پرش به محتوا

اصطلاح برنامه‌نویسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اصطلاح‌های برنامه‌نویسی ساختارهایی است که در یک یا چند زبان برنامه‌نویسی تکرار می‌شوند و برای حل مسائل خاص طراحی شده‌اند. این اصطلاح‌ها معمولاً روش‌هایی استاندارد و پذیرفته شده برای انجام وظایف خاص در برنامه‌نویسی هستند. به عبارت دیگر، اصطلاح‌های برنامه‌نویسی به مجموعه‌ای از راه‌حل‌ها، تکنیک‌ها و شیوه‌های کدنویسی گفته می‌شود که توسعه‌دهندگان برنامه‌ها از آن‌ها برای بهبود کیفیت، کارایی، خوانایی و نگهداری کد استفاده می‌کنند.

اصطلاح‌های برنامه‌نویسی می‌توانند به دسته‌های مختلف تقسیم شوند:

[ویرایش]
  1. الگوهای طراحی (Design Patterns): این الگوها راه‌حل‌های عمومی برای مسائل رایج در طراحی نرم‌افزار هستند. به عنوان مثال، الگوهای طراحی مانند Singleton، Observer و Factory به طور گسترده در برنامه‌نویسی شیءگرا استفاده می‌شوند.
  2. الگوهای برنامه‌نویسی (Programming Paradigms): این اصطلاح‌ها به رویکردهایی اشاره دارند که در زبان‌های برنامه‌نویسی برای حل مسائل استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، شیءگرایی (Object-Oriented Programming)، تابع‌گرایی (Functional Programming) و مقیاس‌پذیری (Declarative Programming) از جمله این الگوها هستند.
  3. روش‌ها و شیوه‌های برنامه‌نویسی: شامل تکنیک‌هایی است که برنامه‌نویسان برای نوشتن کدهای کارآمدتر و قابل نگهداری‌تر استفاده می‌کنند. این می‌تواند شامل روش‌های استفاده از متغیرها، حلقه‌ها، شرط‌ها و توابع باشد.
  4. کتابخانه‌ها و فریم‌ورک‌ها: بسیاری از اصطلاح‌های برنامه‌نویسی به کتابخانه‌ها و فریم‌ورک‌های خاصی اشاره دارند که قابلیت‌هایی از پیش ساخته‌شده را در اختیار برنامه‌نویسان قرار می‌دهند. به عنوان مثال، در زبان‌های مختلف فریم‌ورک‌هایی مانند Django (برای Python)، React (برای JavaScript) و Spring (برای Java) وجود دارند که الگوهای برنامه‌نویسی خاص خود را ارائه می‌دهند.
  5. اصطلاحات و مفاهیم پایه: برخی اصطلاح‌ها به مفاهیم پایه در برنامه‌نویسی اشاره دارند که در تمام زبان‌های برنامه‌نویسی استفاده می‌شوند. این اصطلاح‌ها می‌توانند شامل مفاهیمی مانند متغیرها، عملگرها، شرط‌ها، حلقه‌ها و توابع باشند.

استفاده از این اصطلاح‌ها و الگوها به برنامه‌نویسان کمک می‌کند تا کدهای بهتری بنویسند که هم کارآمد و هم قابل نگهداری باشد.

نمونه‌های اصطلاح‌های ساده

[ویرایش]

افزایش شمارنده

[ویرایش]

در زبانی شبیه بیسیک کد افزایش یکی شمارنده بسیار ساده است:

 i = i + 1

در زبان سی و بسیاری از زبان‌های مشتق شده کد کوتاه شده‌ای دارد:

 i += ۱; /* i = i + 1; */
 ++i; /* same result */
 i++; /* same result */

دو عبارت اول نسخهٔ جدید i را بیرون می‌دهند ولی عبارت سوم نسخهٔ قدیمی را. وقتی عبارت‌ها به صورت جدا استفاده بشوند به مانند همین‌جا، عبارت به بیرون داده شده نادیده در نظر گرفته می‌شود.

جابجا کردن دو عبارت

[ویرایش]

در بسیاری از زبان‌ها کد جابجاکردن دو عبارت به شکل زیر است:

temp = a;
 a = b;
 b = temp;

در پرل می‌توان به کمک نحوی فشرده‌شده با کمک قابلیت اختصاص فهرست آن را انجام داد:

 ($a, $b) = ($b, $a);


منابع

[ویرایش]