پرش به محتوا

آرواره بالا (بندپایان)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آرواره بالا در یک مورچه گاو نر
سوسک گوزن با آرواره بالایی اصلاح‌شده که دیگر در تغذیه استفاده نمی‌شود

آرواره بالا (به لاتین: mandibula) (یا mandĭbŭ-lum، به معنی فک)[۱] از بندپایان یک جفت قطعات دهانی است که برای گاز گرفتن یا بریدن و نگه داشتن غذا استفاده می‌شود. آراواه بالا اغلب به سادگی فک نامیده می‌شود. آرواره بالا در زیرشاخه‌های موجود هزارپایان (Myriapoda) (هزارپا و دیگران)، سخت‌پوستان و شش‌پایان (حشرات و غیره) وجود دارد. این گروه‌ها کلاد آرواره‌داران را تشکیل می‌دهند که در حال حاضر اعتقاد بر این است که گروه خواهری دیگر بندپایان، تبارشاخه عنکبوت‌ریختان (گیره‌داران و تریلوبیت‌ها) است.

برخلاف گیره‌داران عنکبوتیان، از آرواره بالا اغلب می‌توانند برای جویدن غذا استفاده کنند. آرواره بالا نیز با داشتن شاخک و همچنین با داشتن سه ناحیه متمایز بدن: سر، سینه و شکم متفاوت است (سرسینه‌گاه (یا پروزوما) در گیره‌داران (chelicerates) از ادغام سر و قفسه سینه است)

نمودارآروارهٔ بالا دوجورپایان. ۱. فرایند آسیابی؛ ۲. ردیف خارها؛ ۳. لاسینیا موبیلیس ; ۴. فرایند ثنایا؛ ۵. پالپ
سر لارو میگوی با آرواره بالا با برچسب شماره ۳

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Latin Dictionary Founded on Andrews' edition of Freund's Latin dictionary revised by Charlton T. Lewis, Ph.D. and. Charles Short, LL.D. Oxford. Clarendon Press. 1879.