اذرح
اَذرُح ناحیه‌ای در غرب اردن، بین معان و پترا است، که پیش از اسلام از منزلگاه‌های کاروان‌های تجاری حجاز به شام و از اردوگاه‌های مهم لشکریان بیزانس بوده‌است. محتمل است در زمانی که محمد با لشکری به سوی تبوک می‌رفت، به شرط جزیه با اهالی اذرح صلح کرده باشد.[۱] به نوشته ویلفرد مادلونگ در زمان خلافت علی بن ابی طالب، حکمیت دوم احتمالاً در محرم سال ۳۸ هجری مصادف با ژوئن یا ژوئیه ۶۵۸ میلادی[۲] در این واقعه علی مشارکتی نداشت، اما عمرو عاص به نمایندگی از معاویه همراه با ابوموسی اشعری و بزرگان دینی مدینه که در حکمیت اول شرکتی نداشتند کوشیدند، تا از این طریق بحران خلافت را حل کنند.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ «اذرح، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ اوت ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۶.
- ↑ Madelung, Succession to Muhammad, 254.
- ↑ Madelung, Succession to Muhammad, 238.