bank: A research note, Middle Eastern Studies, 19:2 (1983) 261–263.
  11. Kattan, Victor (2019-04-08). "The False Premise Sustaining Israel's West Bank Claim – Part I". Opinio Juris. Retrieved 2023-03-10. When Jordan was admitted to membership of the UN in 1955, no state challenged the legality of Jordan’s union with the West Bank. This was in stark contrast to the debates on Israel’s application for membership of the UN that was debated in the UN Security Council in 1948 and in the Ad Hoc Political Committee of the third session of the UN General Assembly in 1949.

مطالعه بیشتر

[ویرایش]