آناتولی دیاتلوف
آناتولی دیاتلوف | |
|---|---|
Анатолий Степанович Дятлов | |
| نام هنگام تولد | آناتولی استپانویچ دیاتلوف |
| زادهٔ | ۳ مارس ۱۹۳۱ |
| درگذشت | ۱۳ دسامبر ۱۹۹۵ (۶۴ سال) |
| علت مرگ | تشعشعات هسته ای |
| شهروندی | اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی |
| محل تحصیل | دانشگاه مهندسی فیزیک مسکو |
| پیشه‌ها |
|
| شناخته‌شده برای | وظیفه سرپرستی گروه محققان هسته‌ای نیروگاه چرنوبیل |
| اتهام جزایی | نقض فاحش مقررات ایمنی |
| مجازات‌های جزایی | محکوم به ده سال حبس در زندان (بعد از سه سال تخفیف گرفت) |
آناتولی استپانوویچ دیاتلوف (روسی: Анатолий Степанович Дятлов؛ ۳ مارس ۱۹۳۱–۱۳ دسامبر ۱۹۹۵) معاون مهندس ارشد نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل بود و سرپرست آزمایش ایمنی فاجعه‌آمیز که منجر به فاجعهٔ چرنوبیل (۱۹۸۶) شد. او در سال ۱۹۹۰ در جریان عفو عمومی دولت از زندان آزاد شد.
دیاتلوف در سال ۱۹۳۱ در کراسنویارسک، جمهوری روسیه فدراسیون سوسیالیستی روسیه متولد شد. پدر و مادرش دهقانانی بودند که در نزدیکی رودخانه ینیسی زندگی می‌کردند[۱] قبل از پذیرش در مؤسسه مهندسی و فیزیک مسکو در سال ۱۹۵۹ به تحصیل در مدرسه حرفه‌ای و شغل برق کاری مشغول بود.[۱] پس از فارغ‌التحصیلی، او در یک کارخانه کشتی سازی در Komsomolsk-on-Amur، در بخش نصب رآکتور به زیردریایی کار می‌کرد. در طی یک حادثه هسته‌ای، ۲۰۰ رم دوز هسته‌ای دریافت کرد. یک دوز که به‌طور معمول باعث عفونت خفیف، استفراغ، اسهال، خستگی و کاهش مقاومت در برابر عفونت می‌شود. همچنین پسر او در اثر لوسمی درگذشت.
در سال ۱۹۷۳، او به پریپیت، جمهوری شوروی سوسیالیستی اوکراین رفت تا در نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل که تازه تأسیس شده بود کار کند. تجربه چهارده ساله او در زمینه رآکتورهای دریایی در شرق خاوری شوروی، باعث شد یکی از سه مدیر ارشد پایگاه چرنوبیل شود. او مسئول واحدهای سه و چهار بود.
در تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، دیاتلوف یک آزمایش در رآکتور ۴ نیروگاه هسته‌ای را نظارت کرد، که منجر به بدترین تصادف در نیروگاه هسته‌ای در تاریخ شد. در طی تصادف، دیاتلوف در معرض دوز تابش قرار گرفت، که بعد از ۳۰ روز باعث مرگ در ۵۰٪ افراد می‌شود.[۲] با این حال، او جان سالم به در برد و به همراه نیکولای فومین و ویکتور بریوخانوف، دیاتلوف برای عدم اجرای قوانین ایمنی محاکمه شد.[۳] در سال ۱۹۸۷، این سه نفر به جز فومین به دلیل نقض قوانین ایمنی منجر به انفجار به ۱۰ سال زندان محکوم شدند.[۴] او بعد از سه سال مورد عفو گرفت.[۵] و یک کتاب[۶] نوشت که در آن ادعا کرد که طراحی ضعیف کارخانه، در درجه اول مسئول تصادف بود. در گزارش‌های بعدی معلوم شد کارکنان چرنوبیل را در صورت انجام ندادن تست در آن شب تهدید به اخراج کرده بود از جمله الکساندر آکیموف، که در ابتدا نقص در رآکتور همچنین خطاهای برنامه‌های امتحان را دید.
آناتولی دیاتلوف در سال ۱۹۹۵ در اثر تشعشعات رادیواکتیو چرنوبیل درگذشت.[۷]
Dyatlov توسط پال ریتر در 2019 HBO Miniseries چرنوبیل و توسط راجر آلبورو در فاجعه انبساط سال ۲۰۰۶ بی‌بی‌سی: فاجعه هسته‌ای چرنوبیل تصویر شده‌است.[۸]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Higginbotham, Adam (2019). Midnight in Chernobyl: The Untold Story of the World's Greatest Nuclear Disaster. New York: Simon and Schuster. pp. 76. ISBN 978-1-5011-3461-6.
- ↑ Nolan, p. 225.
- ↑ Burgan, Michael (2018). Chernobyl Explosion: How a Deadly Nuclear Accident Frightened the World. North Mankato, Minnesota: Capstone. p. 47. ISBN 978-0-7565-5744-7.
- ↑ Worley, N.; Lewins, J. (2003-08-29). The Chernobyl Accident and Its Implications for the United Kingdom: Watt Committee: Report (به انگلیسی). Routledge. ISBN 978-1-135-38292-6.
- ↑ Dobbs, Michael (27 April 1992). "Chernobyl's 'Shameless Lies'". The Washington Post. Retrieved 22 May 2019.
- ↑ Anatoly Dyatlov, "Chernobyl. How it happened" (in Russian)
- ↑ [۱] http://accidont.ru/memo/ChNPP.pdf (in Russian)
- ↑ IMBD entry for Surviving Disaster: Chernobyl Nuclear Disaster
- افراد اوکراینی روستبار
- درگذشتگان ۱۹۹۵ (میلادی)
- درگذشتگان به علت نارسایی قلبی
- زادگان ۱۹۳۱ (میلادی)
- مهندسان اهل اتحاد شوروی
- مهندسان اهل اوکراین
- مهندسان اهل روسیه
- مهندسان سده ۲۰ (میلادی)
- مهندسان سده ۲۰ (میلادی) اهل روسیه
- اعضای اخراجشده حزب کمونیست اتحاد شوروی
- دریافتکنندگان نشان پرچم سرخ کار
- درگذشتگان به علت سرطان در اوکراین
- اهالی سرزمین کراسنویارسک
- اهالی نوریلسک
- دریافت کنندگان نشان پرچم سرخ کار