احتراق گداخت هسته‌ای
احتراق گداخت هسته‌ای (انگلیسی: Fusion ignition) به نقطه‌ای گفته می‌شود که در آن یک همجوشی هسته‌ای خودپایدار می‌شود. زمانی که انرژی حرارتی آزادشده در اثر این واکنش خود به اندازه‌ای است که می‌تواند تودهٔ سوخت مورد استفاده را سریع‌تر از سرد شدن آن گرم کند. از نگاهی دیگر، احتراق همجوشی نقطه‌ای است که در آن افزایش گرمایش همجوشی هسته‌ای خود نیاز به تزریق گرمایش از بیرون را (که برای آغاز واکنش لازم است) از بین می‌برد. این نقطه با ضریب افزایش انرژی همجوشی اندازه‌گیری می‌شود. در این مرحله، انرژی خارجی لازم برای گرم کردن سوخت؛ تا رسیدن به دمای همجوشی، دیگر نیاز نیست.[۱]
برای نخستین بار در آزمایشگاه، احتراق گداخت هسته‌ای توسط تأسیسات احتراق ملی ایالات متحده در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ به دست آمد.[۲][۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Chandler, David L. (10 May 2010). "New project aims for fusion ignition". MIT News. MIT. Retrieved 24 February 2012.
- ↑ Clery, Daniel (13 December 2022). "With historic explosion, a long sought fusion breakthrough". Science (به انگلیسی). doi:10.1126/science.adg2803. Retrieved 13 December 2022.
- ↑ David Kramer (13 December 2022), "National Ignition Facility surpasses long-awaited fusion milestone", Physics Today, American Institute of Physics, 2022 (2): 1213a, doi:10.1063/PT.6.2.20221213a, S2CID 254663644,
The shot at Lawrence Livermore National Laboratory on 5 December is the first-ever controlled fusion reaction to produce an energy gain.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Fusion ignition». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۲۲.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |