پرش به محتوا

ابله

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابله اثر اورت لاروک (۱۸۹۲)

ابله، در استفاده مدرن، برای یک فرد احمق، نادان یا کم‌خرد است.

«ابله» قبلاً یک اصطلاح فنی در زمینه‌های حقوقی و روان‌پزشکی برای برخی از انواع کم‌توانی‌های ذهنی عمیق بود که فرد نمی‌تواند از خود در برابر خطرات جسمی رایج محافظت کند. این اصطلاح به تدریج با «عقب‌ماندگی ذهنی عمیق» جایگزین شد و از آن زمان به بعد هم با اصطلاحات دیگری جایگزین شده‌است.[۱] استفاده از ابله همراه با اصطلاحاتی مانند احمق، نادان، عقب‌مانده و مانند آن‌ها، برای توصیف افراد دارای معلولیت ذهنی، قدیمی و توهین‌آمیز در نظر گرفته می‌شود.[۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "The Clinical History of 'Moron,' 'Idiot,' and 'Imbecile'". merriam-webster.com.
  2. Oxford English Dictionary, s.v.

پیوند به بیرون

[ویرایش]