اتاموکسیتریفتول
![]() | |
دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای دیگر | MER-25; NSC-19857 |
روش مصرف دارو | By mouth |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C27H33NO3 |
جرم مولی | 419.55582 g/mol g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
|
اتاموکسیتریفتول (انگلیسی: Ethamoxytriphetol) که با نام MER-25 هم شناخته میشود، یک ترکیب آلی صناعی و یک ضد استروژن غیر استروئیدی است که در اواخر دههٔ ۱۹۵۰ تا اوایل دههٔ ۱۹۶۰ میلادی در دست بررسی و آزمایش بود اما هرگز به بازار دارویی عرضه نشد.[۱] این دارو که در سال ۱۹۵۸ گزارش شد، نخستین مادهٔ ضد استروژنی بود که کشف شد[۲][۳][۴] و اساساً فاقد هرگونه عملکرد استروژنی است و در تمامی گونههای آزمایششده، فعالیت استروژنی بسیار اندکی از خود نشان دادهاست.[۱][۲] البته بعدها اثرات استروژنی خیلی کمی از آن در رحم مشاهده شد[۲] و در نتیجه نمیتوان آن را یک ضد استروژن خالص (آنتاگونیست خالص گیرنده استروژن) بهحساب آورد، بلکه به لحاظ فنی میتوان آن را نوعی از تعدیلکنندههای انتخابی گیرنده استروژن در نظر گرفت.[۵] البته وقتی مقاصد درمانی و بالینی مد نظر باشد، آن را در هر حال، یک ضد استروژن خالص محسوب میکنند.[۶]
این مادهٔ در حیوانات اثرات ضدبارداری ایجاد میکند و به عنوان نوعی قرص ضدبارداری مورد توجه بود،[۳][۴] اما تولیدش به سبب قدرت اثر ضعیف و ایجاد اثرات جانبی بر روی دستگاه عصبی مرکزی[۳][۴][۷] از جمله توهم و روانپریشی با دوزهای بالا متوقف شد.[۸][۹] عوارض جانبی گوارشی غیرقابل پیشگیری نیز گزارش شده بود.[۷] پیش از توقف تولید، این دارو به سه بیمار مبتلا به سرطان پستان متاستازداده تجویز شد و مشاهده گردید که دردهای استخوانی را کاهش داد که احتمالاً به دلیل انحلال متاستازهای استخوانی بود.[۱۰][۸] این دارو برای القای تخمکگذاری، درمان ورم پستان مزمن و سرطان مخاط رحم هم آزمایش شده بود.[۹]
اتاموکسیتریفتول یک مشتق سادهٔ تریفنیلاتانول است[۶][۴] و از لحاظ ساختمانی، شباهتهای فراوانی به ریشهٔ تریفنیلاتیلن در داروهای تعدیلکنندههای انتخابی گیرنده استروژن نظیر کلومیفن سیترات و تاموکسیفن دارد.[۲] این دارو همچنین مشتقی از داروهی کاهندهٔ کلسترول تریپارانول است (که آنهم خودش از کلروتریانیسن بهدست میآید)[۹][۱۱] و در آغاز برای درمان بیماری سرخرگ کرونری ساخته و آزمایش میشد.[۴] اثرات ضد استروژنی این دارو توسط یک متخصص جوان غدد درونریز و متابولیسم به نام لئونارد لرنر در جریان یک پژوهش کشف شد که متوجهٔ شباهت ساختمانی آن با تریفنیلاتیلن استروژن شد.[۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Janos Fischer; C. Robin Ganellin; David P. Rotella (15 October 2012). Analogue-based Drug Discovery III. John Wiley & Sons. pp. 5–. ISBN 978-3-527-65110-8.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Philipp Y. Maximov; Russell E. McDaniel; V. Craig Jordan (23 July 2013). Tamoxifen: Pioneering Medicine in Breast Cancer. Springer Science & Business Media. pp. 7–. ISBN 978-3-0348-0664-0.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Virgil Craig Jordan (1986). Estrogen/antiestrogen Action and Breast Cancer Therapy. Univ of Wisconsin Press. pp. 28, 154. ISBN 978-0-299-10480-1.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ V Craig Jordan (27 May 2013). Estrogen Action, Selective Estrogen Receptor Modulators and Women's Health: Progress and Promise. World Scientific. pp. 7, 112. ISBN 978-1-84816-959-3.
- ↑ Jacques Balthazart; Gregory Ball (15 November 2012). Brain Aromatase, Estrogens, and Behavior. OUP USA. pp. 161–. ISBN 978-0-19-984119-6.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ JORDAN V. CRAIG; B.J.A. Furr (5 February 2010). Hormone Therapy in Breast and Prostate Cancer. Springer Science & Business Media. pp. 4, 161. ISBN 978-1-59259-152-7.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Harper, Michael J. K. (1968). "Pharmacological Control of Reproduction in Women": 47–136. doi:10.1007/978-3-0348-7065-8_2.
{{cite journal}}
: Cite journal requires|journal=
(help) - ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ William B. Pratt (1994). The Anticancer Drugs. Oxford University Press. pp. 21–. ISBN 978-0-19-506739-2.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ Andrea Manni (15 January 1999). Endocrinology of Breast Cancer. Springer Science & Business Media. pp. 286–287. ISBN 978-1-59259-699-7.
- ↑ Fritz F. Parl (1 January 2000). Estrogens, Estrogen Receptor, and Breast Cancer. IOS Press. pp. 13–. ISBN 978-0-9673355-4-4.
- ↑ Enrique Ravina (11 January 2011). The Evolution of Drug Discovery: From Traditional Medicines to Modern Drugs. John Wiley & Sons. pp. 178–. ISBN 978-3-527-32669-3.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Ethamoxytriphetol». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۸ مارس ۲۰۲۰.