آسیه‌خانم
آسیه‌خانم (زادهٔ ۱۸۲۰ م.در یال‌رود ایران قاجاری - در گذشته ۱۸۸۶ م. در عکا امپراتوری عثمانی ) ملقب به نواب، همسر اول بهاءالله و مادر عبدُالبهاء، ورقهٔ عُلیا و غُصنِ اَطهَر بود. وی دختر اسماعیل وزیر یال‌رودی بود. آسیه‌خانم در سال ۱۸۸۶ میلادی در عکا درگذشت و در باغ‌های بهائی در کوه کرمل دفن شد.[۱]
سوزان استایلزمنک و ارویند شارما از آسیه‌خانم، دخترش بهیه‌خانم و طاهره قرةالعین به عنوان «سه زن مهم در آیین بهائی» یاد کرده‌اند.[۲][۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ ترجمه از "Transfer of the Remains of the Brother and Mother of ‘Abdu’l-Bahá to Mt. Carmel," The Bahá’í World, vol. 8: 1938–40 (Wilmette, IL, USA: Bahá’í Publishing Committee, ۱۹۴۲) ۲۵۶
- ↑ Susan Stiles Maneck، Táhirih.
- ↑ Arvind Sharma، ۲۳۸.
 | این یک مقالهٔ خرد بهائیت است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |