اقلیم قارهای معتدل
اقلیم قارهای معتدل نوعی اقلیم قارهای است که بهطور کلی بین مدار ۳۰ درجه شمالی تا مدار ۶۰ درجه شمالی در بخشهای مرکزی و شمالشرقی آمریکای شمالی، اروپا و آسیا دیده میشود. این نوع اقلیم در نیمکره جنوبی به دلیل وسعت بیشتر منطقه اقیانوسی در این عرضهای جغرافیایی، کوچکتر بودن توده خشکی و در نتیجه اعتدال بیشتر دریایی، نادر و کمیاب است. در نیمکره شمالی، برخی از مناطق دارای اقلیم قارهای معتدل، بهویژه در هوکایدو، شمال هونشو، جزایر ساخالین، اسکاندیناوی، نوا اسکوشیا و نیوفاندلند به دریا نزدیکتر بوده و به شدت تحت تأثیر دریا هستند و تابستانهای نسبتاً خنک و زمستانهای درست زیر نقطه یخبندان دارند. نمونههای شدیدتر و داخلیتر اقلیم قارهای معتدل در شمالشرقی چین، جنوب سیبری، شبهجزیره کره (به جز بخش جنوبی در کره جنوبی)، دشتهای کانادا و منطقه دریاچههای بزرگ در ایالتهای غرب میانه آمریکا، نیو انگلند و کانادای مرکزی دیده میشود که ترکیبی از حداکثر تابستان گرمتر و زمستانهای سردتر نسبت به انواع دریایی این اقلیم (اقلیم قارهای مرطوب) دارند.
ویژگیها
[ویرایش]اقلیم قارهای معتدل در سامانه طبقهبندی اقلیمی کوپن، شامل مناطقی است که دمای سردترین ماه زیر ۰ درجه سلسیوس [۳۲٫۰ درجه فارنهایت] یا −۳ درجه سلسیوس [۲۶٫۶ درجه فارنهایت] بوده و باید حداقل چهار ماه با میانگین دمای ۱۰ درجه سلسیوس (۵۰ درجه فارنهایت) یا بالاتر وجود داشته باشد. انتخاب این دماها دلخواه نیست. در اروپا خط همدمای میانگین −۳ درجه سلسیوس [۲۶٫۶ درجه فارنهایت] نزدیک به حد جنوبی تودهبرف زمستانی است. در ایالات متحده، استفاده از خط همدمای ۰ درجه سلسیوس [۳۲٫۰ درجه فارنهایت] رایجتر است. دمای متوسط ۱۰ درجه سلسیوس (۵۰ درجه فارنهایت) تقریباً حداقل دمای لازم برای تولید مثل و رشد درختان است. همچنین محدوده دمایی گسترده در این منطقه اقلیمی رایج است.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Temperate continental climate». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۸ اوت ۲۰۲۲.