آلمانی بالای نو
| آلمانی بالای نو | |
|---|---|
| Neuhochdeutsch | |
| زبان بومی در | آلمان، اتریش، لوکزامبورگ، لیختن‌اشتاین، سوئیس، هلند |
شمار گویشوران | (بدون برآورد دسترسی) |
هندواروپایی
| |
گونه‌های نخستین | آلمانی بالای باستان
|
| الفبای آلمانی | |
| وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در | اتریش، آلمان، لیختن‌اشتاین، لوکزامبورگ، سوئیس، بلژیک; اتحادیه اروپا; نامیبیا تا ۱۹۹۰. |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۱–۶۳۹ | de |
| ایزو ۲–۶۳۹ | ger (B) deu (T) |
| ایزو ۳–۶۳۹ | deu |
| گلاتولوگ | mode1258[۱] |
آلمانی بالای نو (Neuhochdeutsch) واپسین دوره از تاریخ زبان آلمانی است که از سده هفدم آغاز و تاکنون ادامه داشته‌است. مهم‌ترین ویژگی این دوره توسعه آلمانی معیار و معیارسازی گویش‌های گفتاری است.[۲]به همین دلیل گاه از آلمانی بالای نو به عنوان هم‌معنی آلمانی معیار استفاده می‌شود.
منابع
[ویرایش]- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Modern High German". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ Besch & Wolf 2009, p. 227.
- Roelcke T (1998). "Die Periodisierung der deutschen Sprachgeschichte". In Besch W, Betten A, Reichmann O, Sonderegger S (eds.). Sprachgeschichte. Vol. 2 (2nd ed.). Berlin, New York: Walter De Gruyter. pp. 798–815. ISBN 3-11-011257-4.