استدلال ریاضی
 | این مقاله احتمالاً حاوی تحقیق دستاول است. |
استدلال ریاضی بر ۷ نوع است:
استدلال استقرائی
[ویرایش]استدلال استقرائی، روش تحقیق مبتنی بر اتکاء به مشاهدات جزئی، برای تعمیم آنها به احکام کلی است. استقراء، نخستین بار، توسط سقراط، بکار گرفته شد.[۱]
شهود
[ویرایش]درک شهودی زمانی که از شهود استفاده می‌کنیم هیچ‌گاه به طور یقین و اطمینان حاصل نمی‌توانیم بگوییم که نتیجه‌گیری ما صددرصد درست است. با این حال در بسیاری از مواقع درک شهودی به ما کمک می‌کند که مطالب را بهتر و سریع تر بفهمیم و حدس‌های جدید و بهتری برای اثبات قسمت‌های مختلف ارائه دهیم. این چنین حدس‌ها اشتیاق ما را برای دستیابی به یک استدلال حتمی بیشتر می‌کند.
تمثیل
[ویرایش]تمثیل، روش تحقیق مبتنی بر تشبیه دو موضوع نچندان مشابه است، بمنظور تبیین موضوع غامض تر.[۲]
صغری و کبری کردن که توسط ارسطو در کتاب ارغنون مطرح شد.
پانویس
[ویرایش]- ↑ «استدلال‌های استنتاجی و استقرایی چه هستند؟». khccsc.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۲۱.
- ↑ «: اقسام حجت یا استدلال». daneshnameh.roshd.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ مه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۲۱.
 | این یک مقالهٔ خرد ریاضیات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |