آزادی رسانه در ارمنستان
| بخشی از مجموعه نوشتارها درباره | ||
| سانسور | ||
|---|---|---|
 | ||
| بر پایه کشور | ||
|
|
||
| جستارهای وابسته | ||
سانسور در ارمنستان به جز در برخی از موارد محدود، به‌طور کلی وجود ندارد.
در شاخص آزادی رسانه، ارمنستان در سال ۲۰۲۲ پیشرفت بی‌سابقه‌ای داشت؛ امتیاز آن یازده درجه افزایش و به رتبه ۵۱ دست یافت.[۱] مطبوعات نیز تأیید کردند که آمار قتل یا ربودن خبرنگاران، شهروند خبرنگاران یا دستیاران رسانه به صفر رسیده هست.[۲][۳]
تاریخچه
[ویرایش]تا دهه ۱۹۹۰
[ویرایش]پروسه دموکراتیک‌سازی اتحاد جماهیر شوروی با سیاست گلاسنوست آغاز شد؛ که به معنای شفافیت یا آزادی بیان هست.[۴]
قانون اساسی سال ۱۹۹۵
[ویرایش]در همه‌پرسی سال ۱۹۹۵، با تغییر قانون اساسی دوره شوروی موافقت شد. بند ۲۴ قانون اساسی جدید به آزادی بیان اختصاص داشت:
تمام افراد از حق آزادی بیان برخوردارند؛ آنها حق دارند که آزادانه و فارغ از مرزهای کشور، اطلاعات و افکار را از طریق هر منبع اطلاعاتی، پیگیری، دریافت و منتشر کنند.[۵]
— بند ۲۴ قانون اساسی ۱۹۹۵ ارمنستان
با اینحال براساس بندهای ۴۴ و ۴۵، برای حفاظت از «امنیت حکومتی و اجتماعی، نظام اجتماع، سلامت و اخلاق اجتماعی» و «حقوق، آزادی‌ها، آبرو و اعتبار افراد» احتمال تعلیق موقت آزادی رسانه وجود دارد. همچنین ممنوعیت آشکاری بر سانسور وجود ندارد.[۵]
دهه ۲۰۰۰
[ویرایش]قانون آزادی اطلاعات در سال ۲۰۰۳ تصویب، و در سال ۲۰۱۵ اجرایی شد.[۶]
۲۰۰۲
[ویرایش]در سال ۲۰۰۲، شبکه تلویزیونی A1+ توسط دولت بسته شد. پس از این اتفاق، هفده رسانه خبری اعلام کردند که آزادی بیان در ارمنستان در خطر نیست. این شروعی برای سیاست ویراستاری خود سانسوری،[۷] به ویژه در تلویزیون و رادیو بود[۶]؛ به همین دلیل سانسور مستقیم کمتر اعمال می‌شد.[۸]
قانون اساسی ۲۰۰۵
در همه‌پرسی ۲۰۰۵، مجموعه‌ای از تغییرات بر قانون اساسی در نطر گرفته شد. فصل دوم قانون اساسی جدید ارمنستان به «حقوق و آزادی‌های اساسی فردی و شهروندی» پرداخته هست و بند ۲۷ آن به آزادی بیان و رسانه اشاره دارد:[۶]
تمام افراد حق دارند که نظر خود را آزادنه بیان کنند. هیچ‌کسی نباید مجبور شود که نظرش را تغییر دهد یا از آن خودداری کند.
تمام افراد از حق دارند که از هر شیوه‌ای و فارغ از مرزهای کشور، به جست و جو، درک و افشای اطلاعات بپردازند.
آزادی رسانه‌های جمعی و دیگر ابزارهای رسانه‌ای تضمین می‌شود.
دولت تضمین می‌دهد که شبکه‌های رادیویی مستقل و عمومی حق فعالیت داشته باشند؛ و خدمات تلویزیونی مجموعهٔ متنوعی از برنامه‌های آموزشی، فرهنگی و سرگرمی ارائه کند.[۹]
— بند ۲۷ قانون اساسی ۲۰۰۵ ارمنستان
از سال ۲۰۱۰ هیچ مجازات کیفری برای تهمت وجود ندارد؛ اگرچه هنوز هم خطای مدنی محسوب می‌شود.
طبق دادگاه قانون اساسی در ۲۰۱۱، رسانه‌های خبری نمی‌توانند مشمول «ارزیابی انتقادی داده‌ها» شوند یا قضاوت‌هایشان را مورد ارزیابی قرار گیرد.[۶]
از ۲۰۱۰
[ویرایش]۲۰۱۵
[ویرایش]با اینکه خشونت علیه خبرنگاران رو به کاهش بود، در سال ۲۰۱۵ مجموعه اتفاقات خطرناکی رخ داد. در طی اعتراضات همگانی به افزایش بهای برق در سال ۲۰۱۵، پلیس از ماشین آبپاش علیه معترضان و خبرنگاران استفاده کرد؛ دست کم چهارده دستیار رسانه‌ای زخمی شدند و تجهیزاتشان آسیب دید.[۱۰][۶]
منابع
[ویرایش]- ↑ "Armenia | RSF". rsf.org.
- ↑ "Armenia improves positions in World Press Freedom Index by 19 points: Pashinyan confident in continuation of progress". armenpress.am (به انگلیسی). Retrieved 2019-04-18.
- ↑ "Armenia: A revolution live-streamed | Reporters without borders". RSF (به انگلیسی). Retrieved 2019-04-18.
- ↑ Alexeyeva, Lyumila and Paul Goldberg The Thaw Generation: Coming of Age in the Post-Stalin Era Pennsylvania: University of Pittsburgh Press, 1990.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Daniloff, Nicholas (February 1998). "Mixed Signals: Press freedom in Armenia and Azerbaijan". Refworld. Committee to Protect Journalists. Retrieved 15 April 2017.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ "Armenia - Country report - Freedom of the Press - 2016". Freedom House. Archived from the original on 2 July 2017. Retrieved 15 April 2017.
- ↑ Vardanian, Gegham (8 December 2006). "Armenia: Climate of Self-Censorship". IWPR. Retrieved 15 April 2017.
- ↑ d'Urso, Joseph (29 September 2016). "The Armenian media: less free than it seems?". commonspace.eu by. Archived from the original on 15 April 2017. Retrieved 15 April 2017.
- ↑ "Constitution of the Republic of Armenia - Library - The President of the Republic of Armenia". www.president.am.
- ↑ Media Sustainability Index - Armenia (PDF) (Report). IREX. 2016. Retrieved 2017-04-15.