اف‌ام‌ای آی‌ای ۵۰ گوارانی ۲
| آی ای ۵۰ گوارانی ۲ | |
|---|---|
| |
| آی‌ای۵۰ گوارنی ۲ در فرودگاه سانتا برنردینا در اروگوئه | |
| کاربری | هواپیمای چندمنظوره |
| کشور سازنده |  آرژانتین
|
| تولیدکننده | فابریکا میلیتار دی آویونس (اف.ام. ای) |
| نخستین پرواز | ۲۶ آوریل ۱۹۶۳ (۴ اردیبهشت ۱۳۴۲ خورشیدی) |
| معرفی‌شده در | ۱۹۶۶ |
| بازنشستگی | ۷ ژانویه ۲۰۰۷ |
| وضعیت | بازنشسته |
| کاربر اصلی |  نیروی هوایی آرژانتین
|
| تعداد ساخته‌شده | ۳ نمونه اولیه+ ۳۲ فروند تولیدی |
| توسعه‌یافته از | آی ای ۳۵ اُوانکِرو |
اف ام ای آی ای ۵۰ گوارانی ۲ (به اسپانیایی: FMA IA 50 Guaraní II ) یک هواپیمای چندمنظوره آرژانتینی است که توسط اداره ملی ساخت و تحقیقات هوانوردی (به اسپانیایی: National Directorate of Aeronautical Manufacturing and Research, ) نام اختصاری «DINFIA»، جانشین شرکت اینستوتو آئروتکنیکو (مؤسسه فن آوری هوایی) در اوایل دهه ۱۹۶۰ طراحی و تولید شد.
طراحی و توسعه
[ویرایش]
در اوایل دهه ۱۹۶۰، شرکت هوانوردی دولتی آرژانتین (DINFIA)، متوجه شد که هواپیمای ترابری سبک با دو موتور پیستونی آی‌ای ۳۵ اوانکرو در حال منسوخ شدن است و تصمیم گرفته شد که یک هواپیمای جدید مشتق شده از آن را با موتور توربوپراپ توسعه دهد. هواپیمای جدید که گوارانی نامیده شد، علی الرقم آنکه چیدمانی مشابه با اوانکرو با ساختاری دوموتوره، تک بال نصب در پائین بدنه، دارای دو دم و با بدنه فلزی داشت، تنها ۲۰ درصد از ساختار آن با اوانکرو یکسان بود. پیشرانه این هواپیما دو دستگاه موتور توربومکا بَستان۳ هر یک به قدرت ۸۵۰ اسب بخار (۶۳۰ کیلووات) بود.[۱][۲] پرواز اولیه این هواپیما در ۶ فوریه ۱۹۶۲ به انجام رسید.[۳]
این هواپیما با توسعه بیشتر به گونه جدید گوارانی-۲ مبدل شد. نقاط تمایز این گونه دم تکی رو به عقب و کوتاهتر شدن بخش انتهایی بدنه هواپیما بود. همچنین در این گونه از موتورهای قدرتمندتر بَستان ۴-ای به قدرت۹۳۰ اسب بخار (۶۹۰ کیلووات) استفاده شد. بدنه هواپیما دارای شاسی نیمه یکپارچه با مقطعی چهارگوش و دارای بالهای صاف و دم رو به عقب بود. نمونه اولیه گوارانی با این استاندارد بازسازی شد و در ۲۶ آوریل ۱۹۶۳ به پروازدرآمد.[۳][۴]
تاریخچه کاربری
[ویرایش]
در ژوئن ۱۹۶۵ نمونه اولیه گوارانی ۲ (به شماره سریال TX-01) در نمایشگاه هوایی پاریس در فرودگاه لو بورژه فرانسه به نمایش گذاشته شد و به پرواز درآمد. TX-01 بعداً برای ارزیابی فنی به مرکز تست هوایی (به فرانسوی: Centre d'Essays en Vol)به اختصار CEV در ایستر، فرانسه پرواز نمود، جایی که در مجموع ۲۰۰ ساعت پرواز آزمایشی را انجام داد. این هواپیما در فوریه ۱۹۶۶ به اف‌ام‌ای، آرژانتین بازگردانده شد و اولین هواپیمای ساخت آمریکای لاتین بود که بر فراز اقیانوس اطلس پرواز نموده و از آن گذر کرد.
در نوامبر ۱۹۶۸، یک آی‌ای-۵۰ یک پرواز رفت و برگشت از ریوگالگوس به جنوبگان آرژانتین انجام داد. برای افزایش برد در این هواپیما از مخازن سوخت اضافی استفاده شد.[۵]
گوارانی-۲، که بعدها جی-۲ (G-II) نامیده شد، در چند سری برای نیروی هوایی آرژانتین با قابلیت‌های مختلف تولید شد، از جمله گونه‌های ترابری با شماره شناسایی T-110 الی T-128، گونه‌های با مأموریت عکسبرداری و تصویرسنجی با شماره شناسایی F-31 الی F-35 کدگذاری شدند.[۶]
آزمایش‌هایی برای تطبیق آی‌ای-۵۰ با قابلیت‌های اضافی انجام شد، از جمله آنکه در سال ۱۹۷۸ با احتمال قریب‌الوقوع درگیری با شیلی هواپیمای به شماره شناسایی CN 05 T-114 برای رها نمودن نیروهای هوابرد چترباز مورد استفاده قرار گرفت. نمونه دیگر در سال ۱۹۶۸، هواپیمای به شماره شناسایی T-125.1 برای امکان فرود و برخاست از روی برف به اسکی مجهز شد.[۷][۸]
آخرین نمونه پرواز در ۷ ژانویه ۲۰۰۷ (۱۷ دی ماه ۱۳۸۵ خورشیدی) در تیپ دوم هوایی (به اسپانیایی: II Brigada Aérea)، در پارانا، در استان آنتره ریوس، آرژانتین بازنشسته شد و آخرین پرواز خود را به موزه ملی هوانوردی آرژانتین (به اسپانیایی: Museo Nacional de Aeronáutica)در مورون، استان بوئنوس آیرس، آرژانتین انجام داد. جایی که در آنجا به معرض نمایش گذاشته شد.[۹]
کاربران
[ویرایش]
- نیروی هوایی آرژانتین
- پلیس فدرال آرژانتین - بک فروند را در طی سالهای ۱۹۷۰ الی ۱۹۸۱ در اختیار داشت.[۱۰]
- نیروی دریایی آرژانتین
- خدمات ندامتگاه‌های فدرال
- لینیا آئریا د انتره ریوس
- دولت محلی استان کوردوبا
- دولت محلی استان سالتا
- وزارت رفاه ملی آرژانتین
هواپیماهای باقی مانده
[ویرایش]
- آخرین فروند گوارانی-۲ عملیاتی که در سال ۲۰۰۶ از خدمت خارج شد، در حال حاضر در موزه ملی هوانوردی آرژانتین نگهداری می‌شود.
مشخصات (آی ای ۵۰)
[ویرایش]داده‌ها از Jane's All The World's Aircraft 1965-66[۱۱]
ویژگی‌های کلی
- خدمه: ۲
- ظرفیت: ۱۵ مسافر
- طول: ۱۴٫۸۶ متر (۴۸ فوت ۹ اینچ)
- پهنای بال: ۱۹٫۵۳ متر (۶۴ فوت ۱ اینچ)
- ارتفاع: ۵٫۸۱ متر (۱۹ فوت ۱ اینچ)
- مساحت بال‌ها: ۴۱٫۸۱ متر مربع (۴۵۰٫۰ فوت مربع)
- مقیاس نمایش: ۹:۱
- ماهی‌واره: NACA 633218
- وزن خالی: ۳٬۹۲۴ کیلوگرم (۸٬۶۵۱ پوند)
- بیشترین وزن برخاست: ۷٬۱۲۰ کیلوگرم (۱۵٬۶۹۷ پوند)
- پیشرانه هواگرد: ۲ عدد توربوپراپ توربومکا بَستان، ۶۹۰ کیلووات (۹۳۰ اسب بخار کوتاه) در هر موتور
عملکرد
- حداکثر سرعت: ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت (۳۱۱ مایل بر ساعت؛ ۲۷۰ گره)
- سرعت کروز: ۴۵۰ کیلومتر بر ساعت (۲۸۰ مایل بر ساعت؛ ۲۴۳ گره) (در حالت پایاسیر اقتصادی)
- سرعت واماندگی: ۱۴۵ کیلومتر بر ساعت (۹۰ مایل بر ساعت؛ ۷۸ گره)
- سرعت (هوانوردی): ۵۱۵ کیلومتر بر ساعت (۳۲۰ مایل بر ساعت؛ ۲۷۸ گره)
- بُرد: ۱٬۹۹۵ کیلومتر (۱٬۲۴۰ مایل؛ ۱٬۰۷۷ مایل دریایی) با حداکثر بار
- حداكثر ارتفاع: ۱۲٬۵۰۰ متر (۴۱٬۰۰۰ فوت)
- نرخ صعود: ۱۳٫۴ متر بر ثانیه (۲٬۶۴۰ فوت بر دقیقه)
جستارهای وابسته
[ویرایش]هواگردهای با عملکرد، پیکربندی یا دوره زمانی مشابه
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «FMA IA 50 Guaraní II». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ نوامبر ۲۰۲۴.
- یادداشت‌ها
- ↑ Magnusson 2010, p. 5.
- ↑ Taylor 1962, pp. 4–5.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Taylor 1965, p.3.
- ↑ Magnusson 2010, p. 6.
- ↑ https://es.wikipedia.org/wiki/IA-50_Guaraní_II
- ↑ https://es.wikipedia.org/wiki/IA-50_Guaraní_II
- ↑ https://es.wikipedia.org/wiki/IA-50_Guaraní_II
- ↑ «La historia del IA-50 G-II Guaraní» (en es-es) (20 de octubre de 2014). Consultado el 25 de enero de 2019.
- ↑ Magnusson 2010, p. 12.
- ↑ Rivas 2020, p. 80.
- ↑ Taylor 1965, pp. 3–4.
- کتابشناسی
- Article on the 50th anniversary of the "Fabrica Militar de Aviones" - listing all the aircraft developed and manufactured there since 1927, Aerospacio, Buenos Aires, 1977. (in Spanish)
- Magnusson, Michael (March 2010). "FMA: from 1945: The story of Fabrica Militar de Aviones, Argentina: Part 10: The IA-50 Guarani". Air Britain Archive: 5–12. ISSN 0262-4923.
- Rivas, Santiago (September 2020). "Fighting Criminals all over Argentina". Air International. Vol. 99, no. 3. pp. 80–83. ISSN 0306-5634.
- Taylor, John W. R. (1962). Jane's All The World's Aircraft 1962-63. London: Samson Low, Marston.
- Taylor, John W. R. (1965). Jane's All The World's Aircraft 1965-66. London: Samson Low, Marston.
- The Illustrated Encyclopedia of Aircraft (Part Work 1982-1985). Orbis Publishing.
برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]- "La historia del IA-50 G-II Guaraní". www.gacetaeronautica.com (به اسپانیایی). Gaceta Aeronautica. 20 October 2014. Retrieved 9 July 2018.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- (به اسپانیایی) Development and Specifications
- (به اسپانیایی) Individual aircraft histories
- (به اسپانیایی) Newspaper article about the G-II
- FMA IA 50 Guaraní II at Flickr
- FMA IA 50 Guaraní II at Flickr