آنتیری سنتر
| Onterie Center | |
|---|---|
 | |
  موقعیت در ایلینوی | |
| اطلاعات کلی | |
| گونه | مسکونی |
| موقعیت | 441 East Erie Street, شیکاگو، ایلینوی |
| مختصات | ۴۱°۵۳′۳۸″شمالی ۸۷°۳۶′۵۹″غربی / ۴۱٫۸۹۳۹°شمالی ۸۷٫۶۱۶۵°غربی |
| پایان | ۱۹۸۶ |
| بلندی | |
| سقف | ۵۷۰ فوت (۱۷۰ متر) |
| جزئیات فنی | |
| شمار طبقات | ۶۰ |
| طراحی و ساخت | |
| معمار | فضلور خان (اسکیدمور، اوینگز و مریل) |
آنتیری سنتر یک ساختمان بلند شصت طبقه در مرکز شهر شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده است. این ساختمان در خیابان ایری شرقی واقع شده‌است و نام خود را از ترکیبی از دو خیابان ورودی آن یعنی «آنتریو» و «ایری»، گرفته‌است.
این ساختمان توسط اسکیدمور، اوینگز و مریل (به انگلیسی: Skidmore, Owings & Merrill) طراحی شده و اجرای آن در سال ۱۹۸۶ به پایان رسید. این ساختمان دارای دو برج است: یک برج اصلی ۶۰ طبقه و یک برج کمکی ۱۱ طبقه. برج اصلی با ارتفاع ۵۷۰ فوت (۱۷۴ متر)، در فهرست بلندترین ساختمان‌های شیکاگو قرارگرفته است.
این ساختمان به عنوان «آخرین کار» مهندس سازه و طراح بنگلادشی-آمریکایی، فضل الرحمان خان، در نظر گرفته می‌شود.[۱] سازه مهاربندی مورب که پس از مرگ وی تکمیل شد، به فضل الرحمان خان اختصاص داده شده‌است و به عنوان یک نشانه معماری از او در مرکز جان هنکاک می‌باشد. سازه به شکل X در نمای خارجی، پانل‌های بتنی هستند که با هم عمل می‌کنند و یک سازه خرپایی لوله ای را تشکیل می‌دهند و هیچ تیر فولادی پشت آنها نیست. یک ساختمان با سازه مشابه، واقع در شماره ۷۸۰ خیابان سوم در شهر نیویورک است که در سال ۱۹۸۳ تکمیل شد. آنتیری سنتر اولین ساختمان بلندمرتبه بتنی در جهان است که از دیوارهای برشی قطری در محیط ساختمان استفاده می‌کند. این نوع طراحی از ستون‌های کمتری استفاده می‌کند و امکان طراحی متمایز را فراهم می‌کند. در سال ۱۹۸۶ این ساختمان برنده جایزه بهترین سازه از انجمن مهندسین سازه ایلینویز شد.
آنتیری سنتر علاوه بر ۵۹۴ آپارتمان، دارای بیش از ۱۴۰٬۰۰۰ فوت مربع (۱۳٬۰۰۰ متر مربع) فضای اداری، نزدیک به ۱۶۰۰۰ فوت مربع (۱۵۰۰ متر مربع) فضای خرده فروشی در طبقه همکف، یک باشگاه به مساحت ۱۱۷۵۰ فوت مربع (۱۱۰۰ متر مربع) همراه با امکانات و استخر سرپوشیده و ۳۶۳ واحد فضای پارکینگ درجه یک می‌باشد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]- فهرست بلندترین ساختمان‌های شیکاگو
منابع
[ویرایش]- ↑ Ali, Mir M. (2001). "Evolution of Concrete Skyscrapers: from Ingalls to Jin mao". Electronic Journal of Structural Engineering. 1 (1): 2–14. Archived from the original on 10 March 2005. Retrieved 2008-11-30.