اسکنر تمام بدن
اسکنر تمام بدن (انگلیسی: Full body scanner)یک دستگاه است که اشیاء یا بدن فرد را برای اهداف غربالگری امنیتی تشخیص می‌دهد. بسته به تکنولوژی مورد استفاده، اپراتور ممکن است تصویر متناوب با طول موج بدن فرد را داشته باشد، یا تنها نمایشی کارتونی از شخص با یک نشانگر نشان دهد که هر کدام از موارد مشکوک شناسایی شده‌است. به دلایل حفظ حریم خصوصی و امنیت، صفحه نمایش برای سایر مسافرین قابل مشاهده نیست و در بعضی موارد در یک اتاق جداگانه قرار دارد که اپراتور نمی‌تواند چهره فرد تحت بررسی را ببیند. بر خلاف آشکارسازهای فلزی، اسکنرهای کامل بدن می‌توانند اشیای غیر فلزی را شناسایی کنند. اهمیت این موضوع بعد از چندین بمب‌گذاری در هواپیمای بمب‌گذاری شده در سال‌های ۲۰۰۰ افزایش یافته‌است.
از سال ۲۰۰۷، جایگزینی آشکارسازهای فلزی با اسکنرهای تمام بدن در فرودگاه‌ها و ایستگاه‌های قطار در بسیاری از کشورها آغاز شد.
مسافران و وکلا به تصاویری که از بدن‌های برهنه خود توسط نمایندگان غربالگری یا توسط دولت ثبت شده‌اند، اعتراض کرده‌اند. منتقدان، جستجوهای تصویربرداری مجازی را لخت‌کردن مردم بدون علت احتمالی نامیده‌اند و مدعی شده‌اند که این کار غیرقانونی است و حقوق بنیادی را نقض می‌کند.[۱] با این اوصاف و به دلیل مسائل مربوط به حریم شخصی، اکثر مردم مجاز هستند از این اسکن خودداری کنند و از نوع سنتی استفاده کنند.
تاریخچه
[ویرایش]اولین اسکنر امنیتی تمام بدن توسط دکتر استیون اسمیت ساخته شد.[۲][۳] وی اسکنر کامل بدن را در سال ۱۹۹۲ توسعه داد. او سپس دستگاه و ثبت اختراعات مرتبط با آن را به Rapiscan Systems فروخت. شرکتی که اکنون تولید و توزیع آن دستگاه را بر عهده دارد.
کاربرد
[ویرایش]اولین کاربرد فرودگاهی این نوع اسکنر در فرودگاه اسخیپول آمستردام هلند بود.
حریم شخصی
[ویرایش]برخی معتقدند که استفاده از اسکنرهای تمام بدن معادل بازرسی بدنی برهنه (به انگلیسی: strip search) است و اگر بدون علت احتمالی مورد استفاده قرار گیرد حقوق بشر را نقض می‌کند.[۴][۵][۶]
تکنولوژی اسکن کامل بدن اجازه می‌دهد تا افرادی که تصاویر اسکن شده را کنترل می‌کنند سطح پوست زیر لباس اشخاص[۷] و پروتزهای مصنوعی از جمله پروتزهای سینه و پروتز های بیضه را مشاهده کنند، که این موضوع برای اکثر افراد شرم‌آور است. اسکنرها همچنین می‌توانند سایر تجهیزات پزشکی که معمولاً پنهان شده‌اند، مانند کیسه‌های کولواستومی و کاتتر تشخیص دهند.[۸] این امر به‌طور بالقوه منجر به آزار و اذیت دوجنسیتی‌ها، که نگرانی‌های حریم شخصی بیشتری دارند، می‌شود.[۹]
منابع
[ویرایش]- ↑ Pickler, Nedra (March 10, 2011). "Group says body scanners an 'unreasonable search'". The Washington Post.
- ↑ "Steven W. Smith / Original Developer of Secure 1000 in 1992". Tek84.com. Archived from the original on September 8, 2010. Retrieved August 16, 2010.
- ↑ Hamilton, John (January 14, 2010) New Airport Body Scans Don't Detect All Weapons. National Public Radio
- ↑ "ACLU Backgrounder on Body Scanners and 'Virtual Strip Searches'", American Civil Liberties Union. Aclu.org (January 8, 2010). Retrieved on 2011-11-01.
- ↑ Whole Body Imaging Technology and Body Scanners ("Backscatter" X-Ray and Millimeter Wave Screening). EPIC. Retrieved on November 1, 2011.
- ↑ Savage, David G. (January 13, 2010). "The fight against full-body scanners at airports". Los Angeles Times.
- ↑ "Pregnancy intimate piercings genitals – What can the naked scanner really see" بایگانی‌شده در ۱۹ اوت ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine, Bild (December 31, 2009). Retrieved on 2010-09-26.
- ↑ "Privacy Impact Assessment for TSA Whole Body Imaging" (PDF). Retrieved October 19, 2009.
- ↑ We Do NOT Have All the Same Body Parts and Body Scanners Violates Your Privacy | Airline Reporter | An airline blog on the airline industry. Airline Reporter (August 19, 2010). Retrieved on 2010-09-26.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Full body scanner». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ ژوئن ۲۰۱۸.