اخلاق سایبری
اخلاق سایبری، مطالعات صاحب نظران اخلاق دربارهٔ کاربران رایانه و رایانه و تأثیرات آن بر روی افراد و جامعه میباشد.
بنابراین در این راستا دولتها قوانین و مقرارت و سیاستهایی را تصویب کردهاند:
تاریخچه حریم خصوصی[ویرایش]
در اواخر قرن نوزدهم، اختراع دوربینها همانند اینترنت امروزه بحثهای اخلاقی را برانگیخت. طی سمینار بررسی حقوق دانشگاه هاروارد[۱] در سال ۱۸۹۰، وارن براندیس حریم خصوصی را از دیدگاه اخلاقی تعریف کرد.
«فردیت و شخصیت خصوصی مرکز کرامت انسانی است. حریم خصوصی نیز برای احساس خود مختاری ضروری است. به این احساس که بخشی از زندگی یک فرد وجود دارد که کاملاً تحت کنترل اوست؛ که عاری از نفوذ بیرونی است. محرومیت از حریم خصوصی حتی میتواند سلامت فرد را به خطر بیندازد»
بیش از ۱۰۰ سال بعد، اینترنت و اشاعه دادههای خصوصی ار طریق دولتها و تحارت الکترونیک قسمتی است که نیاز به یک بحث جدید اخلاقی مربوط به حریم شخصی فرد دارد.
حریم خصوصی را میتوان با محدودیت دسترسی دیگران به فرد با "سه عامل رازداری، ناشناس بودن و تنهایی "تقسیم نمود. ناشناس بودن حق هر فردی میباشد و برای محافظت از توجه ناخواسته و زیر ذره بین بودن افراد اشاره میگردد. تنهایی به عدم نزدیکی جسمی فرد با دیگران اشاره دارد. رازداری به حمایت از اطلاعات شخصی از انتشار گسترده گفته میشود.
افراد هنگام انجام معاملات و ثبت نام برای خدمات، اطلاعات شخصی را تحویل میدهند. روش تجارت غیراخلاقی با تأمین اطلاعاتی که میتواند با زیر پا گذاشتن راز داری، ناشناس بودن و تنهائی منجر گردد. تجار باید از حریم شخصی مشتریان خود محافظت کنند. اطلاعات کارت اعتباری، شماره کد ملی، شماره تلفنها، نام اجداد، آدرسها و تلفنها که بهطور رایگان از طریق اینترنت جمعآوری و به اشتراک گذاشته میشود میتواند منجر به از بین رفتن حریم خصوصی شود.
کلاهبرداری و جعل هویت برخی ار فعالیتهای مخرب است که به دلیل سوء استفاده مستقیم و غیر مستقیم از اطلاعات خصوصی رخ میدهد. به دلیل در دسترس بودن اطلاعات خصوصی در اینترنت سرقت هویت به سرعت در حال افزایش است. به عنوان مثال، هفت میلیون آمریکائی در سال ۲۰۰۲ هویتشان سرقت شد و نزدیک به ۱۲ میلیون آمریکائی در سال ۲۰۱۱ هویت آنها سرقت شد؛ که این امر به سریعتر شدن جرم در ایالات متحده تبدیل شد. موتورهای جستجو و پایگاه دادهها سوابق عمومی مقصر اصلی در افزایش جرائم سایبری هستند.
توصیهها[ویرایش]
در زیر چند توصیه برای محدودیت پایگاههای داده آنلاین از تکثیر اطلاعات حساس افراد ذکر شده:
- شناسههای حساس منحصر به فرد از سوابق پایگاه داده مانند کد ملی، تاریخ تولد، اسامی پدر و مادر حذف نمایند.
- اطلاعاتی که بدون شماره تلفن ثبت شدهاند را حذف نمایند.
- ارائه روشی که به مردم امکان میدهد نام خود را از یک پایگاه داده حذف نمایند.
- قفل شدن جستجو اعدا تصادفی برای جستجو کد ملی.[۲]
ویژگیبحث اخلاقی از دیرباز مفهوم مالکیت را در بر می گرفت. این مفهوم درگیری های زیادی را در دنیای اخلاق سایبری ایجاد کرده است. یکی از فلسفه های اینترنت حول محور آزادی اطلاعات است. اختلاف بر سر مالکیت زمانی رخ می دهد که مالکیت اطلاعات مورد تعرض قرار گرفته یا نامشخص باشد.[10]
حقوق مالکیت معنوی
مقاله اصلی: حقوق مالکیت فکری
سرعت روزافزون اینترنت و ظهور فناوری فشردهسازی، مانند mp3، درها را برای اشتراکگذاری فایلهای نظیر به نظیر باز کرد، فناوری که به کاربران اجازه میداد تا فایلها را به صورت ناشناس به یکدیگر منتقل کنند، که قبلاً در برنامههایی مانند Napster دیده میشد. یا اکنون از طریق پروتکل ارتباطی مانند بیت تورنت دیده می شود. با این حال، بسیاری از این موسیقی دارای حق چاپ بوده و انتقال آن به سایر کاربران غیرقانونی است. اینکه آیا انتقال رسانه های دارای حق چاپ اخلاقی است یا خیر، سوال دیگری است.
طرفداران اشتراکگذاری نامحدود فایل اشاره میکنند که چگونه اشتراکگذاری فایل به مردم دسترسی گستردهتر و سریعتری به رسانهها داده است، قرار گرفتن در معرض هنرمندان جدید را افزایش داده و هزینههای انتقال رسانه (از جمله آسیب کمتر محیطی) را کاهش داده است. حامیان محدودیت های اشتراک گذاری فایل استدلال می کنند که ما باید از درآمد هنرمندان خود و سایر افرادی که برای ایجاد رسانه ما تلاش می کنند محافظت کنیم. این استدلال تا حدی با اشاره به نسبت اندک پولی که هنرمندان از فروش قانونی رسانه ها دریافت می کنند، پاسخ داده می شود.
بحث مشابهی را می توان در مورد حقوق مالکیت معنوی در رابطه با مالکیت نرم افزار مشاهده کرد. دو دیدگاه متضاد برای نرم افزارهای منبع بسته توزیع شده تحت مجوزهای محدود یا برای نرم افزارهای آزاد و متن باز هستند. هیچ انگیزه ای برای درآمد حاصل از فروش و هزینه های صدور مجوز وجود ندارد. استدلال مخالف این است که ایستادن بر روی شانه های غول ها زمانی که غول ها حقوق مالکیت IP را ندارند بسیار ارزان تر است. برخی از طرفداران متن باز بر این باورند که همه برنامه ها باید برای هر کسی که می خواهد آنها را مطالعه کند در دسترس باشد.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Harvard Law Review". Wikipedia (به انگلیسی). 2020-04-17.
- ↑ [Spinello, Richard (2006). Cyberethics: Morality and Law in Cyberspace (3rd ed.). Sudbury, MA: Jones and Bartlett Publishers. ISBN 0-7637-3783-6. «ethics cyber»] مقدار
|نشانی=
را بررسی کنید (کمک).