ارتش آزادی‌بخش ملی مقدونیه
| ارتش آزادی‌بخش ملی (NLA) | |
|---|---|
| Ushtria Çlirimtare Kombëtare | |
 | |
| رهبران | علی آحمتی رحیم بقیری † فاضل نیمانی † طاهر سینانی † خضائر شقیری |
| تاریخ فعالیت | ۱۹۹۹–۲۰۰۲ ۲۰۰۴–اکنون (گروه‌های انشعاب‌یافته) |
| مقر | کوه‌های شار |
| مناطق فعالیت | Northwestern Macedonia and the Skopje statistical region |
| اندازه | ۶۰۰۰–۷۰۰۰ |
| متحدان |  آلبانی ارتش آزادی‌بخش کوزوو Liberation Army of Preševo, Medveđa and Bujanovac |
| مخالفان |  مقدونیه KFOR in Macedonia |
| درگیری‌ها و جنگ‌ها | شورش در جمهوری مقدونیه
|
ارتش آزادی‌بخش ملی مقدونیه (NLA)، یک سازمان شبه‌نظامی جدایی‌طلب بود که در جمهوری مقدونیه در سال ۲۰۰۱ فعالیت می‌کرد و از نزدیک با ارتش آزادی‌بخش کوزوو (KLA) در ارتباط بود.[۱][۲] این سازمان، پس از جنگ مقدونیه در سال ۲۰۰۱، از طریق قرارداد اوهرید، که حقوق و خودمختاری بیشتری را به آلبانیایی‌های مقدونیه می‌داد، خلع سلاح شد.
شرح
[ویرایش]ارتش آزادی‌بخش ملی مقدونیه در پاییز ۱۹۹۹ تأسیس شد و در ابتدا توسط فرماندهٔ سابق ارتش آزادی‌خواه علی آحمتی، برادرزادهٔ یکی از بنیان‌گذاران KLA، رهبری می‌شد. NLA در آغاز فعالیت خود، بی سر و صدا عمل می‌کرد تا این‌که شروع به درگیری آشکار با ارتش و پلیس مقدونیه کرد. هدف اعلام‌شدهٔ NLA حقوق برابر برای اقلیت آلبانیایی در مقدونیه بود.[۳] فرماندهان ارشد ارتش ملی مقدونیه تأکید داشتند که «ما نمی‌خواهیم ثبات و تمامیت ارضی مقدونیه را به خطر بیندازیم، اما تا زمانی که حقوق اولیهٔ خود را به‌دست نیاوریم و تا زمانی که به‌عنوان مردمی با حقوق برابر در مقدونیه پذیرفته شویم، در جنگی چریکی خواهیم جنگید.»[۴] دولت مقدونیه مدعی شد که NLA یک سازمان تروریستی افراطی است که به‌دنبال جداسازی مناطق دارای اکثریت آلبانیایی و متحد کردن آن مناطق با آلبانی است.[۵]
از ۲۲ ژانویه ۲۰۰۱، ارتش آزادی‌بخش ملی، حملاتی را با استفاده از سلاح‌های سبک به نیروهای امنیتی مقدونیه آغاز کرد.[۶] درگیری‌ها به‌سرعت افزایش یافت و در آغاز مارس ۲۰۰۱، NLA کنترل مؤثر بخش بزرگی از شمال و غرب مقدونیه را به‌دست گرفت و به ۱۲ مایلی پایتخت، اسکوپیه رسید.[۳]
در مارس ۲۰۰۱، اعضای NLA در یک حملهٔ گسترده نتوانستند شهر تتوفو را تصرف کنند، اما تپه‌ها و کوه‌های بین تتوفو و کوزوو را به کنترل خود درآوردند. در ۳ مه، یک ضدحملهٔ دولت مقدونیه در منطقهٔ کومانوو شکست خورد.[۳] در ۸ ژوئن، شورشیان آراچینوو، روستایی در خارج از اسکوپیه را تصرف کردند. در ۱۳ اوت، دو طرف درگیری، قرارداد صلحی را امضا کردند که به درگیری‌های گسترده، پایان داد.[۷]
ترکیب و قابلیت‌های نظامی
[ویرایش]برآورد می‌شود که NLA در اوج خود شامل ۵۰۰۰ نفر می‌شد و برخی از اعضای آن توسط افسران سرویس هوایی ویژه و هنگ چترباز بریتانیا آموزش دیده‌اند.[۸][۹] مانند KLA آن‌ها نیز عموماً به سلاح‌های کوچک و خمپاره مجهز بودند اما بعداً گزارش‌هایی مبنی بر دستیابی آن‌ها به موشک‌های ضدهوایی اف‌آی‌ام-۹۲ استینگر و سام-۷ وجود داشت. با پیشرفت جنگ، شورشیان موفق شدند به سلاح‌های سنگین، از جمله تانک‌های تی-۵۵ و نفربرهای زرهی که از نیروهای دولتی مقدونیه به غنیمت گرفته شده بود، دست یابند.[۱۰][۱۱]
اگرچه درگیری در مقدونیه کوتاه‌مدت بود، اما جنایات جنگی در آن کم نبود. به گفتهٔ دیده‌بان حقوق بشر، «شورشیان آلبانیایی مقدونیه، کارگران جاده را پس از ربودن آن‌ها از بزرگراه اسکوپیه-تتوفو، شکنجه و مورد آزار جنسی قرار دادند.»[۱۲]
نگارخانه
[ویرایش]-
بنای یادبود در سوپوت UCK -
مسجد Matejče در سال ۲۰۰۱
منابع
[ویرایش]- ↑ Prezelj 2008, pp. 49–50
- ↑ Pugh; Sidhu 2003, p. 126
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ "Macedonia timeline". the Guardian. Retrieved 2021-07-01.
- ↑ "BBC News – EUROPE – Who are the rebels?". 2001-03-20. Retrieved 5 December 2014.
- ↑ "Deklaratë e përbashkët e institucioneve shkencore dhe kulturore në mbrojtje të UÇK-së". Kallxo (in Albanian). Retrieved 2021-07-01.
- ↑ "Three Serb policemen killed by Kosovar extremists", The Scotsman, 19 February 2001
- ↑ "Macedonia Redux: Uncertainty in the Slav-Albanian Partnership". Wilson Center. Retrieved 2021-07-01.
- ↑ Friends of Bosnia article, Albanian rebels, trained by the SAS are gaining ground in Macedonia, aiming for the key city of Tetovo بایگانی‌شده در ۲۰۰۶-۱۲-۲۳ توسط Wayback Machine
- ↑ "How many groups, how many guns?", The Economist, 25 August 2001
- ↑ "BBC News – EUROPE – Macedonia sets new peace conditions". September 2001. Retrieved 5 December 2014.
- ↑ "Macedonia on brink of war", Sunday Times, 10 June 2001
- ↑ "Torture, Kidnappings by Albanians in Macedonia – Human Rights Watch". Retrieved 5 December 2014.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
