آلاردو آلاردی
آلاردو آلاردی (۱۴ نوامبر ۱۸۱۲ – ۱۷ ژوئیه ۱۸۷۸)، شاعر ایتالیایی پیرو نئو-رمانتیسم بود.
زندگی‌نامه
[ویرایش]آلاردو در سال ۱۸۱۲ در ورونا به دنیا آمد. او به دلیل حضور فعال در جنبش وحدت ایتالیا شناخته شده بود. در سال ۱۸۴۸ دانی‌یله مانین از او دعوت کرد تا برای جلب حمایت جمهوری ونیز به پاریس برود. او دو بار دستگیر شد: در مانتوا در سال ۱۸۵۲ و در یوزفستات در بوهمیا در سال ۱۸۵۹. پس از اتحاد ایتالیا، نماینده مجلس شد. در سال ۱۸۷۳ سناتور شد. او بعداً استاد زیبایی‌شناسی در فلورانس شد، جایی که در سال ۱۸۷۸ درگذشت[۱]
آلاردو آلئاردی، که نام اصلی او گایتانو ماریا آلئاردی بود، در سال ۱۸۱۲ در ورونا به دنیا آمد. پس از تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه پادووا، او با علاقه به شعر و نقد هنری به ورونا بازگشت. از اولین ساخته‌های او ازدواج (۱۸۴۲)، تعالی ازدواج به عنوان بیان تمدن، و آرنالدا روکا در سال ۱۸۴۴ بود.[۲][۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). . Encyclopædia Britannica (به انگلیسی) (11th ed.). Cambridge University Press.
- ↑ Turismo, Comune Verona-. "statua di Aleardo Aleardi". Comune di VERONA - Turismo (به ایتالیایی). Retrieved 2022-10-24.
- ↑ «Aleardi Aleardo | Galileum Autografi». www.galileumautografi.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۰-۲۴.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- Works by or about Aleardo Aleardi at Internet Archive
- Works by Aleardo Aleardi at LibriVox (public domain audiobooks)
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر |
|
