اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی در بزرگسالان
| اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی در بزرگسالان | |
|---|---|
 | |
| سمت چپ: فعالیت مغز در افراد سالم. درست: کاهش آشکار فعالیت مغز در افراد مبتلا به ADHD. (زامتکین و همکاران، ۱۹۹۰) اسکن کاهش فعالیت عصبی افراد مبتلا به ADHD را نسبت به گروه کنترل نشان می‌دهد. | |
| تخصص | روان‌پزشکی  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | F90 |
| آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام | 314.00, 314.01 |
| اُمیم | ۱۴۳۴۶۵ |
| دادگان بیماری‌ها | 6158 |
| مدلاین پلاس | 001551 |
| ئی‌مدیسین | med/۳۱۰۳ ped/۱۷۷ |
| سمپ | D001289 |
اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی در بزرگسالان یا ADHD بزرگسال همان شرایط نورولوژیک اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که در حدود ۳۰ درصد بزرگسالانی که در دوران کودکی دارای علائم و نشانه‌های این اختلال بوده‌اند، رخ می‌دهد.[۱]ص. 44[۲]ص. 87
برپایه دی‌اس‌ام بخش پنج، ای‌دی‌اچ‌دی به سه زیرگروه اختلال به صورت کم‌توجهی، بیش فعالی/تکانشی و نیز ترکیبی شناخته می‌شود که در سال‌های دیرتر زندگی، بیش فعال/تکانشی بیشتر خود را آشکار می‌کند.
علائم و نشانه‌ها
[ویرایش]اختلال کم توجهی-بیش فعالی در بزرگسالان یک اختلال مزمن است که از کودکی شروع می‌شود در طول حیات وی در بزرگسالی نیز ادامه میابد. تخمین‌ها نشان می‌دهد که بین ۳۳ تا ۶۶ درصد از کسانی که در کودکی به این اختلال مبتلا بوده‌اند در بزرگسالی نیز همچنان با آن دست به گریبان هستند که تأثیر عمده‌ای بر روی تحصیل، کار و روابط اجتماعی فرد دارد. همانند شیزوفرنی تست‌های شخصیتی روان‌شناسی وجود ندارد که بتواند این اختلال را تشخیص بدهد.[۳][۴] بلکه فرایند تشخیص بر اساس تاریخچه رفتاری فرد از کودکی و همچنین شواهدی که از اطرافیان شخص بدست می‌آید است. همچنین معایناتی هم باید برای بررسی اینکه این علائم به علت افسردگی، عصبانیت یا سوء مصرف مواد باشند هم صورت می‌گیرد. بیماری‌هایی نظیر پرکاری تیروئید نیز می‌تواند باعث بروز علائم این اختلال شود.
جدول زیر حاوی علائم و نشانه‌های عمومی فرد مبتلا و تحولات آن‌ها در کودکی و بزرگسالی برای دو گونه از این اختلال است.[۵][۶]
| ADHD-PI | ADHD-PH |
|---|---|
در کودکان:
|
در کودکان:
|
در بزرگسالان این رفتار تغییر میابد به:
|
در بزرگسالان:
|
باید در نظر گرفته شود که هر فرد معمولی می‌تواند مثلاً در اثر خستگی علائم این بیماری را نشان دهد ولی برای اطمینان از تشخیص حتماً تاریخچه رفتار فرد باید از کودکی و اختلالاتی که در زندگی شخصی، اجتماعی، تحصیلی و کاری فرد به وجود آمده مورد مطالعه قرار بگیر. اختلالاتی که در کودکی فرد مبتلا وجود داشته‌اند ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد یا همچنان که فرد وارد بزرگسالی می‌شود و زمان می‌گذرد فرد جایگزین‌هایی برای آن‌ها یافته است. با گذشت زمان و تجمع متوالی مشکلات ناشی از این بیماری پایه‌های یک دید منفی نسبت به خویشتن در فرد محکم می‌شود که این خود بر دور متوالی مشکلات و شکست‌های پی در پی در زندگی می‌افزاید.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Anastopoulos, Arthur D.; Shelton, Terri L. (2001). Assessing attention-deficit/hyperactivity disorder. New York: Kluwer Academic/Plenum Publishers. ISBN 978-0-306-46388-4.
- ↑ Thomas E. Brown, ed. (2009). ADHD comorbidities: handbook for ADHD complications in children and adults (1st ed.). Washington, DC: American Psychiatric Pub. ISBN 978-1-58562-158-3.
- ↑ Gentile, J. P. ; Atiq, R. ; Gillig, P. M. (2006) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2957278/
- ↑ Valdizán, JR; Izaguerri-Gracia, AC (27 February 2009). "Trastorno por deficit de atencion/hiperactividad en adultos" [Attention deficit hyperactivity disorder in adults]. Revista de neurologia (in Spanish) 48 (Suppl 2): S95–9. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19280582
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Adult attention deficit hyperactivity disorder»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۵).
- ↑ Katragadda, S; Schubiner, H (June 2007). "ADHD in Children, Adolescents, and Adults". Primary Care: Clinics in Office Practice 34 (2): 317–341.