آن زد. کاراکریستی
آن زد. کاراکریستی | |
|---|---|
 | |
| نهمین معاون آژانس امنیت ملی | |
| دوره مسئولیت ۱ آوریل ۱۹۸۰ – ۳۰ ژوئیهٔ ۱۹۸۲ | |
| پس از | رابرت ئی. دریک |
| پیش از | رابرت ئی. ریچ |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | آن زیلینگر کاراکریستی ۱ فوریهٔ ۱۹۲۱ برانکس‌ویل، نیویورک× ایالات متحده آمریکا |
| درگذشته | ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۱۶ (۹۴ سال) واشینگتن، دی.سی.، ایالات متحده آمریکا |
| محل تحصیل | |
| تخصص | تحلیلگر رمزنگاری، مشاور و صاحب منصب اطلاعاتی |
آن زیلینگر کاراکریستی (انگلیسی: Ann Zeilinger Caracristi؛ ۱ فوریهٔ ۱۹۲۱ – ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۱۶) یک تحلیلگر رمزنگاری آمریکایی و معاون سابق آژانس امنیت ملی بود[۱] که در مدت ۴۰ سال فعالیت شغلی خود در مناصب مختلف دولتی خدمت کرد. او به عنوان یکی از اعضای کمیسیون مشترک امنیت وزارت دفاع و هیئت مشاوران اطلاعات خارجی رئیس‌جمهور خدمت کرد. او نخستین زن در آژانس امنیت ملی بود که در سال ۱۹۷۵، همزمان با منصوب شدن به عنوان رئیس بخش تحقیقات و عملیات، به رتبهٔ جی‌اس-۱۸ نیز ارتقاء یافت.
زندگی‌نامه
[ویرایش]کاراکریستی در برانکس‌ویل، نیویورک به دنیا آمد.[۲] او در کالج راسل سیج، که یک کالج زنانه در تروی، نیویورک بود، تحصیل کرد و در سال ۱۹۴۲ با مدرک زبان انگلیسی و تاریخ از این کالج فارغ‌التحصیل شد. پس از فارغ‌التحصیلی، به توصیهٔ رئیس کالج راسل سیج، توسط سرویس اطلاعات سیگنال ارتش استخدام شد تا به‌عنوان رمزشکن به کار مشغول شود. او روی ماشین‌های آی‌بی‌ام کار می‌کرد و کار خود را با مرتب‌سازی کاغذ شروع کرد، اما به سرعت به رتبه‌های بالاتر دست یافت.[۳] کاراکریستی به واشینگتن، دی.سی. اعزام شد و در دوره‌های تحلیل رمز ویلیام فریدمن شرکت کرد که در آن برای آموزش رمزنگاران در هنر تشخیص الگو، از پازل استفاده می‌شد.
_at_work_at_SIS.png)
در طول جنگ جهانی دوم، کار رمزنگاری کاراکریستی بر رمزگشایی سیستم‌های افزودنی مورد استفاده توسط نیروهای نظامی ژاپن و ناوگان تجاری متمرکز بود. او به دلیل استعداد استثنایی‌اش در بازسازی کتاب‌های رمز دشمن معروف بود.[۴] او و همکارانش از جملهٔ نخستین آمریکایی‌هایی بودند که از تسلیم برنامه‌ریزی‌شدهٔ ژاپن مطلع شدند و کد مرتبط را در ۱۴ اوت ۱۹۴۵ رمزگشایی کردند.[۵]
پس از جنگ، کاراکریستی در آژانسی استخدام شد که بعداً بخشی از آژانس امنیت ملی شد. او ابتدا در سال ۱۹۵۹ به درجهٔ عالی، که درجه‌ای بالاتر از دستمزد در خدمات کشوری بود، و سپس به جی‌اس-۱۸ (بالاترین درجهٔ عالی) به‌عنوان رئیس تحقیقات و عملیات در سال ۱۹۷۵ ارتقاء درجه یافت.[۵]
در سال ۱۹۸۰، کاراکریستی به سمت ششمین معاون آژانس امنیت ملی منصوب شد و نخستین زنی بود که در این سمت خدمت کرد.[۴] او در سال ۱۹۸۰ جایزهٔ خدمات غیرنظامی برجسته را از وزارت دفاع دریافت کرد؛ این جایزه، بالاترین جایزه‌ای است که به غیرنظامیان داده می‌شود.[۶] او به‌عنوان معاون مدیر، با رهبری نسل‌های جدید کدشکن‌ها و یکپارچه‌سازی استفاده از رایانه و فناوری موفق به کسب اعتبار شد.[۴]
همکاران کاراکریستی او را به‌عنوان یک رهبر الهام گرفته توصیف می‌کردند. او ترجیح می‌داد که او را به‌خاطر موفقیت‌های عملیاتی‌اش به یاد بیاورند و نه به‌خاطر جنسیتش. او یکی از نخستین زنانی بود که در آژانس امنیت ملی به درجهٔ «فوق‌العاده» رسید که معادل خدمات ارشد اجرایی مدرن بود. کاراکریستی همچنین نخستین زنی بود که رئیس یک گروه عملیاتی بزرگ شد همزمان نخستین معاون مدیر آژانس امنیت ملی نیز بود.[۷]
او در سال ۱۹۸۲ بازنشسته شد، اما به خدمت در پانل‌های جامعهٔ اطلاعاتی، از جمله هیئت مشاوران اطلاعات خارجی رئیس‌جمهور کلینتون (منصوب ۱۹۹۳) ادامه داد. در سال ۲۰۰۳، دانشگاه ملی اطلاعات به کاراکریستی مدرک افتخاری اعطا کرد؛ در این دانشگاه هر سال یک جایزهٔ علمی به نام او به یک دانشجوی فارغ‌التحصیل با عملکرد عالی اعطا می‌شود.[۵]
او بیشتر دوران بزرگسالی خود را در یک کلبهٔ یک‌خوابه مربوط به سدهٔ ۱۸ در خیابان بیست و هشتم واحد ۱۲۲۲ شمال غربی در جورج‌تاون گذراند و سرگرمی‌های او شامل پرندگان و جمع‌آوری اسپند بود.[۸] پیش از آن، شریک قدیمی‌اش گرترود الیزابت کرتلند، تحلیلگر و نویسندهٔ رمز ارز، درگذشته بود.[۹]
در سال ۲۰۰۲، نام او بر روی جایزهٔ متخصصان اطلاعات نیروی دریایی نهاده شد.[۱۰] کاراکریستی در ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۱۶ در سن ۹۴ سالگی در واشینگتن درگذشت. او در سال‌های آخر عمرش دچار زوال عقل شده بود.[۱۱]
جوایز و سایر تقدیرنامه‌ها
[ویرایش]در سال ۱۹۸۰، او جایزه خدمات غیرنظامی برجسته را از وزارت دفاع دریافت کرد.
او یکی از موضوعاتی بود که در کتاب غیرداستانی دختران کد: داستان ناگفتهٔ کدشکن‌های آمریکایی جنگ جهانی دوم، نوشتهٔ لیزا موندی و منتشر شده در سال ۲۰۱۷ به آن پرداخته شده بود.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Former Deputy Directors NSA website.
- ↑ Who's who of American women. Marquis Who's Who. 1973. ISBN 978-0-8379-0408-5. Retrieved 2015-04-13.
- ↑ Weil, Martin (2016-01-11). "Ann Caracristi, who cracked codes, and the glass ceiling, at NSA, dies at 94". Washington Post (به انگلیسی). ISSN 0190-8286.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Weil, Martin (2016). "Ann Caracristi, who cracked codes, and the glass ceiling, at NSA, dies at 94". The Washington Post.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ "Celebrating Women in STEM: Ann Caracristi - University News |". info.umkc.edu (به انگلیسی). February 22, 2018. Archived from the original on 11 October 2018. Retrieved 2018-11-17.
- ↑ Weston, Madalyn (February 22, 2018). "Celebrating Women in STEM: Ann Caracristi". Archived from the original on 11 October 2018. Retrieved 23 March 2023.
- ↑ Smoot, Betsy Rohaly; Hatch, David (2016-09-02). "Ann Zeilinger Caracristi (1 February 1921–10 January 2016)". Cryptologia. 40 (5): 403–405. doi:10.1080/01611194.2016.1169459. ISSN 0161-1194.
- ↑ Orton, Kathy (2016-02-26). "Little red cottage is a cozy secret tucked away in Georgetown". The Washington Post. Retrieved 2016-02-27.
- ↑ "ANN ZEILINGER CARACRISTI Obituary (2016) The Washington Post". Legacy.com. Retrieved 2022-09-25.
- ↑ Ann Caracristi Award بایگانی‌شده در ژوئن ۲۶, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine on the Naval Intelligence website
- ↑ Weil, Martin (2016-01-11). "Ann Caracristi, who excelled at code-breaking and management, dies at 94". The Washington Post (به انگلیسی). ISSN 0190-8286. Retrieved 2016-01-11.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- "پروژه ویدئویی کهنه‌سربازان". پروژه ویدئویی کهنه‌سربازان.
- زندگی‌نامهٔ کوتاه آن زد.کاراکریستی در وبگاه آژانس امنیت ملی.
- اطلاعات زندگی‌نامه‌ای در وبگاه فدراسیون دانشمندان آمریکایی.
| مناصب حکومتی | ||
|---|---|---|
| پیشین: رابرت ئی. دریک |
معاون آژانس امنیت ملی آوریل ۱۹۸۰ – ژوئیهٔ ۱۹۸۲ |
پسین: رابرت ئی. ریچ |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
